Μα, τόσο βλάκες είναι; Η συνεχής στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από ΚΚΕ και ΝΔ

Ακούω τον Σοφιανό του ΚΚΕ να εξαπολύει μετωπική επίθεση στον  Σκουρλέτη του ΣΥΡΙΖΑ και αυτομάτως στο μυαλό μου έρχεται το εξής: Η βλακεία είναι ανίκητη.
Θα πρέπει στο ΚΚΕ αλλά και στη ΝΔ να κυριαρχούν οι μετριότητες και οι βλάκες και οι στρατηγική τους στην εκλογική μάχη να έχει σχεδιαστεί από ανίκανους, εμπαθείς και...
μυωπικούς του στελεχικού -γραφειοκρατικού μηχανισμού των δυο αυτών κομμάτων.

Δε μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά, με πολιτικούς όρους δηλαδή, την εμμονή τόσο του ΚΚΕ όσο και της ΝΔ να επιτίθενται διαρκώς στον ΣΥΡΙΖΑ και να του κουνάνε το δάχτυλο γιατί αφενός στις 6 Μαΐου ο λαός του έδωσε ένα μεγαλοπρεπές 17% και τώρα οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά.

Δεν έχουν αντιληφθεί οι μικρόνοες ότι με τον τρόπο αυτό έρχονται σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους, με αυτούς δηλαδή που θέλουν να επαναφέρουν στην κομματική τους στρούγκα; Δεν έχουν την στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα να διαπιστώσουν ότι με το κούνημα του δαχτύλου εναντίον του Σκουρλέτη στην ουσία κουνάνε το δάχτυλό τους εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων που τόλμησαν να "αυτομολήσουν" στον "εχθρό";
Δε βλέπουν ότι όσο και να μαλώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που καταφέρνουν είναι να τον γιγαντώνουν για τον απλούστατο λόγο ότι ο λαός έχει διαγράψει από τις επιλογές του τόσο τη ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ και δεν επιστρέφουν με τίποτα πίσω αφού πλέον έπαψε να ισχύει ο συνδετικός κρίκος του ρουσφετιού που  τον συνέδεε με το πολιτικό σύστημα ως τώρα;

Για τη στάση της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ δε με πολυνοιάζει είναι η αλήθεια. Δε μπορεί προφανώς η ηγεσία Σαμαρά να πολιτευτεί διαφορετικά.

Για την ηγεσία του ΚΚΕ όμως έχω να πω ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων και αντιδρά σπασμωδικά έναντι μιας μεγάλης πίεσης που δέχεται από τους οπαδούς και ψηφοφόρους του που επιλέγουν την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ για διαφόρους λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.

Η ηγεσία του ΚΚΕ δείχνει να πέφτει στην παγίδα του διμέτωπου που η ίδια έχει επιλέξει χρόνια τώρα αγνοώντας ή παραβλέποντας ή μη προβλέποντας τις εξελίξεις και τις δυναμικές της κοινωνίας. Μια κατεξοχήν αντικαπιταλιστική δύναμη όπως το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε σε πολλούς αγώνες των εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια διαφύλαξε με κάθε τρόπο τον μοναχικό του δρόμο και αρνήθηκε με πείσμα κάθε ενωτική κινητοποίηση της Αριστεράς.  Πιθανόν για να μη μολυνθεί...

Αρνήθηκε το ΚΚΕ τόσο την πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ και ορθώς κατά την άποψή μου διότι οι πολιτικές που εκφράζουν είναι ασύμπτωτες. Ωστόσο, το ΚΚΕ αρνήθηκε και την πρόταση συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδεικνύοντας με τη στάση του ότι θέλει να είναι η μοναδική και ηγεμονική δύναμη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και σε όποιον του αρέσει.

Το ΚΚΕ από την επομένη των εκλογών, αντί να αναθεωρήσει την τακτική του αποφάσισε να βγει στο λαό και να του πει ότι έκανε λάθος και ότι έχει ακόμα μια ευκαιρία, στις ερχόμενες εκλογές, να διορθώσει την ψήφο του. Οποία αλαζονεία!

Και γιατί να διορθώσει την ψήφο του ο λαός και να μην αλλάξει μυαλά το ΚΚΕ; Η απάντηση αναμένεται και ίσως δοθεί την επομένη των ερχόμενων εκλογών όταν το ΚΚΕ θα δει τη δύναμή του να προσγειώνεται σε ποσοστά που έχει να δει από τη δεκαετία του 1970.

Αδυνατεί το ΚΚΕ να διαπιστώσει  ότι ο λαός γενικά και οι αριστεροί ειδικά προβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να κάνει πράξη ένα όνειρο που πριν από λίγα χρόνια ήταν τρελό σενάριο. Να γίνει δηλαδή κυβέρνηση Αριστεράς, όσο κι αν πολλοί εξ αυτών είτε έχουν επιφυλάξεις είτε πιστεύουν βαθύτατα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει και μεγάλη σχέση με την Αριστερά.

Μπορεί να πιστεύουμε ότι είναι κορυφαία αυταπάτη ότι πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα στρίψει αριστερά αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να την στοχοποιούμε και να την εξισώνουμε με μια κυβέρνηση Σαμαρά και της ΝΔ. Όσο κι αν μας είναι δύσκολο πρέπει να παραδεχτούμε ότι από τις κάλπες βγαίνουν αποτελέσματα και από τη στιγμή που μπαίνουμε στο παιχνίδι αυτό της κάλπης πρέπει να αποδεχτούμε τους συσχετισμούς και βρούμε τρόπους να τους αλλάξουμε υπέρ μας και προς όφελος του λαού.

Όμως, με εμμονές και γελοίες επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ αυτό που καταφέρνουν είναι να τον κάνουν πιο συμπαθή. Εκτός της ορθολογικής πολιτικής προσέγγισης υπάρχει και το συναίσθημα που φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ αγνοεί. Όσο αφρίζει ο Σοφιανός τόσο πιο συμπαθή κάνει τον Σκουρλέτη.