 |
| του Β. Πιλάλη |
Η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι να μην «τσιμπήσει» στους χειρισμούς της ελεγχόμενης “κάθαρσης” και τον ταξικού αποπροσανατολισμού που δρομολογείται από την Κυβέρνηση αυτές τις ημέρες με αφορμή την λίστα Λαγκάρντ, ούτε να προσπαθήσει να εντάξει το σκάνδαλο αυτό στα πλαίσια μιας ρηχής αντιπολιτευτικής τακτικής του τύπου «να τους ταράξουμε στην...
νομιμότητα».
Ο "καθαρσιακός" μας ρόλος στο παρελθόν (υπόθεση Κοσκωτά) σε μια άλλη -επίσης σκοτεινή πολιτική περίοδο- με έντονες διαχειριστικές αντιθέσεις και αντιφάσεις δεν στέφθηκε με επιτυχία όπως όλοι θυμούνται παρά τις καλές και τότε «εξυγιαντικές» μας προθέσεις. Οι “σκοτεινοί δρόμοι” και τα βρώμικα “υπόγεια” της εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής και οικονομικής εξουσίας κρύβουν τόσες πολλές και «καλοστημένες» υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής που μόνο μια πολύχρονη κυβέρνηση της αριστεράς που στηρίζεται έμπρακτα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα θα μπορεί να τις ξεσκαρτάρει και να τις φωτίσει πραγματικά.
Η θέση της αντιπολίτευσης -ακόμα και της αξιωματικής- δεν προσφέρεται για ουσιαστική και σε βάθος κάθαρση λόγω των τεράστιων θεσμικών και άλλων τεχνητών προσκομμάτων που θα παρεμβληθούν σχεδόν με χειρουργική ακρίβεια από τις κυρίαρχες δυνάμεις για να περιορίσουν την έρευνα σε συγκεκριμένα όρια και πρόσωπα, για να αποφευχθούν συσχετίσεις και διασυνδέσεις που θα ανατρέπουν το συνολικό πλαίσιο αστικής πολιτικής.
Τα θεσμικά στεγανά που υπάρχουν και οι δαιδαλώδεις διαδρομές του ελληνικού καπιταλισμού δεν σπάνε τόσο εύκολα και ιδίως μέσα από την υπερεπένδυση στο θεσμικό κοινοβουλευτικό έλεγχο ακόμα και αν η ριζοσπαστική αριστερά προσπαθήσει να δώσει ευστόχως μια γενικώτερη αντισυστημική ανατρεπτική διάσταση.
Η αριστερά ούτως η άλλως γνωρίζει ότι το καπιταλιστικό σύστημα από την στιγμή την οποία επιτελεί τον θεμελιώδη κανόνα του σκανδάλου της εκμετάλλευσης και κλοπής της ξένης εργασίας από μια ισχνή μειοψηφία, όχι μόνον είναι από τη φύση του ανίκανο να αποτρέψει τα δευτερεύοντα σκάνδαλα τα οποία το «πλήττουν», αλλά είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι παρά περί του αντιθέτου διακηρύξεις θα τα αναπαράγει συνεχώς, ως μορφή του κυνηγιού μιας κλεμμένης λείας που αποτελεί θεμελιακό κανόνα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Η σχετική αυτονομία του πολιτικού επιπέδου και των θεσμικού παιγνίου θα επέτρεπε ίσως μια επεξεργασμένη θεσμική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς με αντισυστημικά/αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά αν είχε εγκατασταθεί ήδη ένα σοβαρό πολιτικό σχέδιο αριστερής ηγεμονίας μέσα στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας, αν γίνονταν δηλαδή με όρους ταυτόχρονης αλλαγής συσχετισμών και έμπρακτης πάλης οργανωμένων μαζών για την ανατροπή του εφαρμοσμένου νεοφιλελεύθερισμού.
Η μη ύπαρξη του κατάλληλου ιδεολογικού και ταξικού συσχετισμού σήμερα δεν συνεπάγεται ότι το θέμα των σκανδάλων θα αφεθεί στην τύχη του στα πλαίσια των αστικών χειρισμών συγκάλυψης σηματοδοτώντας λανθασμένα στην κοινωνία την εγκατάλειψη της πάγιας θέσης της ριζοσπαστικής αριστεράς για τον αναντικατάστατο ρόλο και την αξία του αέναου πολιτικού αγώνα.
Τουναντίον προσφέρεται για να δώσει η αριστερά το δικό της «παράδειγμα», πραγματικής δημοκρατίας εξαπολύοντας μια γενικότερη ιδεολογική επίθεση τόσο στις οικονομικές ελίτ όσο και στον «λαϊκό» φασισμό. Ήρθε ίσως η ώρα να προτάξουμε ένα ανταγωνιστικό ολοκληρωμένο σχέδιο μια νέας γνήσιας λαϊκής και ταξικής θεσμικότητας (νέο Σύνταγμα από λαϊκή Συντακτική Συνέλευση) , μιας θεσμικότητας που θα καθιερώνει τον δημόσιο, κοινωνικό αλλά και εργατικό έλεγχο σε όλες τις σφαίρες και τα επίπεδα οργάνωσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής, που θα προετοιμάζει δηλαδή το έδαφος της πολιτικής ανατροπής και του ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού.
Το γεγονός ότι από τον Ιούνιο του 2013 η Βουλή είναι αναθεωρητική και τα δευτερεύοντα επιλεκτικά σκάνδαλα του αστισμού θα σέρνονται σκοπίμως μέχρι τότε δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ την κατάλληλη θεσμική πρόφαση για την οργάνωση μιας πολύμορφης εκστρατείας στον λαό για την παρουσίαση των νέων δημοκρατικών λαϊκών θεσμών και εξουσιών που θα ενισχύουν και προστατεύουν τις υποτελείς τάξεις. Μια τέτοια πορεία προς τον λαό, μια πορεία αντεπίθεσης που θα ανατρέψει στην πράξη τα σενάρια «οικειοποίησης» και «εξημέρωσης» που το μιντιακό και οικονομικό σύστημα εξ υφαίνει για το κόμμα μας.
Αν δεν γίνει κάπως έτσι και τελικά δεν τολμήσουμε να πάμε σε αυτήν την μάχη με οξείς ιδεολογικούς/ταξικούς όρους και πλήρως ανταγωνιστικά σχέδια θέσμισης τότε ρηχαίνουμε εξ αντικειμένου τον ανατρεπτικό ορίζοντα του δυνητικού κυβερνητικού μας ρόλου και εξ αντικειμένου θα δώσουμε τα πολιτικά περιθώρια στον Σαμαρά και τους δορυφόρους του να προχωρήσουν και στο Συνταγματικό/Θεσμικό επίπεδο την περαιτέρω αυταρχικοποίηση της λειψής αστικής δημοκρατίας μας με επικοινωνιακό περιτύλιγμα την αναγκαία “εξυγίανση” και «θωράκιση» του πολιτικού συστήματος.
Προσοχή το κλίμα μυρίζει ακόμα και έκτακτες εκλογές !
Το τεχνητό ανέβασμα της προοπτικής της οικονομίας (οίκοι αξιολόγησης, χρηματιστήριο, οικονομικές εκθέσεις φορέων και οργανισμών, κονδύλια που τάζουνε στην εναπομείνουσα μικρομεσαία και μεγάλη επιχειρηματικότητα μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων κλπ), η λίστα Λαγκάρντ τώρα (και ή επιλεκτική και προσωποποιημένη “κάθαρση” που θα δρομολογηθεί αρχικά και που θα γίνει το πολιτικό παράθυρο για μια στοχευμένη – συντηρητικής κατεύθυνσης – συνταγματική αναθεώρηση) και
η ανακήρυξη της ΑΟΖ (προφανώς κουτσουρεμένη) μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Μόναχο μάλλον θα διαμορφώσει μια “δυνατή” πολιτική ατζέντα που την πρωτοβουλία των κινήσεων θα φαίνεται ότι την έχει η Κυβέρνηση και…… οι αυτοκτονίες, οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι φόροι, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, η ανάλγητη πολιτική δηλαδή η καυτή κοινωνική ατζέντα θα περάσει de facto σε δεύτερη μοίρα.
Ας προετοιμαστούμε και ας προετοιμάσουμε τον κόσμο για όλα γιατί το ένα μπουκάλι λάδι μόνο μάλλον σε αυτήν την φάση δεν αρκεί και χρειάζεται εξίσου ταξική επινοητικότητα στην αλληλεγγύη όσο και έγκαιρος στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός για τις νέες συγκρούσεις που έρχονται.
Ο αστισμός ήδη ανασυγκροτείται με ραγδαίους ρυθμούς κάτω από την μύτη μας, το εργατικό κίνημα;
Αλλά αυτό το ερώτημα δεν είναι της ώρας γιατί είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση που δεν πρέπει να επισκιάσει την τρέχουσα προγραμματική και Ευρωπαϊκή δυναμική (;) της Κυβέρνησης της Αριστεράς… η μήπως είναι;πηγή: anasyn.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου