Του ΚΩΣΤΑ ΖΑΚΥΝΘΙΟΥ
To KKE εξέλεξε νέο Γενικό Γραμματέα αλλά το ίδιο Πολιτικό Γραφείο και περίπου ξεκαθάρισε την Κεντρική Επιτροπή απ'όσους "παρεξέκλιναν". Φυσικά, πάντα ένα νέο πρόσωπο στην ηγεσία του κόμματος φέρνει νέες προσδοκίες. Φαίνεται, όμως, ότι μια...
μετατόπιση στο ΚΚΕ και στην καλυτέρα των περιπτώσεων δεν θα είναι άμεση.
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα επαναστατικό κόμμα είναι, σε καιρούς κρίσης και αλλαγών, να μάθει να συμβιώνει με το τέλμα. Και να ικανοποιείται με αυτό. Ο κίνδυνος αυτός για το ΚΚΕ είναι υπαρκτός και βάναυσος. Ή χειρότερα , ίσως, τιμωρία σου!
Μπορεί, όμως, να μην είναι μοιραίες. Οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν θα είναι σαρωτικές, ώστε το ΚΚΕ δεν θα κρατήσει το στεγανό φρούριο. Ή θα βγει έξω στην ανοιχτή αντεπίθεση ή θα δει το οχυρό να μετατρέπεται σε σωρούς ερειπίων!
Σε άλλου είδους "τέλμα" βρίκεται, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, περίπου, μακάρια επαναπαυόμενος στις δάφνες της "αξιωματικής αντιπολίτευσης", την οποία περιχαρώς επικαλούνται ασταμάτητα τα στελέχη του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια της πλειοψηφικής ηγετικής του ομάδας, μοιάζει να χάνει καθημερινά τη "φρεσκάδα" και το "ριζοσπαστισμό" του και να ακολουθεί μια πορεία που αν δεν ανακοπεί και αντιστραφεί, διολισθαίνει προς ένα "συστημικό ρεαλισμό" και μπορεί σταδιακά να προσομοιάσει με τη συμπεριφορά αστικών κομμάτων, που στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν αξιωματικές αντιπολιτεύσεις και όδευαν στην κυβέρνηση.
Είναι πολλές οι ενδείξεις που υποδηλώνουν αυτούς τους κινδύνους για τον ΣΥΡΙΖΑ με περισσότερο καθοριστικές, ίσως, την ή ερασιτεχνική και στρεβλή από μέρους του ανακάλυψη του γεωπολιτικού παράγοντα και κυρίως την ανακάλυψη του οράματος της "υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικότητας".
Η περίφημος "υγιής ιδιωτική επιχειρηματικότητα", ανεξάρτητα από το τι εννοεί ο καθένας, όπου, όποτε και αν θριάμβευσε , δεν εγκαθίδρυσε τίποτα άλλο από τον γυμνό αδίστακτο υγιέστατο καπιταλισμό.
Αν στο ΚΚΕ δεν επήλθε με το Συνέδριό του ένα γνήσιο επαναστατικό σοκ, που θα το συνέδεε με τις καλύτερες πολιτικές και ιδεολογικές στιγμές της ιστορικής διαδρομής του, στον ΣΥΡΙΖΑ το δικό του Συνέδριο βρίσκεται μπροστά.
Ένα μεγάλο ριζοσπαστικό ανατρεπτικό σοκ για τον ΣΥΡΙΖΑ και την πορεία του είναι σήμερα όσο ποτέ απαραίτητο για να μπορέσει να δόσει στην Αριστερά μια νέα πνοή για να κάνει το μεγάλο άλμα στην επιρροή και στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων.
Η ρόδα της Αριστεράς γυρίζει εδώ και αρκετό διάστημα ξανά στον αέρα, χωρίς να αγγίζει πραγματικά το κοινωνικό, χωρίς να ενώνει, να πολλαπλασιάζει και να κινητοποιεί τις κοινωνικές δυνάμεις.
Για να αλλάξουν ξανά αυτά τα αρνητικά δεδομένα η Αριστερά χρειάζεται να προχωρήσει πιο τολμηρά, πιο εναλλακτικά, πιο ταξικά, πιο κοινωνικά και επιθετικά και όχι μηρυκάζοντας συχνά τα παγιδευτικά στερεότυπα των παραδοσιακών διαδρομών των αστικών κομμάτων εξουσίας.
Η Αριστερά χρειάζεται να προβάλλει όχι ως "σωτήρας" της ευρωζώνης αλλά σε σύγκρουση μαζί της και με την ΕΕ, με ένα διαφορετικό κοινωνικοποιημένο οικονομικό παράδειγμα ανάπτυξης πέρα από τις κενολογίες μιας επιχειρηματικότητας που πάντα είχε ως γνώμονα το καπιταλιστικό και όχι το κοινωνικό κέρδος.
Η Αριστερά χρειάζεται μια δεύτερη και πολύ βαθύτερη σύγκρουσιακή κατεύθυνση και λογική με κοινωνικοταξικούς και αυθεντικά επεξεργασμένους και εναλλακτικούς προγραμματικούς όρους που θα πατάνε γερά στο κοινωνικό έδαφος.
Η πρόκληση αυτή αφορά όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, γιατί παντού υπάρχουν δυνάμεις ικανές να ανοίξουν τέτοιους ενωτικούς καινοτόμους ορίζοντες.
Κυρίως, όμως, αφορά για άλλη μια φορά το ΣΥΡΙΖΑ και τις πιο ριζοσπαστικές αριστερές πλευρές του.
Το δίλημμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σκληρό και αμείλικτο: ή θα πάρει μια νέα ριζοσπαστική τροχιά με όρους κοινωνίας ή θα χάσει κάθε προωθητική δύναμη και ίσως και κάθε δυνατότητα διακυβέρνησης. Το σύστημα, πλέον, θέλει εφεδρείες από αριστερά αλλά μόνο ως κομπάρσους και "καρπαζοεισπράκτορες"!!!
πηγή: ΙΣΚΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου