Δ.Ε.Α.:Καμία εμπιστοσύνη - Όχι στη συναίνεση

1.Η ψήφος εμπιστοσύνης της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ προς τον ΓΑΠ αποτελεί μια πύρρεια «νίκη» για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί την αρχή του (κακού) τέλους για τον πρωθυπουργό του Μνημονίου και της Τρόικας.

2. Ο κόσμος των «από πάνω» δίνει μάχη για...
 να εμποδίσει τη μετατροπή της κυβερνητικής κρίσης σε κρίση γενικότερης αστάθειας του συστήματος. Γι' αυτό έχουν ανοίξει όλα τα σενάρια για «κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας», που μπορεί να πάρει πολλές και διαφορετικές μορφές, αλλά θα έχει μια και μόνον πολιτική: την επιβολή της νέας Δανειακής Συνθήκης.

1. Ο καλλωπισμός αυτής της διαβόητης Συνθήκης - που είναι συνέχεια του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, σε ακόμα σκληρότερη κατεύθυνση - υπήρξε βασικός στόχος της οπερέτας που παρακολουθήσαμε στη Βουλή. Το ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Β. Βενιζέλο, επιχείρησε να επιβάλλει τον χαρακτηρισμό «ευεργετική» στην απαράδεκτη συνθήκη. Ο Α. Σαμαράς υποχρεώθηκε να παραδεχτεί δημόσια ότι θα την στηρίξει τερματίζοντας το ψηφοθηρικό κρυφτούλι. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες τέτοιου τύπου: η Συνθήκη, αν περάσει, θα μας βυθίσει σε πολυετή σκληρή λιτότητα, ενώ θα διαθέσει κολοσσιαίους πόρους της κοινωνίας προς τους τοκογλύφους, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.

2. Η απομόνωση του ΓΑΠ που αναδείχτηκε στη βδομάδα που πέρασε ήταν το αποτέλεσμα των μεγάλων αγώνων που προηγήθηκαν: των απεργιών, των διαδηλώσεων, των καταλήψεων που όπως αποδείχθηκε είναι η μοναδική μέθοδος για να υπερασπίσουμε τον κόσμο και την τάξη μας. Η κρίση του ΓΑΠ είναι η καλύτερη απόδειξη ότι οι αγώνες αποδίδουν.

3. Με αυτή τη μέθοδο - σε μεγαλύτερη ένταση - οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε και την όποια επόμενη κυβέρνηση: είτε θα πρόκειται για την απέλπιδα προσπάθεια του ΓΑΠ να επιβιώσει στην πρωθυπουργική καρέκλα, είτε θα πρόκειται για κολοβή κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας υπό τον Βενιζέλο, είτε θα πρόκειται για πλατειά κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Παπαδήμο κλπ. Το σύνθημα: «Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω» είναι η απάντηση που τους αξίζει
4. Στην περίοδο που έρχεται η πολιτική απάντηση της Αριστεράς θα έχει μεγάλη σημασία. Είναι απαραίτητο να αναδειχθεί ένα πλαίσιο διεκδικήσεων που θα περιγράφει μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση.
Προτείνουμε:
α) άμεση στάση πληρωμών πορος τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους. Ούτε σεντς πλέον στο τρύπιο βαρέλι του χρέους.

β) ανατροπή των συνεπειών που επέφεραν τα μνημόνια στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές δαπάνες και στις εργασιακές σχέσεις.

γ) άμεση ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων. Κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας

δ) Απειθαρχία - ανυπακοή προς τα κελεύσματα της ΕΕ. Η ευρωζώνη δεν είναι ταμπού. Καμιά θυσία για το ευρώ. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την ανατροπή της λιτότητας, θα αρνηθούν να την πληρώσουν είτε σε ευρώ είτε σε δραχμές...


7. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουμε κανένα λόγο να θρηνούμε για την κρίση του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα έχουμε κάθε λόγο να παλέψουμε για να βαθύνει: για να κάνουμε την επόμενη κυβέρνηση ακόμα πιο αδύναμη από αυτήν του ΓΑΠ και με μηδενική περίοδο «χάριτος». Στην κατεύθυνση αυτή, η ενότητα δράσης, η συμπαράταξη της Αριστεράς γίνεται πλέον απαραίτητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν να δώσουν σοβαρές απαντήσεις σε μια περίοδο με ιστορικά χαρακτηριστικά.