Η σύνοδος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξε σε σχέδιο απόφασης του συμμαχικού σχήματος για τη συγκυρία, την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο κίνημα αντίστασης-ανατροπής και την προετοιμασία για το ενδεχόμενο των...
εκλογών. Η ΔΕΑ δέχθηκε την απόφαση, προβάλλοντας όμως την ανάγκη να ξεκαθαριστούν βαθύτερα κάποια κρίσιμα σημεία.
Η ΠΣΕ ενέκρινε σχέδιο απόφασης για τη συγκυρία, την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο κίνημα αντίστασης-ανατροπής και την προετοιμασία για το ενδεχόμενο των εκλογών. Η απόφαση κάνει λόγο για την ανάγκη ανατροπής της κυβέρνησης Παπαδήμου, για την απόρριψη του νέου μνημονίου και της νέας δανειακής συνθήκης, για την απόρριψη της νέας ευρωσυνθήκης. Θέτει ως στόχους την απονομιμοποίηση του χρέους, αφήνοντας ανοιχτή την προοπτική της στάσης πληρωμών προς τους τοκογλύφους, την κρατικοποίηση των τραπεζών (με δημόσιο-δημοκρατικό-εργατικό έλεγχο), τη φορολόγηση του κεφαλαίου και των πλουσίων, την «αναδιανομή» εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και των φτωχών.
Υπογραμμίζει επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί προς τις εκλογές, επιδιώκοντας συμμαχίες (τόσο προς «πασοκογενείς» που έρχονται σε ρήξη με τη μνημονιακή πολιτική, όσο και προς το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ), αλλά υπερασπίζοντας ταυτόχρονα τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του ως εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Είναι μια απόφαση «έντιμου συμβιβασμού» μεταξύ των διαφορετικών απόψεων που φυσιολογικά ενυπάρχουν μέσα σε ένα αυθεντικά μετωπικό σχήμα, μια απόφαση που θα κριθεί στην πράξη ως προς τη λειτουργικότητα και την αποτελεσματικότητά της.
Η ΔΕΑ δέχθηκε την απόφαση, προβάλλοντας όμως την ανάγκη για βαθύτερο ξεκαθάρισμα κάποιων κρίσιμων σημείων. Με τις παρεμβάσεις των εκπροσώπων μας, τονίσαμε:
1. Η αντιμνημονιακή ρητοτική και οι προτάσεις για αντιμνημονιακό μέτωπο είναι πλέον ξεπερασμένες από τις εξελίξεις. Ο κατακερματισμός των «μεγάλων κομμάτων» κατά την ιστορική 12 Φλεβάρη δημιουργεί έμβρυα πτερύγων «μη μνημονιακής» πολιτικής τόσο στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο όσο και στη Δεξιά. Η 12 Φλεβάρη θέτει στην Αριστερά με έμφαση τα ερωτήματα: Πώς ενάντια στο μνημόνιο και προς τα πού…
2. Η απάντηση βρίσκεται στην αναγκαία ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής: Στη μονομερή υποστήριξη και δέσμευση για ανατροπή της λιτότητας. Στη μονομερή υποστήριξη και δέσμευση για στάση πληρωμών προς τους τοκογλύφους. Στη μονομερή υποστήριξη και δέσμευση για τη βαριά φορολόγηση του κεφαλαίου και την κρατικοποίηση των τραπεζών. Στην όξυνση της αντιπαράθεσης με την ευρωπολιτική, στην απόρριψη κάθε αυταπάτης για αυτομεταρρύθμιση της ΕΕ των μερκοζί, χωρίς –στον παρόντα κοινωνικοπολιτικό συσχετισμό δύναμης– να παίρνουμε την ευθύνη να προτείνουμε εμείς επιστροφή στη δραχμή. Στην απόρριψη του εγκλωβισμού της Αριστεράς μέσα σε «εθνο-λαϊκές» στρατηγικές και σε «μέτωπα» με απροσδιόριστες υποσχέσεις και πολιτικές σωτηρίας της «χώρας»…
Στο ζήτημα της στρατηγικής κατεύθυνσης και της ιστορικής προοπτικής, η μόνη απάντηση που αξίζει στην Αριστερά –μέσα στις συνθήκες της βαθιάς και διεθνούς κρίσης του συστήματος– είναι η αντικαπιταλιστική ανατροπή και ο σοσιαλισμός…
3. Η συζήτηση για τα «μέτωπα», που διατρέχει όλο το κίνημα, αποδεικνύει ότι η πολιτική της ενότητας στη δράση συγκινεί τη μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών-στριών της Αριστεράς. Όμως η σύγχυση, που έχει συσσωρευτεί, πρέπει να ξεκαθαρίσει.
Η απάντηση που στηρίζουμε είναι η επιδίωξη της συμπαράταξης της Αριστεράς, με κρίκους το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επίτευξη μιας τέτοιας σταθερής και συγκεκριμένης συμμαχίας –σε αντιπαράθεση με όλα τα «μετα-αριστερά» σενάρια– είναι επίσης αναντικατάστατη προϋπόθεση για να τεθεί σοβαρά ο στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς…
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να απορρίψει κάθε «παρδαλή» πλαισίωση των ψηφοδελτίων του, περιορίζοντας τη συμμετοχή «παραγόντων» που προσελκύονται από τις δημοσκοπικές προβλέψεις. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα στην επόμενη βουλή θα έχει κρίσιμο ρόλο και θα πρέπει να συγκροτείται στη βάση μιας σταθερής ραχοκοκαλιάς αγωνιστών του εγχειρήματος, του κινήματος, της Αριστεράς…
πηγή: ΔΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου