ΑΡΘΡΟ: «Παρά προστάτας να 'χωμεν»

Του
Π. Χατζησάββα

Πολλοί εξ ημών τις πρώτες εβδομάδες μετά την ψήφιση του μνημονίου διαβάζαμε στο διαδίκτυο για τα δεινά που υπέφερε ο λαός της Αργεντινής και την επανάσταση της κατσαρόλας και ίσως για αρκετά από αυτά να σκαφτόμασταν ότι ανήκαν στη σφαίρα της υπερβολής και της φαντασίας. Σήμερα, όσο η κρίση βαθαίνει, όσο η σοσια – ληστρική κυβέρνηση του ΓΑΠ πυροβολεί κατά ριπάς την ελληνική κοινωνία κι όσο το ένα πακέτο βάρβαρων μέτρων διαδέχεται το προηγούμενο συνειδητοποιούμε πως οδηγούμαστε καθημερινά στον αφανισμό.
Η κυβέρνηση του ΓΑΠ – πιστό τσιράκι...της Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ – Δ.Ν.Τ. – εφαρμόζει με μαεστρία το διαίρει και βασίλευε, οδηγώντας σε μια ανόητη αντιπαράθεση, αλλά πολύ βολική για το σύστημα, τις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Πρώτα της θύματα ήταν οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, μετά η μπάλα πήρε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, έπειτα τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους εμπόρους και τώρα ξανά τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Κι όταν οι αντιδράσεις περιορίζονται σε κλαδικό επίπεδο και οι Πασόκοι συνδικαλιστές βάζουν με τον άλφα ή με το βήτα τρόπο πλάτη, τόσο τα μέτρα θα περνούν και το ρολόι της κοινωνίας θα γυρνά δεκαετίες ολόκληρες πίσω.

Φυσικά για αυτό το ξεχαρβάλωμα έχει μεγάλες ευθύνες και το εκλογικό σώμα διότι στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής πολιτικό παράδοξο: Οι πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στο γκρεμό έχουν αναλάβει να μας «σώσουν». Δηλαδή έχουμε δέσει ως λαός το σκύλο με τα λουκάνικα! Πρώτα, επομένως, θα πρέπει να απαλλαγούμε από τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) που ευθύνονται για την κατάντια μας και από τους πρόθυμους συνοδοιπόρους τους (ΛΑΟΣ & ΔΗ.ΣΥ). Με λύπη, όμως διαπιστώνω στις δημοσκοπήσεις ό τι ακόμα τα κόμματα αυτά διατηρούν σημαντικό μέρος της εκλογικής τους επιρροής, ενώ παράλληλα το μεγάλο κομμάτι των οργισμένων ψηφοφόρων προσανατολίζεται να εκφραστεί με άκυρο – λευκό – αποχή, επιλογή ολέθρια αφού στο μόνο που θα οδηγήσει είναι η διαιώνιση της σαπίλας. Να λοιπόν η πρώτη μεγάλη ευθύνη του λαού. Να γυρίσει στις εκλογές σελίδα. Ένα δεύτερο παράδειγμα των λαθεμένων μηνυμάτων που στέλνει ο ψηφοφόρος με τις δημοσκοπήσεις είναι το εξής: η χαμηλή εκλογική απήχηση του Άρματος Πολιτών, που είναι ένα κόμμα που το ίδρυσαν οι πρώην πια βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που καταψήφισαν το πρώτο μνημόνιο στέλνει το μήνυμα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να μείνει μέσα στο μαντρί, αφού όσοι τόλμησαν να βγουν από αυτό δεν επιβραβεύονται από το λαό.

Πριν από λίγες μόνο ώρες ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα που θα μας «ξανά - ματα - σώσουν». 30.000 εργαζόμενοι σε πρώτη φάση θα τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία, 30.000 οικογένειες θα ματώσουν και θα θυσιαστούν για να μην πτωχεύσουν οι τράπεζες και οι τραπεζίτες. Συνάμα, εγκρίθηκαν δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 € και εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου που θα επιφέρει και νέες μειώσεις των μισθών. Κι όλα αυτά να ανακοινώνονται μερικές μόνο ημέρες από την ανακοίνωση του δυσβάσταχτου χαρατσιού για τα ακίνητα. Η κυβέρνηση του ΓΑΠ ρημάζει τη χώρα, δικαίως χαρακτηρίζεται από πολλούς ως επικίνδυνη, δημιουργεί καθημερινά στρατιές ανέργων, διαλύσει τη μεσαία τάξη που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, οδηγώντας ταυτόχρονα και τον εμπορικό κόσμο σε εξαφάνιση.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι κυβερνώντες και αρκετά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης να τρομοκρατήσουν το λαό, προσπάθεια που καταδεικνύει το μεγάλο τους φόβο, που δεν είναι άλλος από την οργή του λαού μας. Κι αυτή η παγωμάρα που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία ας μην ξεγελά κανέναν, είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Κι η καταιγίδα αποτελεί νομοτέλεια να εκδηλωθεί γιατί η αρχική απόγνωση μεταλλάσσεται σε οργή και τούτες τις ώρες κάθε νοικοκυριό της πατρίδας μας βράζει από οργή.

Οι πρώτες αντιδράσεις που εξήγγειλαν πολλά συνδικαλιστικά σωματεία κινούνται σε μία λογική πλήρως αναντίστοιχη με τις ανάγκες των καιρών. Αναρωτιέμαι αν αυτή η βαρβαρότητα αντιμετωπίζεται με 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις ή αν με αυτό τον τρόπο οι πουλημένες ηγεσίες της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ σε ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ-ΟΛΜΕ επιδιώκουν ν α σπείρουν την πλήρη απογοήτευση στους εργαζόμενους. Διότι, αν σε αυτή τη βαρβαρότητα τα συνδικάτα δεν απαντήσουν με ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, με λουκέτο διαρκείας παντού, τότε γεννούν πολλά και εύλογα ερωτηματικά τόσο για τη χρησιμότητά τους όσο και για τη σκοπιμότητα των 24ωρων απεργιών – «τουφεκιών στον αέρα».

Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ είναι η επιλογή εκείνη που μπορεί να απαλλάξει τη χώρα από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες. Αποτελεί πατριωτική στάση. Και σε όσους ακόμα εθελοτυφλούν και νομίζουν ότι πατριωτισμός είναι η πλήρη συμμόρφωση στις επιταγές της Τρόικας θα τους πρότεινα να ξαναδιαβάσουν το ποίημα του Ανδρέα Κάλβου «Παρά προστάτας να 'χωμεν».