Τώρα χτυπούν αδιακρίτως τα ΜΑΤ- Χρέος της Αριστεράς η πολιτική απεργία και οι αριστεροί να γίνουν ..κουκουλοφόροι

φωτ. ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ

Σήμερα δεν κατέβηκαν στο Σύνταγμα οι "κουκουλοφόροι". Συνεπώς, για το σύστημα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ δεν υπήρχε κανένας λόγος να διατάξουν τα ΜΑΤ του Παπουτσή να δείρουν τον κόσμο και να ρίξουν χημικά. Το καθεστώς τους δεν απειλούνταν. Ή μήπως νιώθουν ότι όλοι πλέον μετατρέπονται με γεωμετρική πρόοδο σε "κουκουλοφόρους"; Μήπως το βλέπουν ότι...
έρχεται το τέλος τους;
Κι όμως, τα ΜΑΤ άρχισαν να χτυπούν και πάλι. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύει η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ είναι χαρακτηριστικές. Βλέπεις ανθρώπους που θα τους έλεγες ότι ανήκουν στη μεσαία τάξη. Καθώς πρέπει. Ούτε μαλιάδες, αυτούς ντε που πήραν εντολή να μαζέψουν οι αστυνομικοί το απόγευμα. Ούτε κράνη, ούτε κουκούλες, ούτε ...
Τότε γιατί χτυπούσαν; Τότε γιατί πήραν ρητή εντολή να "καθαρίσουν" το Σύνταγμα; Μήπως γιατί φοβούνται τόσο πολύ που δε θέλουν να δώσουν καμιά πιθανότητα να τους ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχό τους;

Εδώ φτάσανε στο σημείο να δέσουν χειροπόδαρα δημοσιογράφους που κάλυπταν τα γεγονότα. Η ΕΣΗΕΑ ήδη έκανε παράσταση στο Υπουργείο για τη σύλληψη μέλους της δημοσιογράφου του ΑΝΤ1.
Προς τι ο πανικός; Έρχεται το τέλος τους;

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι θέμα ωρών να πέσουν και να φύγουν ατάκτως όλοι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν σήμερα την Κυβέρνηση. Με μια προϋπόθεση. Να κηρυχτεί σήμερα πολιτική απεργία διαρκείας και να στηριχτεί τόσο πολιτικά όσο μέσα στους χώρους δουλειάς από τα κόμματα της Αριστεράς.

Θα φύγουν τρέχοντας όπως τα ποντίκια που πηδούν από το καράβι που αρχίζει και βουλιάζει. Ο τόπος βουλιάζει αλλά οι πολιτικοί υπηρέτες των καπιταλιστών βρίσκονται ακόμα στα ανώτερα επίπεδα του καραβιού και δε κινδυνεύουν. Ορισμένοι πιο πονηροί ήδη την έκαναν και κάποιοι ακόμα πιο πονηροί και αρκετό θράσος αναζήτησαν και βρήκαν στέγη τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη ΔΗΜ.ΑΡ.

Θεωρούν εαυτούς τόσο ικανούς και τόσο καπάτσους που πιστεύουν ότι και στη νέα κατάσταση θα έχουν σημαίνοντα ρόλο. Νομίζω ότι αν δεν ορθώσει ανάστημα και να τους στείλει στο διάολο το εργατικό κίνημα τότε ναι, θα έχουν ρόλο και λόγο στη νέα κατάσταση που θα προκύψει και μάλιστα πολύ σύντομα.

Εδώ, αναδεικνύεται η ανεπάρκεια της Αριστεράς. Σύμπασας της Αριστεράς που το ένα τμήμα της πιστεύει ότι το πρόταγμα είναι οι εκλογές και ότι όλα θα λυθούν ως δια μαγείας από την κάλπη. Η άλλη Αριστερά, το ΚΚΕ, που πιστεύει ότι αν αγωνίζεται μόνο του βάζοντας όρους και προϋποθέσεις για συνεργασίες ενώ στην ουσία κάνει μια τρύπα στο νερό και αυτό που καταφέρνει είναι να συντηρεί το δικό του μαγαζί απογοητεύοντας για ακόμα μια φορά το λαϊκό Κίνημα.
Τέλος, υπάρχει και η επαναστατική Αριστερά και ο χώρος των Αναρχικών. Ο χώρος της επαναστατικής Αριστεράς είναι μικρός αλλά παράγει πολιτική. Είναι προφανές ότι δεν έχει τη δυναμική που απαιτούν οι περιστάσεις για να πιέσει για την ανατροπή του συστήματος.
Τι μένει; Μένει ο χώρος των αναρχικών. Ένας χώρος που συγκρούεται και χρειάζεται βοήθεια ώστε η σύγκρουση να γίνει ακόμα πιο έντονη και αποτελεσματική.
Θα ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της η Αριστερά ώστε να πετύχει κάτι ουσιαστικό και χειροπιαστό ή θα χάσει και πάλι την ιστορική ευκαιρία και θα περιμένει ο τόπος άλλα εβδομήντα χρόνια;