τρομοκρατών (συγνώμη, των προβοκατόρων θέλαμε να πούμε) σε οχτώ πόλεις της χώρας (!) θα ήταν λειψή αν δεν τη συμπληρώναμε με το... διεθνές σχέδιο των προβοκατόρων να σπείρουν τον πανικό στους λαούς. Στο παρόν φύλλο αποκαλύπτουμε σε... παγκόσμια αποκλειστικότητα, ορισμένες πτυχές αυτού του… οργανωμένου σχεδίου που δυστυχώς παρέλειψαν οι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη». Eμείς, όμως, θα τους βοηθήσουμε να το θυμηθούν, γιατί καλό είναι να λέμε όλη την αλήθεια.
Οι προβοκάτορες του Λονδίνου
Ας ξεκινήσουμε με το πιο πρόσφατο κρούσμα της διεθνούς σπείρας των προβοκατόρων σε ευρωπαϊκό έδαφος. Τον περασμένο Αύγουστο το Λονδίνο φλεγόταν επί τέσσερις μέρες, με αφορμή τη δολοφονία από την αστυνομία του 29χρονου μαύρου Μαρκ Ντάγκαν, πατέρα τεσσάρων παιδιών. Οι μπάτσοι, συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, εμφάνισαν τον Ντάγκαν περίπου σαν τον ίδιο τον διάβολο. «Γκάνγκστερ» και «έμπορο ναρκωτικών» τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν, μέχρι που η Daily Mail τον συνέδεσε με «αδίστακτες συμμορίες της Τζαμάικα»! Ο «τρομοκράτης» είχε όλως τυχαίως λευκό ποινικό μητρώο και δολοφονήθηκε το απόγευμα της 4ης Αυγούστου σε συμπλοκή στο Τότεναμ, στα βόρεια προάστια του Λονδίνου.
Προκειμένου να μη χρεωθεί η αστυνομία τη δολοφονία, έσπευσαν οι... προβοκάτορες να την προστατεύσουν και να... παραπλανήσουν την κοινή γνώμη! Απίστευτο κι όμως αληθινό! Ενα δεδομένο που το αποδεικνύει αυτό (σαν τα «δεδομένα» που αναφέρει η φυλλάδα του Περισσού για τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής στην Ελλάδα) είναι ότι το μπαράζ των πυρκαγιών και των καταστροφών σε κτίρια εξελίχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα όχι μόνο στο Λονδίνο, αλλά και σε μια σειρά βρετανικές πόλεις, όπως το Μάντσεστερ, το Μπρίστολ, το Σάλφορντ, το Λίβερπουλ, το Νότινγκχαμ και το Μπίρμινγκχαμ!
Ο σύντροφος Κάμερον (συγνώμη, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κάμερον θέλαμε να πούμε) έσπευσε ν’ αποκλείσει οποιαδήποτε κοινωνικά και πολιτικά αίτια για τις ταραχές που ξέσπασαν στο Λονδίνο, αποκαλώντας «εγκληματίες» αυτούς που λεηλατούσαν μαγαζιά, αρπάζοντας τσιγάρα, αρώματα, ρούχα και ηλεκτρικές συσκευές. Το αποτέλεσμα των ταραχών ήταν πέντε νεκροί, εκατοντάδες καμένα και λεηλατημένα μαγαζιά, αλλά και αστυνομικά τμήματα, 3.100 συλλήψεις, εκατοντάδες καταδίκες σε δικαστήρια «φαστ-τρακ» ατόμων (νέων στην πλειοψηφία τους) που δεν προέρχονταν μόνο από τους «κακούς» μετανάστες αλλά και από τα πιο φτωχά στρώματα της βρετανικής κοινωνίας. Οπως μια 11χρονη... προβοκατόρισσα που ομολόγησε ότι έσπασε τα τζάμια ενός καταστήματος ενδυμάτων στο Νότινγκχαμ και καταδικάστηκε σε εννέα μήνες επιτήρηση και «εθελοντική» εργασία για την αποκατάσταση των ζημιών. Ποινή που, όπως υποστήριξε ο δικαστής, είναι μεγαλύτερη από τη συνήθη για μια τέτοια πράξη, αλλά αντανακλά τη σοβαρότητα των πράξεων που συνέβησαν στην πόλη εκείνο το βράδυ. Ευτυχώς, οι προβοκάτορες κατατροπώθηκαν από τη βρετανική... δικαιοσύνη!
Τα γαλλικά αποβράσματα
Επτά χρόνια πριν (το Νοέμβρη του 2005), κάποιοι άλλοι προβοκάτορες έκαψαν τα γαλλικά προάστια. Και εκεί όλα συνέβησαν «σχεδόν ταυτόχρονα». Αφορμή ο θάνατος δυο εφήβων αφρικανικής καταγωγής, 15 και 17 χρόνων, που σκοτώθηκαν από ηλεκτροπληξία όταν βρήκαν καταφύγιο σ’ έναν υποσταθμό της γαλλικής ΔΕΗ, για να γλιτώσουν από τους μπάτσους που τους καταδίωκαν. Γιατί πήγαν να το σκάσουν; Αν ήταν αγωνιστές, όπως αυτοί του Περισσού, δε θα το έσκαγαν! Οι αθώοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, που λέει και... η αστυνομία.
Οι προβοκάτορες, στην πλειοψηφία τους γόνοι μεταναστών (αλλά γάλλοι υπήκοοι), έκαιγαν για πολλές εβδομάδες αυτοκίνητα (εκατοντάδες κάθε μέρα) και ο... σύντροφος Σαρκοζί (συγγνώμη, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Σαρκοζί) αποκάλυψε ότι «το 75-80% είναι σεσημασμένοι για διάφορα αδικήματα», γι’ αυτό και τους απεκάλεσε «αποβράσματα»! Η «Αριστερά» έσπευσε να τους καταγγείλει. Την πέμπτη μέρα των συγκρούσεων (1/11/05), το «Κ»Κ Γαλλίας εξέδωσε δελτίο Τύπου με τίτλο «Το ΚΚΓ καταγγέλλει τη βία και καλεί την κυβέρνηση ν’ αλλάξει πολιτική». Στην ανακοίνωση, μεταξύ άλλων, αναφερόταν επί λέξει: «Μετά τους θανάτους δύο εφήβων στο Κλισί κι ενός ενήλικα στο Επινό και τις επαναλαμβανόμενες ταραχές, η ένταση παραμένει πολύ έντονη. Το Κομμουνιστικό Κόμμα καταγγέλλει τη βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η ηρεμία πρέπει να επιστρέψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ο καθένας πρέπει ν’ αντλήσει τα διδάγματά του».
Τρεις μέρες αργότερα, στις 4/11/05, με την εξέγερση να έχει επεκταθεί σ’ όλη τη Γαλλία (σε 300 πόλεις!), το «Κ»Κ δημοσιεύει νέα, πιο αναλυτική ανακοίνωση που καλεί τον Σαρκοζί να παραιτηθεί και προτείνει μέτρα όπως: «Η αστυνομία να υπηρετεί όλο το έθνος, πράγμα που σημαίνει: εκδημοκρατισμός, εκπαίδευση πραγματική, ευέλικτα μέσα»! Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που μέσω της συνδικαλιστικής του ομοσπονδίας CFDT (Γαλλική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργατών) έσπευσε να ταχθεί αλληλέγγυο όχι φυσικά με τους εξεγερμένους αλλά με τους «παθόντες» (μεταξύ των οποίων και οι αστυνομικοί φυσικά). Μέχρι και η τροτσκιστική LCR (Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα) έσπευσε να υπενθυμίσει ότι στόχος είναι η κυβέρνηση, καλώντας σε ενωτικές και ειρηνικές διαδηλώσεις.
Οι εξεγερμένοι, όμως, είχαν άλλη άποψη. Ενας από αυτούς παραδέχτηκε στη Le Monde (ρεπορτάζ με τίτλο «Μια νύχτα με τους "λυσσασμένους στασιαστές"», 7/11/05), ότι έκαψε ακόμα και το αυτοκίνητο ενός κολλητού του, που τα πήρε στο κρανίο αλλά τελικά κατάλαβε. Ενας άλλος είπε: «Εχουμε πιο πολύ διάθεση για εξέγερση μέσα μας παρά μίσος». Στο ίδιο ρεπορτάζ, η παρέα των «λυσσασμένων» περιγράφει τις συνθήκες ζωής τους, το κυνηγητό για το μεροκάματο, τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονται, τις ανθυγιεινές συνθήκες ζωής στις εργατικές πολυκατοικίες και όλα όσα τους έκαναν να τα κάψουν. Βλέπετε τι… ποταπές δικαιολογίες χρησιμοποιούν αυτοί οι… προβοκάτορες; Ευτυχώς, το… δημοκρατικό γαλλικό κοινοβούλιο επέβαλε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σύμφωνα με το νόμο 55-385 της 3ης Απρίλη 1955, που πρωτοψηφίστηκε την εποχή της γαλλικής κατοχής στην Αλγερία, και η τάξη επιβλήθηκε τελικά!
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού
Η αλήθεια είναι ότι η «διεθνής» της προβοκάτσιας είχε χτυπήσει αρκετά νωρίτερα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το Μάη του 1992, στο Λος Αντζελες. Η δικαστική απόφαση αθώωσης των μπάτσων που ξυλοκόπησαν μέχρι κώματος τον Ρόντνεϊ Κινγκ, που… έτυχε να είναι μαύρος, απετέλεσε τη σπίθα για ν’ ανάψει τη φωτιά στην πόλη, αλλά και σε 12 άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Και εκεί… σχεδόν ταυτόχρονα! Αν και ο Κινγκ δεν πέθανε, η βία ξεχείλισε αχαλίνωτη από χιλιάδες νέους… προβοκάτορες, πολλοί από τους οποίους ήταν έφηβοι και μόνο οι μισοί απ’ αυτούς μαύροι, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις του ίδιου του Economist. Το «αμερικάνικο όνειρο» συνετρίβη εντυπωσιακά μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας, καταγράφοντας έναν θλιβερό απολογισμό: 58 νεκροί, 4.000 τραυματίες, 12.000 συλλήψεις. Περιττό ν’ αναφερθούμε στα… εγκλήματα των προβοκατόρων εκείνων. Πλιάτσικο σε μαγαζιά που είχαν… σεβαστοί κορεάτες νοικοκυραίοι που έβγαιναν με τα πιστόλια στα χέρια να σώσουν τις περιουσίες τους, 3.600 φωτιές που κατέστρεψαν 1.100 κτίρια, 10.000 επιχειρήσεις κατεστραμμένες! Ζημιές της τάξης του 1 δισ. δολαρίων!
Ο τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Μιτεράν, έσπευσε να επιρρίψει ευθύνες στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του πατέρα Μπους και του προκάτοχού του Ρέιγκαν, αλλά ο… σύντροφος Μπους, την ίδια στιγμή που έσπευδε να εκδηλώσει την «κοινωνική του ευαισθησία» με υποσχέσεις και κατευναστικές δηλώσεις, έστελνε τους μισθοφόρους δολοφόνους των επίλεκτων μονάδων πεζοναυτών να ενισχύσουν το στρατό και την αστυνομία στο Λος Αντζελες. Οχι θα άφηνε τους προβοκάτορες ν’ αλωνίζουν!
Οι προβοκάτορες του «τρίτου κόσμου»
Κλείνουμε αυτή τη συνεισφορά μας στην αποκάλυψη του… διεθνούς κέντρου προβοκάτσιας, με τους προβοκάτορες του «τρίτου κόσμου». Από τη μακρινή Αργεντινή μέχρι την κοντινή Αίγυπτο, οι προβοκάτορες τα κάνουν «Γη Μαδιάμ», αρπάζοντας όχι μόνο τρόφιμα, αλλά και ηλεκτρικά είδη και γενικά ό,τι βρίσκουν μπροστά τους. Και βέβαια, μόνιμος στόχος τους είναι οι τράπεζες (γιατί άραγε;).
Διαβάζουμε στο βρετανικό BBC της 15/1/2002 για τη δράση των… προβοκατόρων στην Αργεντινή: «Σε ορισμένες επαρχιακές πόλεις οι διαδηλωτές ξέσπασαν την οργή τους στις τράπεζες, πετώντας πέτρες για να σπάσουν τζάμια, καίγοντας έπιπλα και καταστρέφοντας υπολογιστές». Το ίδιο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο αναφέρει ένα μήνα πριν (19/12/2001): «Οι ταραχοποιοί έσπασαν τζάμια και λεηλάτησαν μαγαζιά, ληστεύοντας αγαθά, από τρόφιμα μέχρι τηλεοράσεις». Τι σου είναι αυτοί οι… προβοκάτορες, παντού τα ίδια κάνουν οι άτιμοι! Βέβαια, αυτά τα έκαναν στην Αργεντινή που χρεοκόπησε και ήταν πεινασμένοι, όχι… χορτάτοι όπως εμείς εδώ στην Ελλάδα!
Στη γειτονική Αίγυπτο, τους προβοκάτορες κατατρόπωσε ο... σύντροφος Μουμπάρακ (συγνώμη ξανά, ο πρόεδρος Μουμπάρακ θέλαμε να πού-με), που το Δεκέμβρη του 2008 τιμώρησε αυστηρά τους «πλιατσικολόγους» που ήταν υπεύθυνοι για τις μεγαλύτερες (από τη δεκαετία του ’70, όπως επεσήμανε τότε το Αλ Τζαζίρα) ταραχές, που ξέσπασαν τον Απρίλη του 2007. Είκοσι δύο κατηγορούμενοι (οι μισοί από τους οποίους δικάστηκαν ερήμην) καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης μέχρι 5 χρόνια, με τις κατηγορίες της λεηλασίας, της κατοχής εκρηκτικών και της προσβολής αστυνομικών (αν είναι δυνατόν να βρίζουν τα… «παιδιά του λαού», ντροπή τους!). Το ματοβαμμένο καθεστώς Μουμπάρακ «προστάτευσε» το… λαϊκό κίνημα από τη… δυσφημιστική δράση των «πλιατσικολόγων», τιμωρώντας τους παραδειγματικά! Ακούς εκεί να κάνουν λεηλασίες επειδή αγοράζουν το ψωμί για χρυσάφι! Γιατί δεν τρώνε μπριός, που έλεγε και η Μαρία Αντουανέτα; ‘Η τουλάχιστον γιατί δεν περιμένουν τις… επόμενες εκλογές;
εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
1 σχόλιο:
ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΟΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ.ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΛΩΝΕΣΤΕ ΜΟΝΙΜΩΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ;ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΤΕ;ΔΕΝ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟ ΚΚΕ ΑΛΛΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΑΝΕ ΣΚΑΤΑ.ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΣΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου