Αν. Μουσκεφτάρα*
Παρακολουθούμε μέρα τη μέρα, λεπτό το λεπτό, το τέλος αυτού του θεάτρου της συμφοράς. Πολιτικοί ανήμποροι, σερνάμενοι να προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους. Άλλοι γιατί δεν τους βγήκε σε καλό και κατά πως τη λογάριαζαν την κρίση ειλικρίνειας, όταν...
ανερυθρίαστα ομολογούσαν ότι δεν διάβασαν, αυτό που έπρεπε όχι απλά να έχουν διαβάσει, μα να το έχουν χιλιομελετήσει πριν υπογράψουν, είχε δεν είχε σχέση με το χαρτοφυλάκιό τους.
Άλλοι προσπαθούν όψιμα να θυμηθούν τις αριστερές καταβολές τους και να αναβαπτιστούν στην μεγάλη ευρύχωρη κολυμπήθρα της Αριστεράς. Κι ανάλογα το μπόι του καθενός να παίρνουν θέση στο αριστερό στερέωμα επιλέγοντας στο φάσμα ανάμεσα στην αυτοαποκαλούμενη αριστερά της ΔΗΜΑΡ μέχρι των πολλών αποχρώσεων και συγκλίσεων ΣΥΡΙΖΑ με τα φρεσκοαναβαθμισμένα αμορτισέρ.
Άλλοι, πιο συνεπείς στη δουλικοί εξυπηρέτηση της τροϊκανής επιταγής, συνεχίζουν τις διαβουλεύσεις για να σώσουν το κόμμα τους, αλλά κυρίως τον εαυτό τους από τον όλεθρο. Ένας υποψήφιος είναι η καλύτερη επιλογή για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση. Και ειδικά όταν αυτός (Βενιζέλος) θα ισχυριστεί ευφυώς ότι είναι ο ίδιος που κάνει την σκληρή λάντζα χωρίς άλλη επιλογή. Γι΄ αυτό και στο πρόσωπό του θα βρει για ακόμα μια φορά το ΠΑΣΟΚ τον άξιο αρχηγό του που θα μπορεί να συνδυάσει τον οσιομάρτυρα με τον πλέον ειδικό.
Ο δεύτερος πόλος της ελεεινής εγχώριας τρόικας, η ΝΔ, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει, σηκώνει δήθεν λάβαρα αντίστασης με γελοίες αποχωρήσεις από τη βουλή και μη ψήφιση νομοσχεδίων ήσσονος σημασίας για το σήμερα. Καταπίνοντας λοιπόν την κάμηλον μας κάνει κορδελάκια θέλοντας να μη χάσει την ευκαιρία για την εκλογική ρεβάνς. Λες και αυτό να είναι το ζητούμενο των ημερών μας. Καημένοι πολιτικάντηδες που περιδιαβαίνουν στις εκλογικές τους περιφέρειες διαγκωνιζόμενοι για το χρίσμα. Ελεεινές φιγούρες παλιομοδίτικης κοπής που εγωιστικά σκεπτόμενοι τον δύσμοιρο εαυτούλη τους, παρουσιάζονται ως τοπικοί μεσσίες-αγωνιστές εξαπατώντας τον κόσμο αλλά και τον εαυτό τους.
Όσον αφορά το ΛΑΟΣ μπροστά στην επικείμενη εκλογική καταπόντισή του και εξαιτίας της έλλειψης ιδεολογίας (ως γνωστόν ο φασισμός στερείται ιδεολογίας) είναι έτοιμο με την ευελιξία που το χαρακτηρίζει να σκούζει ως μυξοπαρθένα και να χρησιμοποιήσει ακόμα και αριστερά συνθήματα (επίσης γνωστή ακροδεξιά τακτική) προκειμένου να σώσει το τομάρι του.
Ως επιστέγασμα αυτής της φαρσοκωμωδίας έχουμε και τον τραπεζίτη -πρωθυπουργό να απειλεί με παραίτηση. Εδώ το θέατρο γίνεται του παραλόγου. Αυτοί οι τρεις καραγκιόζηδες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- ΛΑΟΣ που έβαλαν τον τεχνοκράτη να διαπραγματευτεί ως πιο ειδικός και αξιοσέβαστος συνομιλητής για κάτι το οποίο ο ΓΑΠ αποφάσισε και συμφώνησε με τους εταίρους του και οι άλλοι δυο Σαμαράς- Καρατζαφέρης ευλόγησαν, τώρα έρχονται να βάλουν κόκκινες γραμμές στο alter ego τους, τον Παπαδήμο.
Είναι άραγε θέατρο του παραλόγου όπως εν πρώτης φαίνεται; Είναι ο σκύλος που δε συμφωνεί με την ουρά του; Όχι. Είναι οι σπασμωδικές κινήσεις των αχυράνθρωπων της τρόικας που ναι μεν οι φιλελεύθερες πολιτικές και ιδεολογίες τους τους οδήγησαν σ΄ αυτές τις μνημονιακές επιλογές και ό,τι συνεπάγεται αυτό (περικοπές μισθών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων κλπ)
Αλλά από την άλλη, έχοντας την πίεση του εξαθλιωμένου κόσμου, των κινημάτων, των συλλογικοτήτων, της ανυπακοής, του λαϊκού καζανιού που κοχλάζει και της επισφαλούς εκλογικής τους θέσης, αναγκάζονται να στριμώχνονται στο αδιέξοδο που οι ίδιοι εγχώριοι και Ευρωπαίοι εταίροι μας οδήγησαν.
Όσο και να εκβιάζουν τον κόσμο με το ψεύτικο φόβητρο του χάους της χρεοκοπίας δεν μπορούν να μας πείσουν ότι αυτός ο δρόμος έχει στην άκρη του τέλος. Ότι μια ανάπτυξη θα έρθει όταν θα έχουμε μισθούς πείνας και θα είναι ανάπτυξη για μας κι όχι για τους καπιταλιστές που θα βρουν ακόμη μια αγορά εργασίας με μισθούς τέτοιους που να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους. Που τα εργατικά κεκτημένα χρόνων θα έχουν χαθεί εν μια νυκτί και δεν θα μπορέσουμε να τα ανακτήσουμε εύκολα ξανά. Που η γη της επαγγελίας τους δεν συμπεριλαμβάνει τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, αλλά μόνο τους διεθνείς καπιταλιστές, τους τραπεζίτες, τους κερδοσκόπους. Δεν μπορούν να μας πείσουν ότι αυτό που ζούμε δεν είναι χρεοκοπία στην οποία οι ίδιοι μας έφεραν με τους όρους που η ΕΕ επέβαλε για να μην χρεοκοπήσουν εκείνοι που μας χρησιμοποιούν κατά πως τους βολεύει. Δεν μας πείθουν ότι όταν πια θα πάψουμε να λειτουργούμε ως ανάχωμα για την συστημική κρίση τους τότε η ΕΕ δε θα μας διώξει εκείνη από το ευρώ τους και αυτό δε φαίνεται να αργεί.
Είναι η λύση και η διέξοδος μας αυτοί και τα μνημόνιά τους; Όχι βέβαια, γιατί ακόμη και αυτοί που μας έφεραν μέχρι εδώ αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν πάει άλλο και δεν οδηγούμαστε πουθενά. Μόνο που ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ γνωρίζουν ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να προτείνουν γιατί απλώς μέχρις εκεί μπορεί η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική τους να φτάσει.
Η απάντηση βρίσκεται σ΄ αυτό που συμβαίνει αργά μα σταθερά γύρω μας. Στην απεργία, στην κατάληψη, στον εργατικό έλεγχο, στην αυτοδιαχείριση και είναι η ανάγκη που οδηγεί αναπόφευκτα εκεί σαν η μόνη λύση ικανή και εφικτή πλέον. Δεν είναι η επανάσταση των όπλων, είναι η καθημερινή αντίσταση, η ανυπακοή. Ό,τι πάρει τη θέση του σήμερα θα είναι η κάλυψη των αναγκών του κόσμου.
Αν τους έχει μείνει μια στάλα πολιτικής εξυπνάδας ας αφουγκρασθούν αυτό που έρχεται πριν γίνει τσουνάμι και τους πνίξει. Έστω την ύστατη στιγμή ας παραδεχτούν την ανεπάρκειά τους κι ας σταματήσουν να κλωτσάνε άσκοπα μέσα στη φάκα που οι ίδιοι πιάστηκαν. Το αύριο είναι ήδη εδώ σήμερα και σ΄ αυτό δεν χωράμε εμείς κι αυτοί.
*Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέλλας- Ημαθίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου