 |
| του Δ. Λιβιεράτου |
Ο ναζισμός στη Γερμανία, ο φασισμός στην Ιταλία, τα άλλα φασιστοειδή φαινόμενα σε διάφορες χώρες μέχρι τον «νοικοκυρίστικο» Λεπέν της σύγχρονης Γαλλίας εμφανίζονται όταν υπάρχει οικονομική κρίση. Τότε οι διάφοροι δικτατορίσκοι και οι τραμπούκικες ομάδες εμφανίζονται σαν υπερλαϊκιστές, υπερεθνικόφρονες, ρατσιστές προστάτες του λαού που υποφέρει. Καλύπτουν το γεγονός ότι υπεύθυνος της κρίσης είναι ο καπιταλισμός, ότι αυτός προκαλεί τη χρεοκοπία των τραπεζών, την ασφυξία της οικονομικής καθυστέρησης και τη μεγάλη ανεργία.
Οι νεοφασίστες έχουν σαν αποστολή να στρέψουν τη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων και του λαού ολόκληρου κατά των μεταναστών, των προσφύγων, των μουσουλμάνων, των εβραίων, των Τούρκων. Για όλα φταίνε οι διάφορες θρησκευτικές και εθνικές ομάδες. Και δεν αρκούνται σε λόγια. Διαχέοντας το ρατσιστικό, εθνικιστικό και θρησκευτικό μίσος, προσπαθούν να εξεγείρουν τους φτωχούς εναντίον άλλων φτωχών. Αλλά και οι τραμπούκοι των φασιστοειδών στέκονται στο πλάι της αστυνομίας για να χτυπήσουν διαδηλωτές, απεργούς, νεολαίους, μετανάστες.
Με άλλα λόγια, προετοιμάζουν έτσι μια καινούργια δικτατορία που σε κάθε χώρα παίρνει άλλη μορφή. Ο «νοικοκύρης» πολιτικός με την περιποιημένη γραβάτα, που ωθεί τους άγριους οπαδούς του κατά του λαού.
Πρέπει να αντιδράσουμε πριν ακόμα είναι αργά. Πριν ακόμα ο κίνδυνος φανεί πάνω στον καθένα μας. Να θυμηθούμε τα λόγια του Νίμελερ, προτεστάντη ιερέα στη Γερμανία. Πέρασε πολλά χρόνια στα χιτλερικά στρατόπεδα. Μετά τον πόλεμο έγινε ένας από τους ηγέτες της Λουθηρανικής Εκκλησίας, αντιφασίστας μέχρι τον θάνατό του. Δίνουμε τις σκέψεις του, τόσο επίκαιρες τώρα που εμφανίζονται πάλι τα ναζιστικά φαινόμενα:
«Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους. Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα. Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές. Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα. Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών. Δεν ανήκα σε αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ. Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι, ούτε και αυτό σκέφτηκα με αφορούσε. Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων, ούτε και τότε βρήκα λόγια να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει».
Πρέπει να αντισταθούμε, πριν ακόμα είναι αργά. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον ανερχόμενο φασισμό της δύστυχης εποχής μας και των καταστροφών, είναι να συγκεντρωθούμε σε ένα μέτωπο με όλους όσοι είναι αντίθετοι στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Αυτό το Μέτωπο, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς δισταγμούς, μπορεί να συγκεντρώσει ανθρώπους από πολλές κατευθύνσεις. Ένα Ενιαίο Μέτωπο στη βάση της κοινωνίας. Χωρίς να περιμένουμε να συμφωνήσουν τα μεγάλα κεφάλια των ηγεσιών. Μπορεί να αρχίσει από το σωματείο, από τη συνοικία, από το χωριό. Σ’ αυτόν τον αγώνα τα συνδικάτα πρέπει να παίξουν τον πρώτο ρόλο.
Αυτό το Μέτωπο δεν πρέπει να ταυτίζεται σε καμιά περίπτωση με τις οργανώσεις. Δεν χρειάζεται η άδεια ηγεσιών για να παλεύουμε για συγκεκριμένα ζητήματα, τοπικά και γενικά.
Είναι σίγουρο ότι η τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού είναι αντίθετη με τα κηρύγματα μίσους. Αυτοί που κηρύσσουν το μίσος, τον φανατισμό, το ρατσισμό, τον υπερεθνικισμό, μπορεί να φοράνε τη γραβάτα του «νοικοκύρη», αλλά και το κράνος του φασίστα τραμπούκου. Είναι επικίνδυνοι στην κοινωνία μας. Μόνο ενωμένοι σε πλατύ μέτωπο από τη βάση της κοινωνίας μπορούμε να αποφύγουμε τον όλεθρο του φασισμού, του ολοκληρωτισμού και οποιασδήποτε μορφής δικτατορίας. Οι δυνάμεις που συσπειρώθηκαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο στην οικοδόμηση ενός τέτοιου Μετώπου.
από: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου