ΤΟ "ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ" ΓΥΡΙΣΕ ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΚΙΟΝΟΓΛΟΥ

Όταν οι θέσεις μιας παράταξης διαμορφώνονται στη βάση της τυχοδιωκτικής λογικής να «πλήξουμε τον αντίπαλο πάση θυσία» υποστηρίζοντας προτάσεις και θέσεις που έρχονται αντιμέτωπες τόσο με την κοινή λογική όσο και με την πραγματικότητα τότε τα πράγματα είναι δραματικά για την παράταξη που άγεται και φέρεται από μαθητευόμενους μάγους και εκτίθεται από δήθεν παντογνώστες.
Το αλαλούμ της παράταξης Γκιόνογλου στην πεντάωρη συζήτηση που έγινε την Παρασκευή στο δημοτικό συμβούλιο Αλεξάνδρειας ήταν...πρωτοφανές. Υποτίθεται ότι είχε μελετήσει το θέμα στις απανωτές συσκέψεις που έκανε με τους παράγοντες της τοπικής κοινωνίας των Τρικάλων και περιμέναμε να ακούσουμε μια πρόταση ολοκληρωμένη, μια πρόταση διεξόδου και όσο το δυνατόν να ικανοποιεί τους διαμαρτυρόμενους.
Βέβαια το εγχείρημα ήταν δύσκολο αφού το Υπουργείο Παιδείας είχε προκαθορίσει το πλαίσιο των συγχωνεύσεων και επ αυτού οι εκπαιδευτικοί δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης θα έπρεπε να το γνωρίζουν. Έλα όμως ντε που έπρεπε και τους Τρικαλινούς να ικανοποιήσουν με την πρότασή τους και στη λογική του Υπουργείου να κινηθούν. Και τότε πρότειναν το εξής αμίμητο: Να συνεχίσουν να λειτουργούν και τα Τρία κτίρια! Λες και η σχολική μονάδα, η σχολική οντότητα είναι κτίριο..
Τι είπε ο επικεφαλής της παράταξης Μπ. Γκιόνογλου; Είπε ότι στο σχολείο Πλατέος να παραμείνει μόνο το Λύκειο οπότε το κτίριο λειτουργεί και είναι ικανοποιημένο το χωριό. Το εκεί Γυμνάσιο να καταργηθεί και τα 150 περίπου παιδιά να μεταφερθούν τόσο στο Γυμνάσιο Κορυφής όσο και στο Γυμνάσιο Τρικάλων και όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι αφού και τα τρία κτίρια θα λειτουργούν.
Πιο απλοϊκή λογική δεν έχω ξανασυναντήσει. Αλήθεια, ο Τασιόπουλος, ο Χαλκίδης και η Λαμπίρη που είναι δάσκαλοι και με πείρα στο χώρο δεν άνοιξαν το στόμα τους να πουν μια κουβέντα ότι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί; Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος ότι τα 280 παιδιά που προκύπτουν από τη συνένωση των τριών νυν γυμνασίων να μοιραστούν σε δυο κτίρια..
Δηλαδή η κατανομή των μαθητών πώς θα γινόταν; Στα Τρίκαλα θα λειτουργούσε ένα σχολείο με τρεις τάξεις αλλά με 100 περίπου μαθητές και το άλλο στην Κορυφή με τρεις τάξεις με τους υπόλοιπους;
Και γιατί να δεχτεί αυτή τη λύση το Υπουργείο όταν το κτίριο στην Κορυφή τους χωράει όλους τους μαθητές, είναι μια πλήρης σχολική μονάδα που «σηκώνει» ειδικότητες, κλπ;
Η πρεμούρα της παράταξης Γκιόνογλου ήταν προφανής αλλά δεν υπολόγισαν ότι με την πρότασή τους θα έφερναν σε φοβερά δύσκολη θέση τόσο τους πρωτεργάτες Τρικαλινούς της αντίδρασης όσο και τους συμβούλους της παράταξής που είχαν διαφορετική άποψη και την εξέφρασαν.
Για παράδειγμα, ο Στ. Δριστάς διαφώνησε ευθέως με το ενδεχόμενο της κατάργησης του Γυμνασίου στο Πλατύ, ενός σχολείου που λειτουργεί εδώ και 60 χρόνια. Η Α. Λαμπίρη αναρωτήθηκε «πώς είναι δυνατόν σε περιοχή που έχει το μισό πληθυσμό από αυτόν της Αλεξάνδρειας να λειτουργούν τρια γυμνάσια. Γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να κλείσει το ένα. Με την λογική Γκιόνογλου συμφώνησαν οι υπόλοιποι σύμβουλοι της παράταξής του, αυτοί που μίλησαν τουλάχιστον. Δηλαδή ο Γ. Κιρκιλιανίδης, ο Ν. Ανεσίδης ενώ περί ανέμων και υδάτων προτίμησαν να μιλήσουν οι Χαλκίδης και Τασιόπουλος.
Συμπερασματικά, η πρόταση και η εμμονή της παράταξης Γκιόνογλου στην περιβόητη εναλλακτική τους πρόταση δεν κατέστησε δυνατή την έκδοση ενός ομόφωνου ψηφίσματος από το δημοτικό συμβούλιο Αλεξάνδρειας αλλά αυτό εκδόθηκε κατά πλειοψηφία. Τούτο σημαίνει ότι όταν δουν στο Υπουργείο ότι η απόφασή τους είναι κατά πλειοψηφία θα τους πουν «πάτε πρώτα να συμφωνείστε και μετά ελάτε».
Το αλαλούμ λοιπόν είναι αποτέλεσμα μιας ερασιτεχνικής όσο και επιδερμικής αντιμετώπισης ενός ζητήματος που είναι εκ της φύσεώς του λεπτό και αντιμετωπίζεται από την Διαμαντοπούλου με λογιστικό τρόπο. Είναι θέμα γενικότερης πολιτικής προσέγγισης το θέμα της παιδείας και της εκπαίδευσης και στο θέμα αυτό η παράταξη Γκιόνογλου δε μπήκε, ακολουθώντας το παράδειγμα της πλειοψηφίας που κατηγορούσε ότι δεν ασχολήθηκε με το θέμα….