Για την κατάσταση στο Ιράκ / Σ. Ανδρονίδης

του Σίμου Ανδρονίδη*

Η επέλαση των ισλαμιστών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε, φανερώνει τα στρατηγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όσον αφορά την διαχείριση της κρίσης στο Ιράκ. Η εισβολή των ΗΠΑ στη χώρα το 2003, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου όσον αφορά την ικανότητα και την δυνατότητα κοινής συνύπαρξης σουνιτών, σιιτών και Κούρδων του Ιράκ. Δέκα χρόνια μετά την ιμπεριαλιστική  εισβολή των ΗΠΑ και των πρόθυμων συμμάχων τους  το Ιράκ είναι μία καθημαγμένη χώρα. Η εθνική και όχι θρησκευτική ομογενοποίηση έχει δώσει την θέση της στις θρησκευτικές και φατριαστικές συγκρούσεις που τέμνουν οριζόντια την...

πολύπαθη χώρα και τους κατοίκους της. Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε συνεχίζει την επιχείρηση κατάληψης στρατηγικών θέσεων και εδαφών που άπτονται της δυνατότητας οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.

Η κατάληψη της Μοσούλης, (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας) σήμανε συναγερμό στη κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης.Μάλιστα, οι ισλαμιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε έχουν φτάσει λίγο έξω από την ιστορική Βαγδάτη. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο λόγω του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στη Συρία και της εκεί εμπλοκής των ισλαμιστών μαχητών. Το κυρίαρχο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ που αντιστοιχεί στις ηγεμονικές μερίδες της άρχουσας τάξης, κέρδισε δισεκατομμύρια δολάρια, αφενός μεν από τα συμβόλαια ανοικοδόμησης της χώρας, αφετέρου δε από την προμήθεια στρατιωτικού υλικού και εξοπλισμού στις Ιρακινές Ένοπλες δυνάμεις. Παράλληλα, ακολουθώντας την τακτική του ‘διαίρει και βασίλευε’ κατάφεραν να οξύνουν τις θρησκευτικές αντιπαραθέσεις στη χώρα. Η προσίδια διαδικασία συγκρότησης του αστικού κράτους και του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας έγινε χωρίς να υπάρξουν δίοδοι ‘εισόδου’ του λαϊκού-εργατικού παράγοντα στον κρατικό μηχανισμό. 

Η ιμπεριαλιστική διαπάλη οξύνεται με φόντο τις ραγδαίες εξελίξεις στο Ιράκ. Χώρες που διεκδικούν statusπεριφερειακής δύναμης, όπως το Ιράν, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία προσπαθούν να εδραιώσουν την παρουσία τους στην περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής. Οι μάχες που διεξάγονται στο Ιράκ σχετίζονται και με την δυνατότητα εκμετάλλευσης του τεράστιου πετρελαϊκού πλούτου της χώρας. Τα σενάρια διχοτόμησης της χώρας έχουν κάνει ξανά την εμφάνιση τους.

 Ήδη το Ιρακινό Κουρδιστάν έχει κατοχυρώσει την defactoαυτονομία του. Μία πιθανή κατάληψη της πόλης του Κιρκούκ από τους Κούρδους μαχητές Πεσμεργκά, θα σημάνει δύο πράγματα: 1. Το ότι δύναται να τεθούν οι βάσεις για την δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους με πρωτεύουσα το Κιρκούκ. Το ανεξάρτητο Ιρακινό Κουρδιστάν θα έχει ως σταθερή και «συμπαγή» βάση το Ιρακινό Κουρδιστάν. Σε αυτό το πλαίσιο σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσουν οι Κούρδοι της Συρίας και της Τουρκίας. Ιδιαίτερα οι δεύτεροι, καθώς αυτή την στιγμή διεξάγουν  ειρηνευτικές συνομιλίες με την κυβέρνηση Ερντογάν. 2. Το Κιρκούκ διαθέτει πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα. Πιθανή κατάληψη του από τους Πεσμεργκά θα σημάνει ότι η αυτόνομη κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο ενεργειακό παίγνιο. Η ιμπεριαλιστική διαπάλη με φόντο το πολύπαθο Ιράκ συνεχίζεται.