ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΟΧΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ!

Πολύ μηδενιστική η τοποθέτηση των συναδέλφων της Αυτόνομης Παρέμβασης σε ό,τι αφορά τα νέα σχολικά βιβλία. Από πού συμπεραίνουν ότι υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της παταγώδους αποτυχίας τους; Από πού προκύπτει ότι τα νέα βιβλία δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες; Ξέρουν, άραγε, τι απαιτεί η σύγχρονη Παιδαγωγική και Διδακτική; Τι δείχνουν οι σύγχρονες έρευνες παγκοσμίως; Έχουν κάνει ποτέ την αυτοαξιολόγηση και την αυτοκριτική τους, ώστε να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι εμείς δεν είμαστε ικανοποιητικά έτοιμοι να διδάξουμε τέτοιου είδους βιβλία;
Σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο, κάθε μέρος του κόσμου πρέπει να είναι ανταγωνιστικό οποιουδήποτε άλλου μέρους, όσον αφορά τις μορφές της οικονομίας. Τα παιδιά της Ελλάδας πρέπει να ανταγωνιστούν οποιαδήποτε άλλα παιδιά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό έχει βαθύτατες επιπτώσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα και στις μορφές επικοινωνίας. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να προετοιμάσει ανθρώπους για την παγκόσμια αγορά, γιατί τα αποτελέσματα της παγκόσμιας αγοράς γίνονται αισθητά παντού. Και οι απαιτήσεις επικοινωνίας, που έχουν καθιερωθεί παγκόσμια, γίνονται αισθητές παντού.
Η νέα επικοινωνιακή πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από τον πολυτροπικό της χαρακτήρα. Νέες μορφές επικοινωνίας διαμορφώνονται, όπου η γλώσσα δεν αποτελεί το μόνο και βασικό μέσο. Τα παιδιά έχουν εμπειρίες από ένα εύρος κειμένων που συνδυάζουν τις λέξεις με εικόνες, ήχο, σύμβολα και κίνηση, εμπειρίες τις οποίες τις φέρνουν μέσα στην τάξη.
Η καλλιέργεια και ανάπτυξη αυτών των εμπειριών, συνάδελφοι, δεν μπορεί να γίνει μέσα από τη διδασκαλία της κλασικής λογοτεχνίας, η οποία δεν απουσιάζει καθόλου- υπάρχει το Ανθολόγιο που καλύπτει μια μεγάλη γκάμα σύγχρονων κοινωνικών θεμάτων από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία.
Να συμφωνήσω ότι σε κάποιες τάξεις η ύλη των Μαθηματικών είναι πάρα πολλή. Το σκεπτικό όμως των βιβλίων είναι να μάθουμε στα παιδιά πώς θα φτάσουν στην επίλυση προβλημάτων και όχι η πρακτική αριθμητική. Όταν δείξουμε το δρόμο θα φτάσουμε και στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο για τα σχολικά βοηθήματα, περισσότερο τα χρησιμοποιούμε εμείς (βλέπε φωτοτυπίες) παρά οι μαθητές. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι δεν δίνουν οδηγίες παρά μόνον επιπλέον ασκήσεις εμπέδωσης. Κάτι που μπορεί να καλυφθεί από το Τετράδιο Εργασιών.
Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω για τα νέα σχολικά βιβλία είναι ο τρόπος με τον οποίο εισήχθηκαν στο σχολείο. Θα μπορούσαν να εισάγονται σταδιακά, αρχής γενομένης από την Α΄ τάξη που φοίτησε κατά το σχολικό έτος 2006-2007. Το ότι εισήχθηκαν ταυτόχρονα σε όλες τις τάξεις δημιούργησε μία σύγχυση, καθώς υπήρχε χάσμα στις απαιτήσεις των γνώσεων από τάξη σε τάξη. Τι εννοώ μ’ αυτό; Παράδειγμα, τα παλιά βιβλία των Μαθηματικών της Α΄ τάξης απαιτούσαν οι μαθητές να καλύψουν γνώσεις αρίθμησης και τέλεσης πράξεων από το 1-20. Όταν αυτά τα παιδιά πήγαν στη Β΄ τάξη με τα νέα βιβλία έπρεπε να ξεκινήσουν από το 100. Υπήρχε, λοιπόν, ένα κενό μεταξύ 20 και 100.
Αυτό που χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, είναι η βελτίωση κάποιων ενοτήτων και η επιμόρφωσή μας σε νέες διδακτικές μεθόδους που προτάσσει η σύγχρονη Παιδαγωγική στα πλαίσια του γραμματισμού, των πολυγραμματισμών και της πολυτροπικότητας και όχι αφορισμοί και μηδενιστικές αντιλήψεις. Λειτουργοί είμαστε, όχι δημόσιοι υπάλληλοι!

Αρίστη Κουκουρίκου
Δασκάλα
Μεταπυχιακή φοιτήτρια του ΠΤΔΕ/ΠΔΜ, Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών, Κατεύθυνση: Διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας