Ένοχο κατά πλειοψηφία για το
αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας τελεσθείσας σε ήρεμη ψυχική
κατάσταση με ενδεχόμενο δόλο έκρινε σήμερα το δικαστήριο, μετά από
μαραθώνια συνεδρίαση, τον Γιώργο Αποστολόπουλο, παρά την
αντίθετη πρόταση της εισαγγελέως, η οποία ζήτησε τη μετατροπή της
κατηγορίας σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, επιβάλλοντάς του συνολική
ποινή...
κάθειρξης δέκα ετών κι έξι μηνών. Από το χρόνο της ποινής αφαιρείται
το διάστημα, κατά το οποίο έχει ήδη μείνει προφυλακισμένος. Μειοψήφησαν
ένας εκ των τακτικών δικαστών κι ένας ένορκος, οι οποίοι συμφώνησαν με την
εισαγγελική πρόταση. Το δικαστήριο τον έκρινε, επίσης, ομόφωνα ένοχο
για παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, αναγνωρίζοντάς του, ωστόσο, τα
ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου και της μετεφηβικής ηλικίας, ενώ, με
πλειοψηφία 6-1, όρισε η ποινή που επιβλήθηκε στον Αποστολόπουλο να
μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Αποφάσισε, τέλος, «να διαβιβαστεί η
δικογραφία στην Εισαγγελία, προκειμένου να διερευνηθεί αν υπάρχουν ευθύνες της
Α.Κ.».
«Ο
ισχυρισμός περί άμυνας είναι προδήλως αναληθής κι έχει γίνει για
υπερασπιστικούς λόγους. Ο κατηγορούμενος είναι αναξιόπιστος από την αρχή. Ο
Φ.Δ. δε φαίνεται λογικό να επιτέθηκε σε άτομο με φήμη ακροδεξιού που
συνοδεύεται, τα δε τραύματά του είναι αποτέλεσμα οργανωμένης επίθεσης. Θεωρώ
σημαντικό ότι ο Αποστολόπουλος συνοδευόταν από τον Χατζηπαυλίδη, ότι έστησε
στον Φ.Δ. ενέδρα. Αφενός, γιατί πήγε να τον συναντήσει χωρίς να τον ενημερώσει,
αφετέρου λόγω των μηνυμάτων», υποστήριξε η εισαγγελέας. «Γιατί ο
κατηγορούμενος δεν είχε τραύματα, ενώ ο παθών έφερε τρία συγκεκριμένα τραύματα;
Γιατί δεν αμύνθηκε, όταν τον έσφαζε; Θα πρέπει να είχε ακινητοποιηθεί το θύμα
και να ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του κατηγορούμενου», συμπλήρωσε.
Παρότι,
όμως, δέχτηκε ότι δεν υπήρξε συμπλοκή μεταξύ των δύο, ισχυρίστηκε πως ο
Αποστολόπουλος δεν είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, γι’ αυτό και ζήτησε
τη μετατροπή της κατηγορίας σε πρόκληση βαριά σκοπούμενης σωματικής βλάβης. «Αν
ήθελε να τον σκοτώσει, θα τον χτυπούσε στο πρόσωπο ή στην πλάτη και θα έπρεπε
να οργανώσει διαφορετικά την επίθεσή του», επισήμανε χαρακτηριστικά,
ενώαπέκλεισε την περίπτωση άμεσου ή ενδεχόμενου δόλου, περιγράφοντας το
χτύπημα στο λαιμό του Φ.Δ. ως «θλαστικό τραύμα, το οποίο μπορεί να είχε
κατεύθυνση προς την καρωτίδα, αλλά απείχε από αυτήν. Ήταν επικίνδυνο χτύπημα,
αλλά δεν υπήρξε τρώση». Τα μηνύματα που αντάλλασσαν Αποστολόπουλος
υποδήλωναν, κατά την ίδια, ότι «υπήρχε εχθρική διάθεση, κάτι σχεδίαζαν,
αλλά δεν είναι σαφές τι». Σε ό,τι αφορά την φωτογραφία, όπου
απεικονίζεται ο Χατζηπαυλίδης να κρατά μαχαίρι, εκτίμησε πως δεν είναι
σημαντική ως στοιχείο.
«Με
έκπληξη άκουσε η υπεράσπιση την πρόταση της εισαγγελέως. Ή ήμουν σε άλλο
δικαστήριο, ή η κ. εισαγγελέας ερμηνεύει όπως θέλει νομοθετήματα και διατάξεις»,
σχολίασε δηκτικά ξεκινώντας την αγόρευσή του ο συνήγορος πολιτικής αγωγής. «Επειδή
δεν πέθανε ο Φ.Δ. δε στοιχειοθετεί η επίθεση απόπειρα ανθρωποκτονίας;»,
αναρωτήθηκε, για να υπογραμμίσει πως «ήταν μια προμελετημένη ενέργεια
είτε γιατί ο Αποστολόπουλος έχει αυτή την ιδεολογία, είτε γιατί ήθελε να το
“παίξει μάγκας” στην Α.Κ. Δεν τους “έκατσε” ο χώρος και ο χρόνος και δε θα
είχαν καθόλου τύψεις γι’ αυτό. Το δεύτερο χτύπημα είναι δεύτερο κι είναι στην
περιοχή του λαιμού, μια περιοχή ευαίσθητη, μπορεί να προκληθεί κίνδυνος ζωής.
Δεν πέτυχε την ανθρωποκτονία, επειδή ο Αποστολόπουλος είδε άτομα που
ερχόντουσαν. Το μένος του ήταν τέτοιο που δεν είχε καν μιλήσει στον Φ.Δ.. Ακόμη
και σήμερα λέει ψέματα». Για να καταλήξει: «Αυτοί οι άνθρωποι
είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία. Η πολιτική αγωγή φρονεί ότι πρέπει να
τιμωρούνται παραδειγματικά».
«Η
υπεράσπιση θέλει να εκφράσει τη μεγάλη λύπη της για το περιστατικό και να
καταδικάσει κάθε πράξη βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται», ήταν τα πρώτα
λόγια του συνηγόρου υπεράσπισης. Στη συνέχεια, σε μια τρίωρη και πλέον
αγόρευση, επιχείρησε, για πολλοστή φορά, να απαξιώσει και να διαβάλλει το
σύνολο των μαρτύρων κατηγορίας, αναδεικνύοντας με ιδιαίτερο ζήλο τα υποτιθέμενα
ψεύδη και τις ανακρίβειές τους.
Ιδιαίτερη
έμφαση προσέδωσε στον θεράποντα ιατρό του Φ.Δ., στο ίδιο το θύμα και την μητέρα
του, ενώ δε λησμόνησε την διευθύντρια του Λυκείου, υποστηρίζοντας ότι επέδειξε
«παραβατική συμπεριφορά με ιδεολογικό υπόβαθρο». Στηλίτευσε,
επιπλέον, τη γραμμή της πολιτικής αγωγής ως «κυλιόμενη»,
τονίζοντας πως «λένε ό,τι θέλουν κι όπου θέλουν». «Αντί να
μας φέρουν φωτογραφίες που να δείχνουν την κατάσταση του Φ.Δ. χωρίς ράμματα,
μας φέρνουν φωτογραφίες με ράμματα. Ούτε έφεραν αποδεικτικά στοιχεία που να
πιστοποιούν πότε λήφθηκαν οι φωτογραφίες αυτές», ισχυρίστηκε,
χαρακτηρίζοντας τον θεράποντα ιατρό «αστοιχείωτο» και την ιατρική
γνωμάτευσή του «μπακαλόχαρτο». Αν κρίνουμε από την έκβαση της
δίκης, αυτή η προκλητική αντιστροφή της πραγματικότητας περισσότερο έβλαψε,
παρά ωφέλησε, την υπερασπιστική γραμμή του Αποστολόπουλου.
«Δεν
προέκυψε κίνδυνος ζωής, αλλά θα μπορούσε να προκύψει, λόγω του μέσου τέλεσης,
όσο και της τραυματισθείσης περιοχής. Δεν υπήρξε προμελετημένη επίθεση, αλλά
καβγάς. Ζητούμε τη μετατροπή της κατηγορίας σε επικίνδυνη σωματική βλάβη»,
δήλωσε ο συνήγορος υπεράσπισης, προβάλλοντας αυτοτελείς ισχυρισμούς περί «άμυνας»
και «βρασμού ψυχικής ορμής» του θύτη, οι οποίοι δεν έγιναν
εντέλει δεκτοί από το δικαστήριο.
Μετά την
ολοκλήρωση της δίκης, η μητέρα του Φ.Δ. εξέφρασε την ικανοποίησή της για την
ετυμηγορία, επαινώντας το δικαστήριο για το «καθαρό μυαλό» που
έδειξε.
Παρά
τη διχογνωμία ανάμεσα στην εισαγγελέα και την πλειοψηφία της έδρας και μολονότι
το ιδεολογικό κίνητρο της δολοφονικής επίθεσης δεν αποτυπώθηκε στην πρωτόδικη
ετυμηγορία, αυτή αναμφίβολα συνιστά ένα σαφές μήνυμα προς επίδοξους νεοναζί
μαχαιροβγάλτες, εντός κι εκτός σχολείων- κι όχι μόνο. Αξίζει, τέλος, να
επισημανθεί το ήθος των οικείων του θύματος, οι οποίοι αντιμετώπισαν με σεβασμό
και σε χαμηλούς τόνους τον πόνο που βιώνει η οικογένεια τη θύτη, την ίδια
στιγμή που ο πατέρας του Αποστολόπουλου, σε μια από τις πολλές διακοπές της
τελευταίας συνεδρίασης, «εκτόξευε», ακόμα κι αυτή την ύστατη ώρα, απειλές
εναντίον της μητέρας του Φ.Δ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου