Ο ΤΟΛΚΑΣ, Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΤΑ 10 ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ...ΚΑΦΕΝΕΙΟ

«Η περίοδος είναι κρίσιμη. Τη στιγμή που όλοι καλούνται να συμβάλουν στην οικονομική ανόρθωση της χώρας, δεν είναι δυνατόν το κράτος να δαπανά υπερβολικά ποσά και να μην αναζητούνται τρόποι εξοικονόμησης πόρων. Η διαφάνεια στη διαχείριση των κρατικών κονδυλίων και ο σεβασμός στα χρήματα των πολιτών δεν μπορεί να τίθενται υπό αμφισβήτηση».
Τα παραπάνω ωραία λέει σε ερώτησή του που κατέθεσε στη Βουλή ο νεαρός Βουλευτής Ημαθίας του ΠΑΣΟΚ Άγγελος Τόλκας. Ορθώς τα επισημαίνει αλλά ξεχνάει δυο βασικά πράγματα. Ποιοι είναι οι...υπεύθυνοι των μεγάλων ελειμμάτων που χρεωκόπησαν τη χώρα μας και το κυριότερο, ποιος είναι ο υπεύθυνος αυτής της συλλογικής κουλτούρας των Ελλήνων που έχει ως πυρήνα την αρπαχτή. Και στις δυο περιπτώσεις η απάντηση είναι κοινή και τη γνωρίζει πολύ καλά ο βουλευτής αλλά φαίνεται ότι στο κόμμα του, στο ΠΑΣΟΚ, η αυτοκριτική είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Στο δια ταύτα τώρα. Μλάει για τις σπατάλες που γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης και σωστά κάνει. Όμως, αν ρωτούσε για παράδειγμα τους δημάρχους της Ημαθίας τι ποσά πληρώνουν σε ενοίκια για σχολικές ανάγκες θα αντιλαμβάνονταν το μέγεθος του προβλήματος. Αν έκανε μια μικρή έρευνα να μάθει ότι για το γραφείο της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης στη Βέροια καταβάλει το Υπουργείο Παιδείας δέκα (10.000) χιλιάδες ευρώ το μήνα! Για το γραφείο του προϊστάμενου της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Αλεξάνδρεια το υπουργείο παιδείας καταβάλει μίσθωμα 800 ευρώ το μήνα ενώ, όπως δήλωσε ο προϊστάμενος, το ενοίκιο στην αγορά δεν ξεπερνάει τα 250 ευρώ!
Η σπατάλη λοιπόν συνεχίζεται και έχει ευθύνη η Διαμαντοπούλου που δεν το έλεγξε το θέμα και αυτή πρέπει να ψέξει στην αρχή ο βουλευτής ώστε να δώσει απαντήσεις η Υπουργός. Το υπουργείο αυτό όπως και όλα τα υπόλοιπα, θα πρέπει να γνωρίζει ο βουλευτής, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, συνεχίζουν τη σπατάλη. Υπό ποια λογική λοιπόν κατατίθεται η ερώτηση αυτή ει μη μόνο για να δημιουργηθούν εντυπώσεις ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να διατυπωθεί η θέση αρχής του βουλευτή που είναι υπέρ της διαφάνειας και της χρηστής διαχείρισης. Όμως, ο βουλευτής είναι να παίρνει αποφάσεις κι όχι να εκφράζει τις σκέψεις του. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει και στο καφενείο με παρέα και να ήταν πιο χρήσιμος.