Δυο λόγια με αφορμή το άρθρο της Нова Зора Δεκεμβρίου, με τίτλο
Με αφορμή το παραπάνω άρθρο ας επιχειρήσουμε μια πιο αναλυτική προσέγγιση στο θέμα των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων.
Αν διαβάσουμε προσεκτικά το σχετικό έγγραφο με το οποίο...
γίνεται η διαγραφή από τα οικεία δημοτολόγια συμπεραίνουμε τα εξής απλά ζητήματα:
Το κράτος τους ανακοινώνει την απόφαση του. Τους θεωρεί «αλλογενείς»…
Αυτούς μόνο και όχι όλοι την οικογένεια!!! Δηλαδή ανάμεσα σε 3, σε 4, σε 5 αδέρφια το Ελληνικό κράτος αποφάσισε το 1952 πως ένας αδελφός «δεν ήταν Έλληνας στο γένος» ενώ το υπόλοιπο σόι είναι από άλλο γένος.. ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!!!!
Σαν επίφαση δε δικαιολογεί την πράξη με το Π.Δ. του 1928 το οποίο αφορούσε την εθελοντική ανταλλαγή με την Βουλγαρία (Μακεδόνων και Ανατολικορωμυλιωτών).
Αναφέρει, μάλιστα, πως αναχώρησαν χωρίς την πρόθεση επανόδου! Λες και τους ρώτησαν αν ήθελαν να φύγουν από τις πατρογονικές τους εστίες ή αν πράγματι επιθυμούσαν να επανέλθουν.
Όλα τα παραπάνω είναι δικαιολογίες που απλά αναφέρονται στα χαρτιά για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Προσέξτε. Δεν υπάρχει καμία απόφαση δικαστηρίου. Δεν υπάρχει απαγγελία καμιάς αξιόποινης πράξης. Φόνος, κλοπή, βιαιοπραγία ακόμα και συμμετοχή σε κάποια οργάνωση… ΤΙΠΟΤΑ. Απλά απώλεσαν την ιθαγένεια λες και ήταν κάποιο αντικείμενο που απλά τους έπεσε και χάθηκε!
Η συντριπτική πλειοψηφία των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων με κάτι τέτοιες μαζικές αποφάσεις στρατοδικείων, «απώλεσαν» το δικαίωμα να ζήσουν μαζί με τις οικογένειες τους. Το μετεμφυλιακό κράτος χωρίς να έχει πουθενά να απολογηθεί και χωρίς να φοβάται κάποιον έλεγχο ξεκαθάριζε τους λογαριασμούς του με την ύποπτη πληθυσμιακή ομάδα. Οι νικητές του εμφυλίου επέβαλαν τους κανόνες στους ηττημένους.
Αν σήμερα, 60 και 70 χρόνια μετά, οι σημερινοί Έλληνες δεν μάθουν την αλήθεια για εκείνα τα χρόνια, όχι μόνο δεν θα αποκατασταθούν κραυγαλέες αδικίες αλλά θα συνεχίσουν οι κρατούντες να “περηφανεύονται” για τα κατορθώματα τους.
Σκεφθείτε την τύχη που επιφύλαξαν οι νικητές για τα 28.000 παιδιά του παιδομαζώματος. Οδηγήθηκαν κι εκείνα στην εξορία αν και το 1949 δεν ήταν πάνω από 12-13 χρονών.
Αλήθεια νοιάζεται κανείς σήμερα για την οδύσσεια αυτών των ανθρώπων; Αναλογίζετε κανείς το τίμημα των οικογενειών τους εδώ στα χωριά μας;
Την άλλη φορά λοιπόν που σε μια συζήτηση ακούσετε πως δεν υπάρχουν «Μακεδόνες» εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, να τους πείτε πως οι νικητές μπορεί να γράφουν την ιστορία, μπορεί να διαγράφουν από μητρώα, μπορεί να αποφασίζουν τα γένη των ανθρώπων αλλά πάντοτε η αλήθεια θα βρίσκει μια χαραμάδα για να βγεί στο φώς.
Όσοι φίλοι διαθέτουν υλικό, φωτογραφίες, έγγραφα ή και μαρτυρίες ας τα στείλουν για δημοσίευση στην μηνιαία εφημερίδα ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ. Στη δική μας χαραμάδα. Το χρωστάμε στους δικούς μας ανθρώπους.
Η αλήθεια των χωριών μας και των ανθρώπων μας είναι ευκαιρία -μέσα από την εφημερίδα- να γίνει ευρύτερα γνωστή και να υπάρχει στο διαδύκτιο και η άλλη άποψη.
πηγή: http://novazora.gr/impresum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου