Η άνοδος του φασισμού στην πόλη της Καβάλας

από τον ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΟ

Το παρακάτω κείμενο βρέθηκε τυπωμένο σε α4 σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Καβάλας. Το αντιγράφω αυτούσιο.

Εδώ και ένα χρόνο στην πόλη της Καβάλας δραστηριοποιείται μια φασιστική παρακρατική οργάνωση με το όνομα Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας. Εκμεταλλευόμενοι τις δυσμενείς οικονομικές και γενικότερα κοινωνικές συνθήκες στη χώρα, βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία να “πουλήσουν” λίγο πατριωτισμό προκειμένου να διαχύσουν στην καβαλιώτικη κοινωνία τις μισάνθρωπες και ρατσιστικές τους αντιλήψεις, πάντοτε για το καλό της πατρίδας φυσικά.

Ανάμεσα στις μέχρι τώρα αγαθοεργίες τους βρίσκεται το σφάξιμο χοίρου στην Παλιά Μουσική, στη συνοικία της Παναγίας και το κάρφωμα του κεφαλιού του στην πόρτα του Χαλιλ Μπέη Τζαμί, το ξυλοφόρτωμα δύο γκραφιτάδων σε αγαστή συνεργασία με την ελληνική αστυνομία, το κυνηγητό υπό τα βλέμματα των ανδρών της ομάδας ΔΙΑΣ, με μαχαίρια και αλυσίδες Σάββατο βράδυ στο Δημοτικό Κήπο ανήλικου -ο οποίος κατέληξε στο νοσοκομείο-, περιπολίες με παλούκια, κράνη και κουκούλες μέσα στην πόλη για τον εντοπισμό ανηλίκου, βιαιοπραγία και βαρύ τραυματισμό μετανάστη από το Μπαγκλαντές και μόλις προχτές εισβολή στην Κατάληψη Βύρωνος 3, σε χώρο που διαμένει άτομο που δεν έχει άλλη στέγη στην Καβάλα. Η επίθεση έγινε από ομάδα 8-10 ατόμων ανάμεσα στα οποία αναγνωρίστηκαν μέλη της πατριωτικής κίνησης πολιτών καβάλας και περιλάμβανε πέρα από πτυσσόμενα γκλομπ και κουκούλες, σπάσιμο της πόρτας στο ισόγειο, ρίψη δύο αυτοσχέδιων χειροβομβίδων και καταστροφές στο εσωτερικό της κάτω κουζίνας. Όλα αυτά γίνονται με την υποστήριξη της ελληνικής αστυνομίας. Σε αυτή τη φασιστική συμμορία δίνει λόγο ο γνωστός παρουσιαστής του τηλεοπτικού σταθμού Center, Γιάννης Κομνηνός, προσπαθώντας να τους βοηθήσει να φτιάξουν ένα κοινωνικό προφίλ. Για τον ίδιο λόγο οι ακροδεξιοί φασίστες της πατριωτικής κίνησης προβαίνουν σε ρατσιστικές φιλανθρωπίες και άλλες “κοινωνικές” αγαθοεργίες. Όσοι λοιπόν στηρίζουν τις αγαθοεργίες τους να γνωρίζουν ότι γίνονται συνένοχοι των ομαδικών επιθέσεων που κάνουν, πάντοτε με την κάλυψη της ελληνικής αστυνομίας. Στον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, το ελληνικό κράτος “χρησιμοποιεί” αυτές τις συμμορίες με το δικό του τρόπο, προκειμένου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα όσους αντιστέκονται δυναμικά στις επιλογές του να φτωχοποιήσει την πλειονότητα της κοινωνίας.

Για όσους γνωρίζουν από Ιστορία αυτό δεν είναι κάτι εξωπραγματικό ή τυχαίο. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν τόσο στην Ελλάδα (παρακράτος της δεξιάς) όσο και στο εξωτερικό. Οι παρακρατικές διασυνδέσεις της εν λόγω οργάνωσης δεν προκύπτουν μόνο από το ιδεολογικό της υπόβαθρο ή τις σχέσεις της με γνωστούς παρακρατικούς μηχανισμούς σε άλλες πόλεις κτλ αλλά και από τις σχέσεις της με αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Καβάλας και την υποστήριξη της δράσης της αλλά και από το γεγονός ότι οι ίδιοι γράφουν και λένε ότι έργο τους είναι να συνδράμουν την ελληνική αστυνομία, εκεί που αυτή δε φτάνει.

Τόσο στη ναζιστική Γερμανία όσο και στη φασιστική Ιταλία, πρώτα θύματα των ναζιστών και φασιστών δολοφόνων ήταν πάντοτε οι αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας, αυτοί που βρίσκονταν στο περιθώριο. Είναι η αποτύπωση της φρικιαστικής ιδεολογίας του “νόμου” της φυσικής επιλογής, οι δυνατοί πρέπει να επιβιώνουν, οι αδύναμοι να ρίχνονται στην πυρά. Αυτό λίγο πολύ όμως συμβαίνει και σε κάθε περίοδο οικονομικής κρίσης…οι πιο αδύναμοι αυτής της κοινωνίας πάντοτε καταλήγουν στην “πυρά”, είτε πρόκειται για τους ψυχικά πάσχοντες, είτε για τους πρώην και νυν χρήστες ναρκωτικών ουσιών, για τους φυλακισμένους, τους αναξιοπαθούντες, τους αστέγους, τους μετανάστες κτλ. Οι πρώτες περικοπές ξεκινούν πάντοτε από το χώρο της ψυχικής υγείας, το χώρο του πολιτισμού, το χώρο της πρόνοιας, της υγείας και της παιδείας. Γιατί; Μα γιατί όλες αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων, στη λογική της καπιταλιστικής κοινωνίας, είναι αυτοί που προσφέρουν -οικονομικά- λιγότερο στο κοινωνικό σύνολο και άρα οι λιγότερο χρήσιμοι. Έτσι μετράει ο καπιταλισμός την ανθρώπινη αξία, στη βάση της ανταποδοτικότητας, του κέρδους κτλ. Άλλωστε, το παρακράτος της δεξιάς στην Ελλάδα αλλά και η Χούντα χτυπούσε πρώτα όσους βρίσκονταν στο περιθώριο, όσους δεν ασπάζονταν τις κυρίαρχες αξίες, όσους αντιστέκονταν, όσους είχαν μακρύ μαλλί ή ανάρμοστο ντύσιμο. Γιατί άραγε; Γιατί όλοι αυτοί συμβολίζουν κάτι το ξένο, που στα μάτια των συντηρητικών, ακροδεξιών και μη, είναι πάντοτε κάτι το εχθρικό. Άλλωστε η ξενοφοβία, δλδ η φοβία για το άγνωστο είναι ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματα σε συνθήκες κρίσης. Σε καθεστώς ανασφάλειας, αβεβαιότητας και αποσταθεροποίησης η κοινωνία προστρέχει πάντοτε σε παραδοσιακές πατροπαράδοτες αξίες, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, ησυχία, τάξη και ασφάλεια… Αντί να αναζητήσει τις πραγματικές αιτίες για τα δικά της προβλήματα και αδιέξοδα, ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους, βλ. μετανάστες κτλ.

Η συντηρητικοποίηση και ο εκφασισμός της κοινωνίας πηγαίνουν χέρι χέρι και με τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και ξένοι, αντί να στρέφονται ενάντια σε αυτούς που τους εκμεταλλεύονται χρόνια και τους οδήγησαν εκεί που είμαστε σήμερα, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Η άνοδος του φασισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αλλά και οι απανταχού δικτατορίες, ιστορικά, οικοδομήθηκαν και πάτησαν πάνω στην ανοχή και την αδιαφορία της πλατιάς πλειοψηφίας της εκάστοτε κοινωνίας. Η σιωπή είναι συνενοχή…

Ένας συμπολίτης σας