Τ. Κανταράς- ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Τ. Κανταράς

Ο ελληνικός λαός, η Αριστερά στην Ελλάδα και τον κόσμο, έχουν στραμμένα τα βλέμματα τους εδώ, στην πανελλαδική συνδιάσκεψη μας, και περιμένουν το ξεκίνημα της πολιτικής και οργανωτικής μας ανασυγκρότησης να στείλει θετικά μηνύματα. Τα σημαντικά βήματα που κάναμε έως τώρα, επιβάλλεται να μετατραπούν σε τολμηρά αποφασιστικά άλματα, για να αντιμετωπίσουμε μια ανεπανάληπτη για τα μεταπολεμικά χρονικά...
πολιτική και οικονομική κατάσταση.

Μια κατάσταση απόρροια της παγκόσμιας κρίσης του συστήματος και που πρέπει να παραδεχθούμε, πως για την εκτίμηση της, ενώ στην αρχή είχαμε στο εσωτερικό μας μεγάλη απόκλιση απόψεων, σήμερα σ ένα μεγάλο βαθμό συγκλίνουμε. Αυτό δεν είναι παράδοξο για το χώρο μας, αν θυμηθούμε πως για ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα των αναλύσεων μας, αυτό της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, ενώ ήμασταν διχασμένοι στο 50-50%, σήμερα το στηρίζουμε ομόφωνα.

Αλλάζει η ιστορική περίοδος. Οι μεταπολεμικές επιλογές του κοινωνικού συμβιβασμού κεφαλαίου/εργασίας -με την εργασία στην αδύνατη θέση αλλά σε καλύτερη μοίρα από σήμερα, όπως και το κοινωνικό κράτος πρόνοιας της σοσιαλδημοκρατίας- δεν έχουν περιθώρια επιστροφής. Η ίδια πορεία του παγκόσμιου συστήματος, καταστρέφει αυτές τις λύσεις. Σήμερα θέλοντας και μη-και πρέπει να θελήσουμε- οι εξελίξεις οδηγούνται στην σύγκρουση. Και όσοι υποφέρουν από σοσιαλδημοκρατικές νοσταλγίες πρέπει να το ξανασκεφτούν. Το λέω πιστεύοντας, πως σ αυτή τη μάχη κανένας δεν περισσεύει. Παλιοί και νέοι.

Η σύγκρουση, που δεν μπορεί κανείς να προδικάσει την μορφή και την διάρκεια της, θα είναι σκληρότατη.
Η θα καταλήξει στον θρίαμβο των ιδεών, που από τον προπερασμένο αιώνα οδηγούν την κίνηση προς τα μπρός της ανθρωπότητας – παρά τα σκαμπανεβάσματα και τις αρνητικές εμπειρίες στις απόπειρες εφαρμογής τους.
Η θα καταλήξει σε μια οδυνηρότερη για την κοινωνία και την Αριστερά ιστορική ήττα και την αφετηρία ενός νέου κύκλου επιβίωσης του συστήματος, αυτή τη φορά πάνω στα λεηλατημένα κοινωνικά κεκτημένα. Σενάριο που δεν θα έχει ιστορικά προηγούμενο.

Και η Αριστερά σήμερα έχει να επιλέξει δρόμο. Η να «λογικευτεί» και να προτιμήσει το φαινομενικά εύκολο δρόμο, όμως ανεδαφικό και αδιέξοδο, τον δρόμο της διαχείρισης. Να αποδεχτεί την σημερινή αγκαλιά της Ευρώπης (αρχιτεκτονική την λένε κάποιοι εδώ μέσα), που οι διαμορφωμένες δομές αυτής της Ευρώπης συγκροτούν δυστυχώς την σκληρή αγκαλιά της Γερμανίας. Η να τολμήσει την στρατηγική της σύγκρουσης και της ανατροπής. Επιλογή δύσκολη, αλλά δεδομένων των συνθηκών, μονόδρομος ελπιδοφόρος.

Αυτός ο δρόμος απαιτεί να συγκροτήσουμε ένα μαζικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η μαζικότητα του δεν μπορεί να έχει σχέση με το Ιταλικό Δημοκρατικό κόμμα του Νταλέμα, ούτε με την Δημοκρατική παράταξη του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και τέτοιο προσδοκούμε να φτιάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έχει ως πρωταρχικό του μέλημα την ενεργοποίηση της βαριά πληττόμενης κοινωνίας. Την ιδεολογική και την ταξική της μετακίνηση. Την μετατροπή της από εκλογική δεξαμενή, σε αριστερή εμπροσθοφυλακή.

Η πορεία προς τον ενιαίο πολιτικό φορέα που ξεκίνησε σήμερα, δεν μπορεί να είναι μια απλή εσωτερική διαδικασία . Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι μια εφήμερη μετακίνηση διαμόρφωσης συσχετισμών. Γιατί ζήσαμε δυστυχώς και τέτοια φαινόμενα. Γιατί, πέραν του ότι δεν υπηρετούν αυτά την γείωση της Αριστεράς στην κοινωνία, οι συσχετισμοί που προκύπτουν καμιά βοήθεια δεν θα προσφέρουν αύριο στη σύγκρουση με το σύστημα. Θα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους.
Και πάνω απ όλα αυτά, τα ζητήματα της δομής και λειτουργίας, η επιτυχία του κομματικού εγχειρήματος για να πετύχει ουσιαστικά, πρέπει να στηρίζεται σε μια προγραμματική ριζοσπαστική κρουστική αριστερή πρόταση. Που να λέει: Πάμε μαζί με την κοινωνία. Γιατί χωρίς την ουσιαστική της στήριξη, πέραν βεβαίως της εκλογικής, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Πάμε με όλη την Αριστερά. Γιατί χωρίς την συμπαράταξη της γρήγορα θα μείνουμε από λάστιχο. Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος. Δεν το πληρώνουμε. Δεν συμβιβαζόμαστε με τις αλυσίδες της Γερμανο-κρατούμενης Ευρωζώνης. Δεν υποκύπτουμε στους εκβιασμούς. Δεν φοβόμαστε την σύγκρουση. Επιδιώκουμε την ανατροπή. Ανοίγουμε τον δρόμο για μια νέα Ελλάδα με στόχο την σοσιαλιστική προοπτική.

Μετασυνδιασκεψιακό υστερόγραφο

Η συνδιάσκεψη τέλειωσε. Έκανε ένα πρώτο βήμα για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ριζοσπαστικό δημοκρατικό πολυτασικό Κόμμα. Δυστυχώς οι τριβές γύρω από τον τρόπο εκλογής της νέας Κεντρικής Επιτροπής και η σχετική πόλωση που προκάλεσαν είχε ως θύμα το σημαντικότερο διακύβευμα της Πανελλαδικής συνδιάσκεψης. Το τεράστιο θέμα της στάσης μας ως αυριανής κυβέρνησης, για την αντιμετώπιση του χρέους, του ευρώ και της Ε.Ε. Η οριακή απόρριψη της πρότασης από το σώμα και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες απορρίφθηκε, επιβάλλει να ξανασυζητηθεί νηφάλια στις οργανώσεις, χωρίς πια τα «βαρίδια» των εκλογικών διαδικασιών και των πολώσεων που προκαλούν. Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος της συζήτησης ήταν περιορισμένος. Το συνέδριο δρομολογείται για τον Μάιο- Ιούνιο. Μέχρι τότε έχουμε χρόνο, διάθεση χρειάζεται.

 

*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Π.Γ. και της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ