Δύο είναι νομίζω τα ερωτήματα που απασχολούν σήμερα τον πολίτη του τόπου αυτού.Ποιοι και με ποια χαρακτηριστικά είναι αυτοί που μας κυβερνούν ,πού μας οδηγούν με τις επιλογές τους και τι θα έπρεπε να γίνει στο εξής.
Ο κ Καρατζαφέρης , ο οποίος αφού επί δύο και πλέον χρόνια μας ζάλισε με την αναγκαιότητα της εθνικής συνεννόησης για την λήψη δύσκολων αποφάσεων με...
γνώμονα το συμφέρον του τόπου, την απαίτηση των καιρών να σταθούν οι πολιτικοί στο ύψος των περιστάσεων , μετά διαπραγμάτευση δύο μηνών από μια κυβέρνηση που έγινε μόνο για αυτόν τον σκοπό, την ώρα της τελικής επικύρωσης των επώδυνων μέτρων , βρήκε μιά ψευτοδικαιολογία και απέφυγε να συμφωνήσει , κυρίως όμως απέφυγε να διαφωνήσει! Τόσο απλά , τόσο φαιδρά .Δικαιώνοντας όλους εκείνους πού μιλούσαν για τον ορισμό του πολιτικού αγύρτη.Η καθημερινή γελοιότητα του ημιμαθούς , που πασχίζει όλο το βράδυ να μάθει μια σειρά αρχαίου κειμένου και που το πρωί την προφέρει λανθασμένα.
Ο κ Σαμαράς , μετά από διαφωνία δύο ετών για τα μέτρα του πρώτου μνημονίου , που μπροστά σε αυτά που έρχονται μοιάζουν με λογιστικά μικρολαθάκια , υπέγραψε την εξευτελιστική επιστολή προς τους »εταίρους» , υπέγραψε όλα τα επώδυνα μέτρα και το τελευταίο βράδυ μας μίλησε ανερυθρίαστα για την μάχη που έδωσε να σωθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός , προφανώς θεωρώντας ότι μιλά σε ιθαγενείς που δεν αντιλαμβάνονται το τι τους περιμένει. Την απάντηση έδωσε μέσα στην αφέλειά του ο κ Μανώλης , υποβάλλοντας την παραίτησή του από γραμματέας συνδικαλιστικού της ΝΔ. Δεν αντελήφθη ο κακόμοιρος κ Σαμαράς ότι υπογράφοντας το δεύτερο μνημόνιο , υπέγραφε το πολιτικό του τέλος , βάζοντας τον εαυτό του στο κάδρο των μοιραίων , αυτών που οδήγησαν τη χώρα στην πολύπλευρη υποδούλωση , με βάση μάλιστα την δική του ανάλυση για την συνταγή και τα αναμενόμενα αποτελέσματα που μήνες πριν μας εξηγούσε.
Ο κ Παπανδρέου, ο πλέον αξιολύπητος , που ενώ οι βουλευτές του κόμματός του του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης με την παγκοσμίου πρωτοτυπίας δέσμευση να παραιτηθεί την επομένη το πρωί , δύο μήνες τώρα περιφέρει το πολιτικό του πτώμα στους χώρους που ως πρωθυπουργός στάθηκε ανίκανος να πάρει τις αποφάσεις που έπρεπε. Σήμερα επιχειρεί να τις επιβάλλει ως ηγέτης ενός κόμματος που του δείχνει σταθερά και με επιμονή την έξοδο . Περιφέρεται ως πολιτικός επαίτης , ζητά πίστωση χρόνου , ώστε ως αρχηγός σοσιαλιστικού [sic] κόμματος να ηγηθεί της σοσιαλιστικής διεθνούς , μεταφέροντας σε παγκόσμιο επίπεδο τις ανοησίες του περί πράσινης ανάπτυξης που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας , όταν η χώρα στην οποία υπήρξε πρωθυπουργός καταρρέει μέσα σε ένα κλίμα πρωτοφανούς διαφθοράς , παγκόσμιας ανυποληψίας , κυρίως όμως ως χώρας απέραντης ανοησίας και ανικανότητας του πολιτικού συστήματός της στο να δημιουργήσει έστω και μία θέση εργασίας.Αδυνατεί , μέσα στην απερίγραπτη λύπη του που χάνει τα προνόμια του »πρωτότοκου», να αντιληφθεί ,ότι το σαιξπηρικό ερώτημα στο οποίο καλείται να δώσει απάντηση είναι ποιον επιτέλους εκφράζει όταν όλοι του κουνούν το χέρι να φύγει!
Ο κ Παπαδήμος αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι είναι η συνισταμένη των τριών που περιεγράφησαν παραπάνω.Νομίζω αυτό τα λέει όλα !
Τι πρέπει να γίνει .
Να παραιτηθεί η κυβέρνηση ως ένα περίεργο δύσμορφο και επικίνδυνο κατασκεύασμα που στερείται της λαικής εντολής και άρα είναι αναρμόδιο να αποφασίζει για τις τύχες του τόπου . Τά κόμματα να εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό τις δυσκολίες των δύο δυνατών επιλογών , της υπογραφής της σύμβασης με την τρόικα ή την πτώχευση.Ο λαός να αποφασίσει με βάση την δική του γνώση , σοφία και αντίληψη το ποια επιθυμεί να είνα η επιλογή του . Από την επομένη της εκλογικής διαδικασίας και με δεδομένη την θέληση του λαού , σκύβουμε τα κεφάλια και με αξιοπρέπεια ,χωρίς διαμαρτυρία χτίζουμε την χώρα τη δική μας , κυρίως όμως την χώρα των παιδιών μας. Σήμερα στον τόπο αυτό πληγώνει η καθημερινή προσβολή από τον όποιο τυχόντα . Πολύ λιγότερο ενοχλεί η προοπτική της ανέχειας .
9/2/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου