Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Μήνυμα Τ. Μηταφίδη από την «πορεία των ζωντανών», Άουσβιτς-Μπιρκενάου

Σαν αύριο, στις 9 Απριλίου 1940 τα ναζιστικά στρατεύματα καταλάμβαναν τη Θεσσαλονίκη. Ο μεταξικός δήμαρχος Κωνσταντίνος Μερκουρίου, που επικεφαλής αντιπροσωπείας των τοπικών αρχών υποδέχτηκε τις χιτλερικές ορδές, την επόμενη μέρα-10/4/1941-με προκήρυξή του που δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο διαβεβαίωνε τους Θεσσαλονικείς ότι :
1) ο γερμανικός στρατός «από της πρώτης στιγμής της εισόδου του εις την πόλιν ετήρησεν έναντι ημών στάσιν γενναιόφρονα και ιπποτικήν» και 2) «ο λαός της Θεσσαλονίκης έστω βέβαιος ότι τιθέμενος υπό την προστασίαν ενός έθνους γενναίου και ευγενούς ουδέν έχει να φοβηθή. Η τιμή του, η ζωή του και η περιουσία του θα η πλήρως εξησφαλισμένη.»! Για τη δουλοπρεπή αυτή του στάση ο Μερκουρίου διατηρήθηκε στη... θέση του από τα στρατεύματα Κατοχής έως το Φεβρουάριο του 1943. Παρ’ όλα αυτά, το 1970 το χουντικό Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης έδωσε το όνομά του σε δρόμο στην περιοχή Ντεπό!
Στις 15-3-1943 στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό σφύριζε το πρώτο τρένο του θανάτου για το Άουσβιτς με 2.800 Εβραίους συμπολίτες μας στοιβαγμένους σε σφραγισμένα βαγόνια που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά ζώων. «Οι πύλες της κολάσεως» έχουν ανοίξει για να καταπιούν τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης.
Το ξεκλήρισμα του εβραϊκού πληθυσμού αλλοίωσε οριστικά το πρόσωπο της πόλης. Η μεταπολεμική Θεσσαλονίκη θα είναι μια άλλη πόλη.
Στη σημερινή “Πορεία των Ζωντανών”, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Κρακοβία της Πολωνίας από το Άουσβιτς έως το Μπίρκεναου. στη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, συμμετέχει για πρώτη φορά φέτος αντιπροσωπεία του Δήμου Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής το δήμαρχο και τον πρόεδρο του Δ.Σ.Θ., καθώς η πόλη μας χάρη με πρωτεργάτη τη δημοτική μας κίνηση εντάχθηκε μόλις τον περασμένο Οκτώβριο στο «Δίκτυο μαρτυρικών χωριών και πόλεων 1940-45»
Η Θεσσαλονίκηδεν υπήρξε μόνο «μαρτυρική πόλη», αλλά είχε και το ιστορικό προνόμιο να γεννήσει στις 15 Μαΐου 1941 την «Ελευθερία», την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Αλλά στις τριήμερες επίσημες εκδηλώσεις της «επετείου του ΟΧΙ», 26-28 Οκτωβρίου, ούτε καν αναφέρονται οι ηγέτες και οι μαχητές του ΕΛΑΣ που έσωσαν από την καταστροφή και απελευθέρωσαν την πόλη. Ούτε καν δρόμο θα βρούμε αφιερωμένο στην 30/10/1944, μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τους Ναζί. Αντίθετα θα βρούμε πολλούς με τα ονόματα εκείνων που την παρέδωσαν ή συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα Κατοχής.
Η σημερινή Θεσσαλονίκη δεν έχει τίποτε να χάσει, αντίθετα έχει πολλά να κερδίσει, αναγνωρίζοντας το πραγματικό της παρελθόν.
Η ανάδειξη της τιμωρημένης ιστορικής μνήμης-αλήθειας για την πόλη μας δεν είναι μια άγονη παρελθοντολογία ούτε ζήτημα ηθικής αποκατάστασης. Είναι ανάχωμα και πολιτικό όπλο ενάντια στη νεοναζιστική πανούκλα που βρωμίζει όχι μόνο τα έδρανα της Βουλής, αλλά και θεωρητικοί-υμνητές της, όπως ο Ι. Κωτούλας*, διορίζονται σε κρίσιμα δημόσια πόστα από την συγκυβέρνηση της συμφοράς. Γιατί «ο δήμιος σκοτώνει πάντα δύο φορές, τη δεύτερη με τη λήθη», όπως έγραψε ο επιζήσας του Ολοκαυτώματος Ελί Βιζέλ.
Η απόκρισή μας στην εναγώνια «κραυγή για το αύριο» των νεκρών ή επιζώντων του Ολοκαυτώματος, των Τσιγγάνων, των ομοφυλόφιλων, των κομμουνιστών, των «ανεπιθύμητων στοιχείων της φυλετικής υπεροχής», πρέπει να είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός της ιστορικής μνήμης, που σημαίνει σήμερα:αποκατάσταση των ιστορικών αδικιών, άρση του αποκλεισμού της Γάζα, αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταπολέμηση των ανισοτήτων και κάθε μορφής διακρίσεων.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Άουσβιτς-Μπιρκενάου 8-4-2013
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: