Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να συμφωνείς ανοικτά με τις ενέργειες της Χρυσής Αυγής: Η μετριοπαθή στάση απέναντι σε αυτή την οποία κρατούν αρκετοί.
Συζητούν για την Χ.Α σαν να πίνουν φιλολογικό τσάι έχοντας στο στόμα την φράση: «Διαφωνώ με ότι κάνει αλλά…». Τέτοιου είδους τοποθετήσεις ενισχύουν την εικόνα της, μπερδεύουν τους ήδη μπερδεμένους και κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Όπως έχω ξαναγράψει πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για την συγκεκριμένη οργάνωση: Είτε θα... είμαστε μαζί της είτε απέναντι.
Οι περισσότεροι που κρατούν αυτή την στάση κινούνται σε ένα προσωπικό μικρόκοσμο όπου:
α) Επειδή μέχρι στιγμής άμεσα δεν επηρεάζει το φαινόμενο του νεοναζισμού την ζωή τους μιλάνε για αυτό σαν να πρόκειται για κάτι που συμβαίνει σε μια μακρινή χώρα.
β)Διαμορφώνουν τις απόψεις τους μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές όπου αυτή η μετριοπαθή στάση βρήκε γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί.
γ) Κρύβουν αρκετοί πίσω από αυτή την μετριοπαθή στάση μια συμπάθεια για την Χ.Α όπου δεν θέλουν να την εκδηλώσουν για να μην δεχτούν τις συνέπειες.
δ)Την υιοθετούν μέσα στην ελαφρότητα τους γιατί νομίζουν ότι θα χάσουν πελάτες εάν πουν ευθέως την γνώμη τους (σ.σ Από τη μια οι ψαλμοί του επιταφίου και από την άλλη η χρυσαυγίτικη συμπάθεια. Ας μην τα λέμε πάλι μέρες που είναι.)
Τα τελευταία γεγονότα στην Αθήνα με τις επιθέσεις στον ίδιο τον δήμαρχο, με ένα δωδεκάχρονο αθώο χτυπημένο παιδί, με έναν οπλισμένο με περίστροφο βουλευτή της και με το μπάχαλο που δημιούργησαν στο κέντρο της πρωτεύουσας ας ελπίσουμε ότι δίνει ένα μάθημα. Ένα μάθημα σε εκείνους που αρνούνται να ρίξουν μια ευθεία ματιά στο νεοναζισμό της Βουλής. Τι άλλο περιμένουν να δουν για να τους πείσει ότι η Χ.Α δεν είναι κόμμα αλλά μια επικίνδυνη οργάνωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου