Ο Γιάννης Σηφακάκης, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ άνοιξε τη συνέντευξη καταγγέλλοντας τη δολοφονική ρατσιστική εργοδοτική επίθεση ενάντια στους εργάτες από το Μπαγκλαντές στη Μανωλάδα, αλλά και την...κυβερνητική πολιτική που οπλίζει το χέρι των εργοδοτών.
Στη συνέχεια τόνισε τα ακόλουθα σημεία:
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επιδεινώνεται και γι’ αυτό οι καπιταλιστές αναζητούν νέους τρόπους λεηλασίας των εργαζομένων, όπως φάνηκε και με την πρόσφατη κρίση στην Κύπρο. Την ίδια στιγμή οξύνονται οι ανταγωνισμοί από τη Β. Αφρική μέχρι τη ΝΑ Ασία και συνεχίζονται τα εγκλήματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο οποίος είναι και ο πραγματικός ένοχος για την επίθεση στη Βοστώνη.
Στην Ελλάδα παρά την ψεύτικη επιχείρηση «αισιοδοξίας» της κυβέρνησης, έχουμε επιδείνωση της κρίσης. Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι σε δεινή θέση. Προσπαθεί να δείξει ότι κάνει «σκληρή διαπραγμάτευση» αλλά στην πραγματικότητα έχει δεσμευτεί για νέες απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Οικονομικά θέλει να προχωρήσει σε νέες επιθέσεις. Αλλά πολιτικά φοβάται για την σταθερότητά της λόγω των αντιδράσεων. Η τρικομματική κυβέρνηση κλονίζεται καθώς έχει απέναντί της ένα κίνημα που δεν αφήνει να προχωρά η επίθεση όπως θα ήθελε η κυβέρνηση, που έχει δώσει τεράστιες μάχες με τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις, που έχει ανατρέψει ήδη τρεις κυβερνήσεις.
Γι’ αυτό και 1η Μάη μπορεί και πρέπει να είναι η αφετηρία μιας νέας αντεπίθεσης του κινήματος. Ο κόσμος νοιώθει οργισμένος απέναντι στην κυβέρνηση, απέναντι στους Υπουργούς της λιτότητας, απέναντι στους Υπουργούς του ρατσισμού και της καταστολής που στηρίζουν τις νεοναζιστικές συμμορίες. Χάρη στη δράση του κινήματος βαθαίνει σήμερα η πολιτική κρίση. Και αυτό σημαίνει μεγαλύτερες προκλήσεις, ευθύνες, αλλά και νέες δυνατότητες για την αντικαπιταλιστική Αριστερά. Μπαίνουμε μπροστά στις μάχες χωρίς καμία αναμονή, ενωτικά μαζί με όλον τον κόσμο που στρέφεται προς τα Αριστερά και ξεπερνάει τις πολιτικές των ηγεσιών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.
Μαζί με τη συμμετοχή στους αγώνες ανοίγουμε θαρρετά τη συζήτηση για το πρόγραμμα, την ενναλακτική προοπτική, την τακτική. Για μας ο στόχος είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι να καταχτήσουν την εξουσία, με μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά. Θέλουμε η πορεία προς τη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να γίνει μεγάλο πολιτικό γεγονός για το λαϊκό κίνημα και ολόκληρη την Αριστερά.
Ο Αντώνης Δραγανίγος μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκίνησε από το δίλημμα που τέθηκε στις προηγούμενες εκλογές. Οι κυρίαρχες δυνάμεις πρότειναν μια λελογισμένη αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και αυτό μας οδήγησε στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την ανατροπή των Μνημονίων, όμως μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και τώρα έχει μετατοπιστεί σε μια λογική αναδιαπραγμάτευσης. Εμείς, αντίθετα, λέμε ότι υπάρχουν δύο δρόμοι για την κοινωνία. Είτε ακύρωση των μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, «απελευθέρωση» από την Τρόικα και ευρύτερα πορεία ρήξης με τους τραπεζίτες, τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους, το ευρώ και την ΕΕ, την πολιτική και κοινωνική εξουσία που επιβάλλει αυτή την πολιτική. Είτε υποταγή σε αυτή την πολιτική και συνέχεια της πορείας κοινωνικής καταστροφής.
Για εμάς τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Εμείς προτείνουμε στο λαό ένα πολιτικό πρόγραμμα που ξεκινάει από την ανατροπή της κυβέρνησης, την ακύρωση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την άμεση βελτίωση της ζωής του λαού, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την ανάπτυξη και το βάθεμα τη δημοκρατίας. Η πάλη για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος θέλουμε και μπορεί να οδηγήσει στο να τεθεί το ερώτημα της εξουσίας. Για εμάς η κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με την εξουσία. Πάλη για την εξουσία των εργαζομένων σημαίνει αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, του κράτους, των κατασταλτικών μηχανισμών, σημαίνει οικοδόμηση των οργάνων του ίδιου του λαού.
Οι δυνάμεις του κεφαλαίου προσπαθούν με βάρβαρη περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων να ξεπεραστεί η κρίση. Στόχος για εμάς πρέπει να είναι η αντικαπιταλιστική ανατροπή, να δημιουργήσουμε ρήγματα, τελικά να ανατρέψουμε την επίθεση και να ανοίξουμε το δρόμο για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική, ένα σύγχρονο κομμουνιστικό ορίζοντα. Είναι ένα ιστορικό αίτημα, μια ιστορική δυνατότητα.
Αυτή η κατεύθυνση είναι διαφορετική από άλλες κατευθύνσεις μέσα στην Αριστερά. Είτε τη διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ στην αναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων. Είτε την άρνηση του ΚΚΕ να προτείνει ένα πρόγραμμα ανατροπής για το σήμερα, την απροθυμία του να συνεργαστεί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, την αποφυγή κριτικής των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
O Παναγιώτης Σωτήρης τόνισε ότι σήμερα για να μπει φραγμός στη πορεία προς την ολοκληρωτική κοινωνική καταστροφή απαιτείται να αναδειχτεί ένας άλλος δρόμος για την ελληνική κοινωνία, που περνάει μέσα από ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα που δείχνει έναν άλλο δρόμο για την ελληνική κοινωνία που περιλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων, την κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, την ανασυγκρότηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος απαιτεί τη διαμόρφωση ενός ισχυρού και πολιτικοποιημένου λαϊκού κινήματος, ενός σύγχρονου «παρατεταμένου εργατικού και λαϊκού πολέμου» με στόχο την πτώση της κυβέρνησης και κάθε μνημονιακής κυβέρνησης και την αντικαπιταλιστική ανατροπή της σημερινής επίθεσης, μέσα από την εκρηκτική κλιμάκωση των εργατικών, νεολαΐστικων και αντιφασιστικών αγώνων, τη διαμόρφωση του αναγκαίου αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και τη διαμόρφωση σύγχρονων οργάνων αγώνα και «αντιεξουσίας» των εργαζομένων.
Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί και να τεθεί, με όρους ρήξης και ανατροπής και όχι διαχείρισης του «ώριμου φρούτου» της κυβέρνησης, το ερώτημα της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Απέναντι στη δεξιόστροφη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς μια διαχειριστική – και ατελέσφορη όπως έδειξε το παράδειγμα της Κύπρου – λογική «επαναδιαπραγμάτευσης εντός ευρώ», και την αδιέξοδη πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ που αρνείται κάθε κοινή δράση και αποσυνδέει επαναστατική ρητορική και άμεση τακτική, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στρατεύεται στη διαμόρφωση της αναγκαίας μετωπικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει στη γραμμή της πολιτικής μετωπικής συμπόρευσης των αγωνιστών και των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντιιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Κάνει ανοιχτή και δημόσια πολιτική πρόταση τους αγωνιστές του κινήματος που αναζητούν μια σύγχρονη ριζοσπαστική πολιτική, προς δυνάμεις όπως το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, προς άλλες οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς, προς αγωνιστές που βγαίνουν από τα διάφορα μορφώματα του αντιμνημονιακού αγώνα, προς τους αγωνιστές που ασφυκτιούν μέσα στις τωρινές γραμμές που κυριαρχούν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να αποτελέσει σήμερα ένα πρωτοπόρο ρεύμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με δημοκρατική λειτουργία, επεξεργασία μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης και σύνδεσής του με μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Να επεξεργαστεί και να βαθύνει την αναγκαία σήμερα επαναστατική στρατηγική, με βάση την πρωτοτυπία αλλά και τη δυναμική της συγκυρίας. Να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά κρίσιμων ενιαιομετωπικών πολιτικών πρωτοβουλιών για την απόκρουση της επίθεσης και το άνοιγμα δρόμων ανατροπής. Με πνεύμα κριτικό και αυτοκριτικό αλλά και με έμπνευση από τους μεγάλους αγώνες των τελευταίων ετών και το βλέμμα στραμμένο στο άνοιγμα δρόμων ανατροπής και ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου