Το Γυμνάσιο Τρικάλων, οι καλοί Πασόκοι και το κακό Υπουργείο

της Άλμα
Όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι, άλλος λίγο, άλλος πολύ, είπαν να μην κλείσει το γυμνάσιο Τρικάλων. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι αυτά που λέγαν όλοι, τα πίστευαν κιόλας κι όχι ότι τα λέγαν μόνο και μόνο υπό την απειλή Τρικαλινού λιθοβολισμού, θα σταθούμε στις τοποθετήσεις των τριών της αντιπολίτευσης που είναι κιόλας εκπαιδευτικοί.
Ο πρώτος..(με τη σειρά που μίλησαν) ήταν ο Ισαάκ Χαλκίδης (αδελφός του βουλευτή της ΝΔ και πρώην διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ημαθίας). Βρήκε πεδίον δόξης λαμπρό ως καλός νεοδημοκράτης να κάνει αντιπολίτευση, λέγοντας ότι το θέμα είναι πολιτικό κι έτσι πρέπει να το δούμε. Ως εδώ συμφωνούμε. Δεν ακούσαμε όμως κανένα παιδαγωγικό επιχείρημα στήριξης της πρότασης. Αυτό μας κάνει καχύποπτους. Τι θα έλεγε εάν κυβέρνηση ΝΔ έπαιρνε τα ίδια μέτρα (διότι θα τα έπαιρνε, αφού είναι μνημονιακή ντιρεκτίβα και ο Σαμαράς δε διαφωνεί επί της ουσίας); Τζάμπα μάγκας δηλαδή ο Χαλκίδης.
Δεύτερη μίλησε η Λαμπίρη (προϊσταμένη φυσικής αγωγής Ημαθίας). Η τοποθέτησή της εξαντλήθηκε σε αποσιώπηση της άκρως πολιτικής αιτίασης της συγχώνευσης- κατάργησης των σχολείων και στην μετατόπιση του θέματος στις ευθύνες του δημάρχου. Λες και αν είχε άλλες αντιδράσεις ο δήμαρχος δεν θα κόβονταν το γυμνάσιο Τρικάλων στο προκρούστειο κρεβάτι του ΔΝΤ και του υπουργείου. Ως γνήσια Πασόκα η Λαμπίρη, δεμένη στο καταστροφικό άρμα της κυβερνητικής πολιτικής, στο τέλος της ομιλίας της, εμμέσως πλην σαφώς μας είπε ότι μάλλον λόγω πληθυσμού η πρόταση της συγχώνευσης θα περάσει (και μάλλον δικαίως κατά την άποψή της), γι αυτό ας σκεφτούμε πως θα το πλασάρουμε μήπως και συγκινήσουμε τη Διαμαντοπούλου. Βέβαια δεν ακούσαμε πώς θα το καταφέρουμε αυτό. Η Λαμπίρη δεν ενίσχυσε με κανένα παιδαγωγικό επιχείρημα την πρότασή της. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί το είπε μόνο για να το πει γιατί αλλιώς θα την έκραζαν; Ή μήπως και γιατί δεν το πιστεύει; Όχι βέβαια πως κάποιο παιδαγωγικό επιχείρημα θα μετρούσε στις αποφάσεις του υπουργείου. Αλλά τουλάχιστον για να κρατήσουμε τα προσχήματα της Διαμαντοπούλου περί παιδαγωγικών λόγων.
Άλλωστε βέβαια πώς να πάει κόντρα στην προϊσταμένη της, την Διαμαντοπούλου;
Τρίτος μίλησε ο δάσκαλος Τασιόπουλος. Σαν καλός Πασόκος κι αυτός κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με τη Λαμπίρη, σαν μαγνητόφωνο. Ούτε απ΄ αυτόν ακούσαμε κανένα παιδαγωγικό επιχείρημα. Γιατί; Διότι η άποψή του (του ξέφυγε τις προάλλες σε ραδιοφωνική του παρέμβαση) είναι ότι τα μικρά σχολεία καλώς κλείνουν, αλλιώς είναι αντιπαιδαγωγικά και αντιλειτουργικά. Και αντιμνημονιακά θα προσθέταμε εμείς.
Προς άγραν ψήφων λοιπόν οι Πασόκοι της αντιπολίτευσης είπαν ναι μεν αλλά. Ναι μεν να μην κλείσει κανένα σχολείο. Αλλά αφού έτσι κι αλλιώς το Υπουργείο θα το κλείσει το ένα γυμνάσιο, ας προτείνουμε δυο γυμνάσια Τρίκαλα – Κορυφή κι ένα Λύκειο στο Πλατύ. Έτσι, θα πουν μετά σε όλους μας «εμείς παιδιά προσπαθήσαμε». Και μετά άσε τους Τρικαλινούς με τους Πλατιώτες να σκοτωθούν. Κατόπιν εορτής θα πάρουν απόφαση, τι θα κάνουν;
Για τους Πασόκους δημοτικούς συμβούλους δεν παίζει η πρόταση ή όλα ή τίποτα. Κι αυτό γιατί, αφενός ξέρουν ότι οι αποφάσεις είναι ειλημμένες (θυμίζω τα λόγια του Γκιόνογλου στον Δημητριάδη). Αφετέρου δε είναι της Πασοκικής λογικής ότι πρέπει να δεχτούμε το αντιλαϊκό μνημόνιο γιατί άλλο δρόμο δεν ξέρουμε. Και για όσους δε θυμούνται τα προ ολίγων μηνών Πασοκικά ταξίματα για την παιδεία, ας τα θυμηθούνε δια στόματος Γιωργάκη και Σια στην προηγούμενη ανάρτηση «Το σχολείο στον καιρό του ΔΝΤ».