ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Αλαβάνος «αγκαλιά» στις εκλογές / Ριζοσπάστης

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη η ανακοίνωση της κοινής καθόδου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το «Σχέδιο Β'» του Αλ. Αλαβάνου στις επικείμενες εκλογές. Είναι μια συνεργασία που «ψηνόταν» για αρκετό διάστημα, καθώς τέτοιες ζυμώσεις μεταξύ των....

δύο πραγματοποιούνται εδώ και καιρό, έγιναν και ενόψει των προηγούμενων ευρωεκλογών αλλά για διάφορους -δευτερεύοντες- λόγους δεν είχαν τότε καταλήξει. Αυτές οι διεργασίες συνεχίστηκαν όλους αυτούς τους μήνες και τελικά κατέληξαν σε εκλογική συμφωνία.

Τι αποκαλύπτει όμως αυτή η εξέλιξη; Ο Αλ. Αλαβάνος δεν είναι κάποιος τυχαίος, ούτε το «Σχέδιο Β'» είναι απλά μια κάποια «ομάδα» με την οποία προχώρησε σε συνεργασία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Αλαβάνος είναι πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι το 2009 ήταν υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ. Οι θέσεις που διατυπώνει το «Σχέδιο Β'» είναι σε πολλά σημεία παραπλήσιες των θέσεων του «Αριστερού Ρεύματος» του Λαφαζάνη. Το «Σχέδιο Β'» μιλάει για «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», δηλαδή για καπιταλιστική ανάπτυξη, βάζει στο στόχαστρο τους «δανειστές», αθωώνοντας την εγχώρια αστική τάξη. Στην ουσία, αποτελεί ένα εναλλακτικό σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα διαχείρισης, με κύριο άξονα την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, με στόχο την επαναφορά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε βάρος τελικά της εργατικής τάξης. Η απόκτηση εθνικού νομίσματος (που θα υποτιμηθεί) συνδέεται με το στόχο ν' αναδειχτεί η χώρα σε «ευνοϊκό μέρος για την τοποθέτηση επενδύσεων». Για τη διαχείριση του χρέους προβάλλεται ως λύση το παράδειγμα της καπιταλιστικής Αργεντινής. Ο αστικός χαρακτήρας του «Σχεδίου Β'» φαίνεται επίσης και από το ότι κατά καιρούς, και πρόσφατα, πέρα από το φλερτ με δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διατηρεί διαύλους και κοινές πρωτοβουλίες με καθαρά αστικές δυνάμεις, όπως το ΕΠΑΜ και η «Δραχμή» του Κατσανέβα. Για το, δε, ΕΠΑΜ να σημειώσουμε ότι αυτές τις μέρες φαίνεται να «ψήνεται» συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, τουλάχιστον ορισμένων στελεχών του...

Πλαίσιο ενσωμάτωσης

Η συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το «Σχέδιο Β'» στηρίζεται σε ένα πλαίσιο 10 σημείων, που περιλαμβάνει στόχους όπως: 

«1. Ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου υπέρ της εργασίας (...) 

2. Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. 

3. Η στάση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους. 

4. Έξοδος από το ευρώ, η ρήξη και έξοδος από την ΕΕ. Η απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία (...)» και άλλα. 

Το πλαίσιο αυτό λένε ότι, «για να επιβληθεί, πρέπει να στηρίζεται στη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του πανεργατικού - παλλαϊκού ξεσηκωμού», δε λένε, όμως, ποιος θα το υλοποιήσει; Μια αστική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού; Είναι ένα δυνάμει κυβερνητικό πρόγραμμα; Είναι ένα νέο «μεταβατικό πρόγραμμα»; Η ουσία είναι ότι κάθε τέτοιο πλαίσιο - πρόγραμμα, όταν προβάλλεται στο έδαφος του καπιταλισμού, χωρίς ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, συσκοτίζει τον ταξικό προσανατολισμό της πάλης. Ως στρατηγική κατεύθυνση διαμορφώνει στο εργατικό - λαϊκό κίνημα αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. 

Ως άμεση γραμμή πάλης (που όπως άλλωστε διακηρύσσεται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «να φύγει η κυβέρνηση») εγκλωβίζει το κίνημα στα όρια της κυβερνητικής εναλλαγής, στον κοινοβουλευτικό δρόμο της αστικής διαχείρισης. Αντικειμενικά, αφοπλίζει αντί να προετοιμάζει το κίνημα για σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη.

Αυτό που, επίσης, παραμένει εσκεμμένα θολό είναι η στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στην επίσημη ανακοίνωση για τη συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «Σχεδίου Β'», που περιγράφονται και ορισμένοι βασικοί στόχοι της εκλογικής μάχης, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Στην εκλογική μάχη παλεύουμε: Για να καταδικαστεί μαζικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ανατραπεί η πολιτική του "μαύρου μετώπου" κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ. Για την ήττα όλων όσων συμμετείχαν στη διαχείριση της μνημονιακής επίθεσης ("κόμμα Παπανδρέου", ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, "κόμμα Πολύδωρα" κ.ά.) και κάθε δύναμης που τη στήριξε, όπως το θολό Ποτάμι». Αναφέρεται, επίσης, ότι: «Το ΚΚΕ με την πολιτική του δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή τη μεγάλη ανάγκη της ιστορικής περιόδου». Δεν υπάρχει λέξη για το ΣΥΡΙΖΑ και, πολύ περισσότερο, για τη στάση απέναντι σε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου υπάρχουν δυνάμεις μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑπου ανοιχτά καλλιεργούν αυταπάτες για το ΣΥΡΙΖΑ, άλλες που λένε ότι θα πιέζουν (δηλαδή θα στηρίζουν) «κινηματικά» την αριστερή κυβέρνηση για να μην κάνει υποχωρήσεις και να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της! (Δηλαδή τα ψίχουλα στους εργαζόμενους και τις δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο; Ρωτάμε εμείς). Το να μην παίρνει καθαρή θέση είναι ήδη ανοχή στην πράξη σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Οπορτουνιστικό συνονθύλευμα

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η συνεργασία αυτή έχει ξεσηκώσει ήδη αντιπαράθεση και μεγάλη συζήτηση μέσα στους κόλπους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΣΕΚ, η ΟΚΔΕ - Σπάρτακος και άλλοι μιλούν για «δεξιά στροφή» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Βέβαια, το ΣΕΚ, π.χ., που μιλάει για «δεξιά στροφή» σκορπάει ταυτόχρονα αυταπάτες για το ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας στις αναλύσεις του ότι η άρχουσα τάξη ακόμη «φοβάται» να χρησιμοποιήσει το ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί «φοβάται την ηγεσία των ρεφορμιστικών κομμάτων. Φοβάται ουσιαστικά το μέχρι πού ο κόσμος που τους ψηφίζει και τους στηρίζει μπορεί να φτάσει» («Εργατική Αλληλεγγύη», 7/1/2015). Αυτές οι διεργασίες και η αντιπαράθεση εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχιστούν και ενόψει και μετά τις εκλογές. Αλλωστε, οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλες που συνομιλούν μαζί της είναι σε ευρύτερη κινητικότητα στα πλαίσια των ανακατατάξεων στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οι διεργασίες αυτές είναι αποκαλυπτικές και για ορισμένους που συμμετέχουν σε αυτές, οι οποίοι εξέφραζαν υποκριτικά «αγωνία» για την πορεία του ΚΚΕ, όπως ο «Σύλλογος Γ. Κορδάτος» που έκανε συναντήσεις σε «ζεστό κλίμα» με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο «Εργατικός Αγώνας» που καλεί σε ψήφο στα «αντιευρωπαϊκά κόμματα» και άλλοι. Το σίγουρο είναι ότι μια ενδεχόμενη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση θα δημιουργήσει και αναδιατάξεις σε όλο αυτόν το χώρο.

Ολες αυτές οι εξελίξεις αποκαλύπτουν πλήρως τον κάλπικο «αντικαπιταλιστικό» χαρακτήρα της γραμμής και του λεγόμενου «μεταβατικού» προγράμματος τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ, που οδηγεί σε συμμαχία με δυνάμεις που όχι μόνο δεν αμφισβητούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης αλλά, ίσα - ίσα, παλεύουν για την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, που ούτε στα λόγια δε μιλάνε για «σοσιαλισμό». Η ρεφορμιστική γραμμή διαχείρισης είναι η πολιτική βάση για συζήτηση και συμφωνία με δυνάμεις όπως το «Σχέδιο Β'». Αυτή είναι η γραμμή που τελικά οδηγεί σε ενσωμάτωση με αντικαπιταλιστικό μανδύα ή και χωρίς. Και κάτι ακόμη. Επειδή τέτοιες δυνάμεις συχνά εγκαλούν το ΚΚΕ για ρεφορμισμό, «γραμμή ήττας» ή ότι δήθεν υποτιμά το στόχο της αποδέσμευσης από την ΕΕ επειδή τον συνδέει με την πάλη για την εξουσία και το καλούν να ενστερνιστεί ένα «μεταβατικό πρόγραμμα», ας σκεφτεί κανείς, θα μπορούσε να διαμορφωθεί βάση έστω για συζήτηση ανάμεσα σε τέτοιους καραμπινάτους ρεφορμιστές, όπως ο Αλαβάνος, και το ΚΚΕ και την κρυστάλλινη γραμμή που έχει;

Μόνο η ενίσχυση αυτής της γραμμής πάλης, μέσα στο λαό και στις εκλογές, μπορεί να εγγυηθεί τα λαϊκά συμφέροντα, την ανεξαρτησία του ταξικού εργατικού κινήματος και την ενίσχυση της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Είναι η γραμμή που μπορεί να συμβάλλει στην ανασύνταξη του κινήματος, στον προσανατολισμό του, ώστε να μη γίνεται ουρά της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Για να μην εγκλωβίζεται η λαϊκή αγανάκτηση και να δυναμώνει η αντικαπιταλιστική γραμμή της πάλης, για να ενισχύεται στην εργατική - λαϊκή συνείδηση η ανάγκη για ριζικές αλλαγές και σύγκρουση με το κεφάλαιο. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι η ελπίδα και η εγγύηση του λαού για την επόμενη, δύσκολη μέρα που τον περιμένει. Δυνατό ΚΚΕ, αυτό χρειαζόμαστε.

Κ.Μπ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ