Όταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) συγχαίρει το ΠΑΜΕ γιατί δεν καταγγέλει την αστυνομία για τα επεισόδια και την καταστολή της απεργιακής συγκέντρωσης στις 20/10 και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές «διευκολύνουν το ΚΚΕ» μεταφέροντας τη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ που είχε προγραμματιστεί για την Παρασκευή –ημέρα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση- τότε οι συναγωνιστές του ΠΑΜΕ πρέπει να μας εξηγήσουν πως .....
υπηρετούν το στόχο «της ανατροπής της κυβέρνησης της τροϊκα και του κεφαλαίου» όπως υποστηρίζουν και γιατί ακυρώνουν τη δυνατότητα συμμετοχής των εργαζομένων καταψηφίζοντας μαζί με ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ την πρόταση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ, την ημέρα συζήτησης για “ψήφο εμπιστοσύνης” στην κυβέρνηση Παπανδρέου.
Στη συνεδρίαση του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ(2/11/2011) ζήσαμε κι αυτό: όπως ανακοίνωσε ο κ.Τσικρικάς (αλλά επιβεβαίωσε και ο γραμματέας της ΠΑΣΚΕ δημοσίου) τους ζητήθηκε από το ΠΑΜΕ να μην πραγματοποιηθεί συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ την Παρασκευή γιατί έχει αποφασίσει το ΚΚΕ να κάνει πολιτική συγκέντρωση στο Σύνταγμα με ομιλήτρια την κα Παπαρήγα.
Χαρακτηριστικές οι φιλοφρονήσεις που ανταλλάχτηκαν εκατέρωθεν (πχ ο Μπράτης συνεχάρη το ΚΚΕ που δεν καταγγέλλει την αστυνομία για τα επεισόδια στην απεργιακή συγκέντρωση της 20/10 ημέρα θανάτου του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ Κοτσαρίδη Δημήτρη!).
Επίσης η ΔΑΚΕ που αρχικά ο εκπρόσωπος της ζήτησε να πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση ώστε να δοθεί η δυνατότητα στο λαό να εκδηλώσει την οργή και την αγανάκτηση του στην παραπαίουσα κυβέρνηση της τρόικας, στη συνέχεια άλλαξε στάση και ζήτησε τη μεταφορά της την Πέμπτη (αύριο !).
Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ (Αρβανιτίδης ) μίλησε για «υπεύθυνες συνδικαλιστικές παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ) που παρά τις τεράστιες διαφορές κατανοούν την κρισιμότητα των καιρών»!!!!
Ταυτόχρονα, απευθυνόμενος στις Παρεμβάσεις και την Αυτόνομη Παρέμβαση,τόνισε ότι “αναλαμβάνουν την ευθύνη για ότι συμβεί” αφού “μια φορά τις έφαγαν από τους κουκουλοφόρους αλλά αυτό δε θα ξαναγίνει”.
Αυτά προκαλούν ερωτηματικά, γιατί το ΚΚΕ επέλεξε την Παρασκευή κατά τη διαδικασία για την παροχή “ψήφου εμπιστοσύνης” στην κυβέρνηση στερώντας τη δυνατότητα σ΄οποιονδήποτε ήθελε να οργανώσει συγκέντρωση στο Σύνταγμα όπως είχε γίνει το καλοκαίρι όπου η αντίστοιχη ψηφοφορία διεξάγονταν με τη βουλή περικυκλωμένη από χιλιάδες διαδηλωτές.
Τα υπονοούμενα για πιθανή προβοκάτσια, αναπαράγουν ένα διχαστικό κλίμα “αντιποίνων” από την πλευρά του ΠΑΜΕ, απέναντι σε άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια του κινήματος, σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές συλλογικότητες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις.
Επί της ουσίας απο την πλευρά της ΑΔΕΔΥ, καμία κινητοποίηση δε αποφασίστηκε πλην της Πέμπτης 3/11, όπου υπήρχε και πέρασε, πρόταση για στάση εργασίας.
Παράλληλα, η… συνεννόηση για νέα πανεργατική με τη ΓΣΕΕ συνεχίζεται, οι καταλήψεις κηρύχθηκαν “παράνομες” κι από την ΑΔΕΔΥ αφού δέν εξασφαλίζουν τον έλεγχο απο τη γραφειοκρατία, και η πρόταση για απεργία την ημέρα του Πολυτεχνείου κατα τους αρμόδιους συνδικαλιστές, «αλλοιώνει το νόημα της γιορτής» .
Η τοποθέτηση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ κινήθηκε με βάση το παρακάτω κείμενο :
Πρόταση παρεμβάσεων στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ για την κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης και της αντιδραστικής πολιτικής τρόικας – ΕΕ- κεφαλαίου.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες των απεργών στις 19-20/10 καθώς και το παλλαϊκό ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης του λαού που εκδηλώθηκε μ΄αφορμή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου που μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης κι όλου του άθλιου πολιτικού συστήματος, θέτουν επιτακτικά το αίτημα της ανατροπής της αντιδραστικής πολιτικής τρόικας – ΕΕ- κεφαλαίου, για να σωθεί η κοινωνία από τη φτώχεια και την «ερημοποίηση» που θέλουν να επιβάλουν.
Το αίτημα αυτό εκφράστηκε στους αγώνες όλης της προηγούμενης περιόδου με το μαχητικό κι ανυποχώρητο αγώνα των εργαζόμενων στους ΟΤΑ, στο πρωτόγνωρο κύμα των καταλήψεων υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών, στις πολυήμερες κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις (υπ.οικ., ΜΜΜ,),με αποκορύφωμα τη 48ωρη Γενική Απεργία με τις πρωτόγνωρες σε μέγεθος απεργιακές διαδηλώσεις. Το αίτημα για ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, που έθεσαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένοι που βγήκαν στους δρόμους το προηγούμενο διάστημα, παραμένει αμείλικτο και απευθύνεται και στη συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, η οποία έχει την ευθύνη να απόφασίσει αν θα ταχθεί μαζί με τους εργαζόμενους στο σκοπό αυτό ή θα παραμείνει πίσω από τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και θα σιγοντάρει με την ανεπάρκειά της την εφαρμογή της πολιτικής των απολύσεων και τις φτώχειας στο Δημόσιο.
Η κοινωνικά απομονωμένη και πολιτικά παραπαίουσα κυβέρνηση απάντησε στο εργατικό κίνημα με όλο το οπλοστάσιο του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής. Διοικητικές απειλές κι εκβιασμοί, δικαστικές διώξεις ώστε να κηρυχθούν παράνομες οι απεργίες, στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών επιστράτευση απεργών, αστυνομοκρατία, βία και τόνοι χημικών κατά των διαδηλωτων που οδήγησαν και στη δολοφονία του Κοτσαρίδη Δημήτρη οικοδόμου στελέχους του ΠΑΜΕ. Σήμερα, μέσα από τον ελιγμό του δημοψηφίσματος επιδιώκει την παράταση της ζωής της επιχειρώντας ένα εκβιασμό συναίνεσης με το μπλοκ των πολιτικών συμμάχων (ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ) της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Για το εργατικό κίνημα, τους χιλιάδες υπό απόλυση εργαζόμενους στο δημόσιο, το ένα εκατομμύριο των ανέργων δίχως αύριο, τη νεολαία χωρίς μέλλον, τους χιλιάδες των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών που καταστρεφονται, τους συνταξιούχους που ληστεύονται οι συντάξεις τους, το μαύρισμα αυτής της πολιτικής είναι δεδομένο οποιοδήποτε ερώτημα κι αν τεθεί στο δημοψηφισμα.
Ο ελιγμός της κυβέρνησης με το δημοψήφισμα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ρηχό κόλπο που φιλοδοξεί να κάμψει την οργή του λαού και να την μετατρέψει σε φόβο,το εργατικό κίνημα σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αναστείλει την κλιμάκωση των αγώνων με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, της συνολικής πολιτικής της αλλά και όλου του μαύρου μετώπου που στηρίζει αυτή την αντιλαϊκή πολιτική και φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος διαχειριστής της. Ο αγωνιζόμενος λαός δεν θα εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα, η εποχή είναι δύσκολη αλλά και αποκαλυπτική, δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ, αλλά και όλων των πολιτικών του ντόπιου και ξένου κεφάλαιου.
Να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η τρόικα, η Εποπτεία και κάθε διαχειριστής της επίθεσης.
Στάση πληρωμών στους τοκογλύφους και διαγραφή του χρέους.
Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και αποδέσμευση από ΕΕ, ΝΑΤΟ, και ΔΝΤ.
Εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο.
Ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ του εργατικού εισοδήματος σε βάρος των κερδών.
Προτείνουμε για το επόμενο διάστημα γενικευμένη ανυπακοή σε όλο το δημόσιο τομέα, με πολύμορφες δράσεις και ένα νέο κυμα καταλήψεων σε κάθε υπηρεσία ή οργανισμό του δημοσίου για το μπλοκάρισμα των διαδικασιών για την εφαρμογή της εφεδρείας -απολύσεων. Η ΑΔΕΔΥ οφείλει να καλύψει συνδικαλιστικά και να προστατεύσει τους εργαζόμενους από την προσπάθεια ποινικοπόίησης που επιχειρεί η κυβέρνηση με διατεταγμένες εισαγγελικές παραγγελίες.
Οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου κατέδειξαν την ανάγκη συντονισμού των κινητοποιήσεων με αποκορύφωση τη Γενική πολιτική απεργία. Στα πλαίσια αυτά προτείνουμε κορύφωση των κινητοποιήσεων με τριήμερη Γενική Απεργία που να συμπίπτει με τον τριήμερο εορτασμό για την επέτειο του Πολυτεχνείου δηλ.15-16-17 Νοεμβρη. Τιμώντας τον αγώνα του λαού το ΄73 που οδήγησε στην πτώση της χούντας, καλούμε σε νέο παλαϊκό ξεσηκωμό για την ελευθερία του λαού από τη χούντα των μνημονίων, της τρόικας, της ΕΕ.
Το Πολυτεχνείο του 73 έριξε τη χούντα των συνταγματαρχών.
Το Πολυτεχνείο του 2011 θα ρίξει τη νέα χούντα των αγορών.
Αθήνα, 02/11/2011
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου