Μια απόπειρα ερμηνείας των γεγονότων. Συμπόρευση ή μεθόδευση; / της Αν. Μουσκεφτάρα

της Αν. Μουσκεφτάρα*

Πολλές φορές οι ατομικές ή ομαδικές συμπεριφορές μας έχουν άλλους στόχους και προσδοκίες από τους επιφαινόμενους. Πόσο μάλλον όταν τέτοιες συμπεριφορές εκφράζονται μέσα από μακρές διαδικασίες οι οποίες εμπεριέχουν μια δυναμική. Τότε είναι χρήσιμο και καθόλου εκ του περισσού μια δεύτερη ανάγνωση και μια προσπάθεια ερμηνείας των γεγονότων και των συμπεριφορών αυτών. Άλλωστε οι προθέσεις είναι το κίνητρο των πράξεων.

Αν και αυτό το κείμενο θα αποπειραθεί μιας τέτοιας ερμηνείας των κινήσεων και δράσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους τελευταίους μήνες, αδυνατεί να.....

εξηγήσει τη στάση του ΣΕΚ τόσο στην συνδιάσκεψη Β΄ όσο και στην ΠΣΟ στις 29/01/14, αφού, ενώ γνώριζε και διαφωνούσε με τη συμπόρευση με το Σχέδιο Β΄ τότε πώς ψήφισε και υπέγραψε θετικά. Για όλη αυτή την εσωτερική σύγκρουση των τελευταίων ημερών μεγάλη ευθύνη έχει το ΣΕΚ επειδή ευθύς εξ αρχής και για ποιους λόγους άραγε, δεν εξέφρασε ξεκάθαρα τις αντιρρήσεις του όπως έκανε η ΟΚΔΕ –Σπάρτακος, αφού ευθύς εξ αρχής γνώριζε τον πολιτικό χαρακτήρα του Σχεδίου Β΄. Αυτή η περίεργη στάση του ΣΕΚ δεν αναιρεί όμως, ούτε μειώνει τη σοβαρότητα των προθέσεων και αποφάσεων των άλλων οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Ναρ, Αραν, Αρας) και κάποιων ανένταχτων.

Το παρόν κείμενο επίσης δεν θα σταθεί στο επιχείρημα ότι είναι δυνατόν να κινδυνεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το Σχέδιο Β΄ και μάλιστα από ένα πρόσωπο, τον Αλαβάνο!  Πραγματικά ο κίνδυνος δεν είναι ο Αλαβάνος. Ο κίνδυνος για οποιαδήποτε δεξιόστροφη μετατόπιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι ίδιες οι επιδιώξεις των οργανώσεών της. Αυτή είναι και η πρώτη ερμηνεία για τη σύσταση της ΠΜΣ.

Εδώ μπαίνουν μια σειρά ερωτηματικά, αναπάντητα επί της ουσίας προς το παρόν. Όπως, ποια η ανάγκη για σύσταση ενός ξεχωριστού φορέα που θα αποτελείται και από οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΑΡΑΝ- ΑΡΑΣ), ώστε να διαπραγματεύεται εμμονικά με τον εαυτό της (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και μάλιστα ύστερα από το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του προηγούμενου διαστήματος πριν από τις ευρωεκλογές; Η συμμετοχή της ΑΡΑΝ- ΑΡΑΣ στην ΠΜΣ δεν αποτελεί πολιτική σχιζοφρένεια, ούτε καν την ορθότερη «διάγνωση», της πολιτικά  διχασμένης προσωπικότητας. Διότι, οι δυο αυτές οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ουδέποτε έκρυψαν τις πολιτικές τους επιδιώξεις ούτε στα λόγια, ούτε στις πράξεις. Αυτό, τουλάχιστον, φαίνεται ξεκάθαρα από τις ίδιες τις διατυπώσεις τηςΑΡΑΝ όταν λέει ότι «Εμείς δεν έχουμε κρύψει ποτέ τη θέση μας για το αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο» και ότι «όχι μόνο δεν θεωρούμε πρόβλημα την συμμετοχή μας σε μια μετωπική πρωτοβουλία (που δεν αποτελεί «πολιτικό μέτωπο» αλλά πρωτοβουλία για να υπάρξει το αναγκαίο μέτωπο)»….  «της αριστεράς του άλλου δρόμου» (;). Επίσης, ότι «η εκλογική μάχη μπορεί να βοηθήσει να προβληθούν και να ζυμωθούν θέσεις και προγραμματικά σημεία που θα αποκτήσουν ξεχωριστή επικαιρότητα την επόμενη μέρα των εκλογών». Και χωρίς να διευκρινίζεται με σαφήνεια ποια θα είναι αυτή η αριστερά του άλλου δρόμου, παρακάτω το ίδιο κείμενο αναφέρει ότι «δεν εκπροσωπούμε απλώς ένα πολιτικό χώρο, αλλά τη συλλογική επεξεργασία εκείνης της στρατηγικής (;) που μπορεί μέσα στη συνθήκη της κρίσης να ανοίξει δρόμους μετατροπής και μετασχηματισμού.» Πρόκειται για ένα κείμενο αρκούντως γενικόλογο ώστε να επιδέχεται οποιασδήποτε ανάγνωσης και όλοι να νιώθουμε ήσυχοι και ευχαριστημένοι.

Αλλά και το έτερο ήμισυ της ΠΜΣ, το Σχέδιο Β΄, ενώ ασμένως δέχτηκε προεκλογικά  όλα τα προγραμματικά σημεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμπεριλαμβανομένου, θα τολμήσω να πω, και του αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα της συνεργασίας. Ταυτόχρονα, μέλη του κάνουν προτάσεις σε ΕΠΑΜ- Δραχμή.  Τώρα, αν από μια ήδη ολιγάριθμη οργάνωση μερικά στελέχη της συζητούν και συμφωνούν  και με άλλους με εντελώς αντίθετες με μας θέσεις, τότε αυτό δεν είναι πλουραλισμός, αλλά επιεικώς πολιτικός καιροσκοπισμός και αν μη τι άλλο δεν αποτελεί εχέγγυο καλής πίστης και συνεργασίας, εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Και πάλι όμως το πιο σημαντικό είναι ότι, όπως αρθρογράφος του Σχεδίου Β΄ μόλις χτες απερίφραστα έγραψε και που κατά τη γνώμη είναι και η ουσία «..το δύσκολο δεν είναι τα συνθήματα ή η απαρίθμηση των κοινών μας σημείων. Το εξαιρετικά δύσκολο είναι να δώσουμε στα κοινά μας σημεία, το περιεχόμενο που πρέπει για να ανταποκρίνεται σε αυτές τις εξαιρετικά κρίσιμες συνθήκες, υλοποιώντας το.» Ξεκάθαρα ο αρθρογράφος στο κείμενο αναφέρεται στην υλοποίηση της οικονομικής ανασυγκρότησης.  Άρα λοιπόν, είναι το περιεχόμενο που δίνουμε στις συμφωνίες μας, υλοποιώντας τες και όχι τα κοινά σημεία.

Συνιστούν όλα αυτά απειλή για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την έννοια της διάχυσής της; Αυτή τη στιγμή σαφώς όχι. Προδιαγράφουν μια τέτοια πιθανότητα στο μέλλον; Σαφώς ναι. Όπως το διατυπώνει η ΑΡΑΝ λέγοντας ότι «Αυτό που γίνεται είναι πολιτική και εκλογική συνεργασία, με μετωπική προοπτική. Το πώς και αν αυτή η διαδικασία συμπόρευσης θα οδηγήσει ή όχι σε άλλο μέτωπο είναι κάτι που θα κριθεί σε βάθος χρόνου. Εμείς δεν έχουμε κρύψει ποτέ τη θέση μας για το αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο, αλλά αυτό θα απαιτήσει ευρύτερες διεργασίες διαλεκτικής υπέρβασης και όχι διάλυσης των τωρινών σχημάτων.». Με άλλα λόγια τώρα  δεν διαλύεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά αυτό θα κριθεί σε βάθος χρόνου και «πρέπει να προβληθεί, να δουλευτεί και να εμπνεύσει ένα ευρύτερο δυναμικό», μια προσπάθεια «που θα συνεχιστεί και θα βαθύνει». Κάποιος καλόπιστα θα μπορούσε να αντιτείνει ότι ναι, πράγματι είναι ζητούμενο το μέλλον και εξαρτάται από μας. Σίγουρα ναι, αλλά το μέλλον έρχεται μέσα από διεργασίες που έχουν ένα πρόσημο και μια κατεύθυνση  η οποία δίνεται σήμερα και αρχής γενομένης με αυτή τη συνεργασία.

Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και το κείμενο διαλόγου του ΝΑΡ για το Πανελλαδικό Σώμα στις 11.10.2014, όταν λέει ότι «μια τέτοια συμμαχία αφήνει ανοιχτές όλες τις δυνατότητες για την υπέρβασή της σε ανώτερο επίπεδο των υπαρχόντων σχημάτων και μετώπων, ώστε να προκύψει η συγκρότηση ενός νέου μετώπου.». Εδώ δεν χρειάζεται απολύτως καμιά ερμηνεία, αφού είναι ξεκάθαρη η πρόθεση από τα ίδια τα λεγόμενα.  Άλλωστε, για την υλοποίηση ενός τέτοιου στόχου μπορεί να απευθυνθούμε, όπως προτείνει το ΝΑΡ, ακόμα και στο ΕΠΑΜ. [Ε.2]. Έτσι, ίσως, να εξηγείται κιόλας η αλλαγή πλεύσης του ΝΑΡ από πέρυσι μέχρι φέτος.

Ελπίζοντας πως δεν έχω πρόβλημα αντίληψης λόγου, αυτό που λογικά συνάγεται σαν συμπέρασμα είναι μια χειριστική, μεθοδευμένη προσπάθεια αυτών των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς μια στροφή σε συνεργασίες από τα πάνω που θα δείξουν στο αντίπαλο κυβερνητικό δέος του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μας βρει ως αντιπολίτευση αύριο. Και αυτό με τη σειρά του σαν κίνηση, φαίνεται απάντηση σε ένα άγχος και ένα τέλμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τον τελευταίο καιρό και ιδιαίτερα μετά τις ευρωεκλογές, αφού δεν μπορεί να μεταφραστεί εκλογικά και οργανωτικά η δυναμική της στα κινήματα και να αποκτήσει βάθος στον κόσμο.

Είναι όμως σωστές αυτές οι εκτιμήσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εάν δεχτούμε ως σωστή την υπόθεση αυτή; Θεωρώ πως μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν λάθος. Η απάντηση όμως σε τέτοιου είδους άγχη δεν είναι οι όποιες συμμαχίες από τα πάνω, αλλά είναι η δική μας δυναμική οργανωμένη  παρουσία από τα κάτω στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα προβλήματα του κόσμου, πλαισιώνοντας αυτή την αγωνιστική μας παρέμβαση όχι μόνο με ένα γενικόλογο μεταβατικό πρόγραμμα, προέκταση των πέντε σημείων μας, αλλά με ένα υλοποιήσιμο, πειστικό πρόγραμμα για το εδώ και τώρα που θα εκφράζει ξεκάθαρα τον αντικαπιταλιστικό μας χαρακτήρα. Αυτή μπορεί να είναι η διαπιστευτική μας δύναμη στον κόσμο που μας γνωρίζει και μας εκτιμά μέσα από τους καθημερινούς μας αγώνες. Και όχι οι αμφίβολες και ήξεις αφήξεις προγραμματικές συμφωνίες σε κλειστά γραφεία που ενδεχομένως να μας εκθέσουν ανεπανόρθωτα στα μάτια του κόσμου.

Οι επικείμενες εκλογές, που κατά πως φαίνεται θα είναι ένας εκλογικός περίπατος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας είναι για μας ένας ακόμα αγώνας εντιμότητας και γνησιότητας για τις αντικαπιταλιστικές θέσεις και προτάσεις μας.

Άλλωστε αν τόσο συμφωνούν σε όλα τα σημεία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ το Σχέδιο Β΄ και όποιος άλλος, μπορούν, αν θέλουν, εν τέλει να γίνουν συνιστώσες της διατηρώντας την πολυπόθητη αυτοτέλειά τους, όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλες τις οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά τέτοιες σημαντικές αποφάσεις μόνο μια συνδιάσκεψη μπορεί να τις πάρει. Όσο για τους «επώνυμους» ανένταχτους ας καταδεχτούν να είναι μερικοί από όλους εμάς τους υπόλοιπους ανένταχτους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού έτσι κι αλλιώς και πριν ως τέτοιοι ήταν στα ψηφοδέλτιά μας. Που είναι το πρόβλημα;

Με συντροφικούς χαιρετισμούς για καλή χρονιά και μη χειρότερα

Αναστασία Μουσκεφτάρα

Μέλος της ΤΕ Ημαθίας - Πέλλας