γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Πιέρ Λοράν, φιλοξενήθηκε αυτές τις μέρες από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που τον περιέφερε σαν υπόδειγμα για «αριστερές» συνεργασίες. Οι προτάσεις του Μελανσόν προβάλλονται ως εναλλακτική «αντινεοφιλεύθερη» διέξοδος στην ΕΕ, που θα επιβάλει ...τη δικαιότερη «ανακατανομή του πλούτου». Λέει χαρακτηριστικά: «Οι ευρωκράτες που παραδίδουν μαθήματα θα μάθουν σύντομα ότι ωριμότητα δε σημαίνει ότι αποδέχεσαι την εκμετάλλευσή σου χωρίς να λες κουβέντα, αλλά αντιθέτως, σημαίνει να πράττεις έτσι ώστε όλοι να ωφελούνται δίκαια από τον παραγόμενο πλούτο».
Τι μας λέει ο Γάλλος «ριζοσπάστης», «αριστερός»; Οτι μπορεί να υπάρξει ένας πιο «ανθρώπινος καπιταλισμός», όπου και οι καπιταλιστές και οι εργάτες θα είναι ευχαριστημένοι. Επιβεβαιώνεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι οπορτουνιστικές δυνάμεις του λεγόμενου Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ, στέλνουν τους εργαζόμενους στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος και όχι στην πάλη για την ανατροπή του. Οι θέσεις τους λένε για μεταρρύθμιση της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για αλλαγή του δημοσιονομικού Συμφώνου, για «αυταρχικούς Μέρκελ και Σαρκοζί» και για «αυστηρότερη φορολόγηση του κεφαλαίου». Τώρα, πώς θα γίνουν όλ' αυτά χωρίς σύγκρουση με τους καπιταλιστές σε κάθε χώρα, με την εξουσία τους, με την ΕΕ, αυτό δεν το διευκρινίζουν σκόπιμα. Γιατί όποια κυβέρνηση σε όποιο κράτος - μέλος εναντιωθεί στην πολιτική τους, ανοίγει το δρόμο της σύγκρουσης. Αλλά, όπως λέει ο Μελανσόν, παλεύουν για δίκαιη κατανομή του πλούτου, λες και υπάρχει δυνατότητα χωρίς εναντίωση στην ιδιοκτησία των καπιταλιστών και την εξουσία τους και χωρίς αγώνα για την ανατροπή τους, να τους αναγκάσεις να μοιράσουν έστω και μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους. Και μάλιστα σε συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης και ανταγωνισμού.
Ο Μελανσόν, στη συνέντευξή του επίσης αναπαράγει τα περί συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία που με τη «νίκη της Αριστέρας», θα αναγκαστεί «να αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα και να επιστρέψει σε μια σαφή αριστερή πολιτική γραμμή». Ποια είναι αυτή η γραμμή; Την περιέγραψε παραπάνω: Αυτή της «καλύτερης» διαχείρισης του συστήματος. Μα εδώ ομολογεί πράγματι ότι θέλει συνεργασία με μια πολιτική δύναμη του κεφαλαίου. Και μάλιστα σε κυβέρνηση. Γίνεται κατανοητό πόσο «φιλολαϊκή» μπορεί να είναι αυτή η κυβέρνηση. Θυμηθείτε την πείρα της κεντροαριστεράς σε Ιταλία και Γαλλία. Διαχειρίστηκαν τον καπιταλισμό, αφόπλισαν το κίνημα, πέρασαν αντιλαϊκά μέτρα, μέχρι και σε πόλεμο συμμετείχαν (Γιουγκοσλαβία). Η πολιτική του Μελανσόν και των απανταχού οπορτουνιστών, είναι επικίνδυνη για τα λαϊκά στρώματα, γιατί σπέρνει αυταπάτες, τη στιγμή που είναι υπερώριμη η ανάγκη της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία, που θα καταργήσει τους καπιταλιστές.
Οι εργαζόμενοι και στη Γαλλία και στην Ελλάδα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στις δήθεν εύκολες λύσεις μέσα στα πλαίσια του συστήματος. Πολύ απλά, γιατί και τις καλύτερες των προθέσεων να έχει μια «αριστερή», «προοδευτική» κυβέρνηση -όπως ευαγγελίζονται και ο «αριστερός» Μελανσόν ή ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Ολάντ- για «φιλολαϊκά μέτρα», αν δε συγκρουστεί στο επίπεδο της οικονομίας με τα μονοπώλια, αν δεν έχει -που δεν έχει- στρατηγική ανατροπής τους (αν την είχε, δε θα καλλιεργούσε αυταπάτες χειραγώγησης των εργαζομένων και εγκλωβισμού τους σε λογική «φιλολαϊκού» καπιταλισμού που θα τον καταφέρει τάχα μια κυβέρνηση), τότε οποιοδήποτε ουσιαστικό φιλολαϊκό μέτρο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί. Το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι «αριστεροί» ούτε στο ελάχιστο δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αποδεικνύει ότι είναι επικίνδυνοι για την εργατική τάξη και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα. Αλλωστε οι «τρίτοι» δρόμοι, η ταξική συνεργασία και συναίνεση, ή «ενδιάμεσες εξουσίες» ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία, έχει αποδειχτεί και ιστορικά ότι λειτουργούν για τη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας με την πείρα τους μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, με στρατηγική ανατροπής του καπιταλισμού και όχι διαχείρισης, μπορούν να προσδοκούν καλυτέρευση της ζωής τους, όπως τους αξίζει στον 21ο αιώνα. Αφαιρώντας την εξουσία από τα παράσιτα που τους απομυζούν. Γιατί είναι οι εργάτες που μπορούν να ζήσουν χωρίς καπιταλιστές και όχι το αντίθετο.
πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου