διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, απολύσεις και μειώσεις μισθών, φοροληστρική επιδρομή και στρατιωτικοποίηση της καταστολής. Σε αυτό τον κατήφορο ήρθε να προστεθεί και η αμφισβήτηση του υποτιθέμενου “ιερού” καπιταλιστικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας της κατοικίας. ¨Οταν όμως ο καπιταλισμός λέει ιδιοκτησία, αναφέρεται στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και αυτά οφείλουν να είναι στα χέρια των λίγων. Αυτό εννοούν όταν βαφτίζουν την κατοικία ως επένδυση.
Ένα σημαντικό γρανάζι σε αυτή την διαδικασία συγκέντρωσης “κατοικίας-επένδυσης” στα χέρια λίγων είναι οι εισπρακτικές εταιρίες για τις οποίες αδιαφορούμε αν είναι νόμιμες ή παράνομες. Οι εταιρίες αυτές εκβιάζουν, τρομοκρατούν και εκδίδουν διαταγές πληρωμής αναγκάζοντας τους οφειλέτες να υποθηκεύσουν τις κατοικίες τους. Αυτό που ακολουθεί είναι οι πλειστηριασμοί. Η μεγαλύτερη εταιρία τέτοιου είδους ανήκει στην οικογένεια του Δημήτριου Σιούφα, πρώην υπουργού και προέδρου της βουλής. Πώς θα μπορούσε να λείπει άλλωστε από αυτήν την προσοδοφόρα και παρασιτική μπίζνα το πολιτικό προσωπικό της χώρας;
Σε αυτήν ακριβώς την εταιρία η οποία εδρεύει στην περιοχή του Ταύρου, στην οδό 25ης Μαρτίου 7, επιλέξαμε να επιτεθούμε το απόγευμα της Τρίτης 10/12/2013. Εκτός από τον προφανή πολιτικό της συμβολισμό, η επίθεση μας αυτή είναι μια πράξη αξιοπρέπειας, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Μία ενέργεια αντίστασης από και για όλους εμάς που βιώνουμε καθημερινά τη βία των αφεντικών. Μία δράση που είναι μέρος του συνολικού μας αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που λύγισαν υπό το βάρος της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας και οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία. Δεν συγχωρούμε κανέναν από όσους συνέβαλαν σε αυτή τη κατάληξη.
Υψώνουμε συντροφικά τις γροθιές μας σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται για την Κοινωνική Επανάσταση μέσα και έξω από τα κελιά της “δημοκρατίας”.
Αναρχικοί – Αναρχικές
ΥΓ1: Ηταν πολιτική μας επιλογή να μην έρθουμε σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους. Κατανοούμε την εκβιαστική συνθήκη που μπορεί να τους οδήγησε σε αυτόν τον τύπο εργασίας αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ρόλο που έχουν αναλάβει στην επίθεση που δέχεται η τάξη μας. Αυτό που τους αρμόζει είναι η κοινωνική χλεύη και απομόνωση.
ΥΓ2: Το σπίτι για εμάς ανήκει σε αυτόν που το κατοικεί και καλύπτει βασικές του ανάγκες, έξω από κάθε έννοια ιδιοκτησίας. Απαντάμε ξεκάθαρα οτι το μόνο που μας αφορά είναι να σωθούν οι κατοικίες μικροϊδιοκτητών.
πηγή: http://mpalothia.com/2013/12/13/13021/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου