Ανοιχτή Επιστολή Μ. Μαντζαβίνου στην ΚΕ του ΚΚΕ: ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΚΚΕ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Σύντροφοι και συντρόφισσες, «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το Κ.Κ.Ε.»

Θα μου πείτε τι δουλειά έχει ένα σύνθημα του Κ.Κ.Ε., βγαλμένο απ’ το «χρονοντούλαπο της ιστορίας», που κυριάρχησε στον προεκλογικό του αγώνα στις εκλογές του 1981, σ’ ένα κείμενο που φιλοδοξεί να ερμηνεύσει το πολύ κακό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών στη χώρα μας, για το Κόμμα της εργατικής τάξης;

Κι όμως έχει, αφού το ίδιο το Κ.Κ.Ε. στις εκτιμήσεις του για...
το αποτέλεσμα των εκλογών του Μάη χαρακτήρισε ως «νέα σοσιαλδημοκρατία» τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και εκτίμησε σωστά πως θα είναι ο νέος πόλος του δικομματισμού στην χώρα μας, μπροστά στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση του Ιούνη.

Παράλληλα πολλά δημοσιεύματα έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, έκαναν άμεσες κι ευθείες συγκρίσεις του φαινομένου ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Αλέξη Τσίπρα, με το φαινόμενο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ανδρέα Παπανδρέου του 1981.
Συνεπώς αξίζει τον κόπο να συγκρίνει κανείς την προεκλογική τακτική του Κ.Κ.Ε. τότε και σήμερα.

Το 1981 λοιπόν, η Ελλάδα μόλις έχει μπει στην τότε Ε.Ο.Κ., το προηγούμενο των εκλογών διάστημα έχει αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα με αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, με κυρίαρχα συνθήματα το «Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω οι βάσεις του θανάτου», και με έντονο το αίτημα για τερματισμό της κυριαρχίας (απ’ τον εμφύλιο μέχρι τότε) της Δεξιάς στο κυβερνητικό επίπεδο.
Ο εκλογικός νόμος που ίσχυε τότε ήταν η ενισχυμένη αναλογική, που χάριζε την πλειοψηφία των εδρών στο πρώτο κόμμα δίνοντάς του αυτοδυναμία, καταληστεύοντας την δύναμη των υπολοίπων κομμάτων. Ο μόνος τρόπος για να μην πάρει αυτοδυναμία το πρώτο κόμμα, ήταν να ξεπεράσει ένα τρίτο κόμμα το όριο του 17%.

Απέναντι λοιπόν στα συνθήματα για «Εδώ και τώρα αλλαγή» και ισχυρή αυτοδυναμία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το Κ.Κ.Ε. αντέταξε τα συνθήματα για πραγματική αλλαγή, «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το Κ.Κ.Ε.» και «Κ.Κ.Ε. 17 για να φύγει η Δεξιά»!
Επί της ουσίας, το Κ.Κ.Ε. καλούσε τον ελληνικό λαό να το αναδείξει σε ρυθμιστικό παράγοντα για την δημιουργία κυβέρνησης, η οποία προφανώς θα ήταν αποτέλεσμα μιας προγραμματικής συνεργασίας με το πρώτο κόμμα, που δεν θα μπορούσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, εφόσον πετύχαινε το Κ.Κ.Ε. τον στόχο του.

Να σημειωθεί εδώ πως οι πάντες συνομολογούσαν προεκλογικά πως το πιθανότερο ενδεχόμενο ήταν να κερδίσει τις εκλογές το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο χαρακτηριζόταν απ’ το Κ.Κ.Ε. τότε ως «ιδιότυπο σοσιαλρεφορμιστικό κόμμα» κι εκτιμούσε πως αν εκλεγόταν αυτοδύναμο, όχι μόνον δεν θα εφάρμοζε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, αλλά θα ακολουθούσε την δεξιά στροφή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Εμφανίστηκε λοιπόν το Κ.Κ.Ε., ως ο εγγυητής της πραγματικής αλλαγής με την ενδεχόμενη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, που στην συνέχεια θα οδηγούσε στην «Δημοκρατία του λαού» και τον Σοσιαλισμό.

Το Κ.Κ.Ε. στις εκλογές του 1981 δεν πέτυχε τον στόχο του για το 17%, η συνεργασία των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας με τους κομμουνιστές δεν έγινε ποτέ, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέχτησε πανίσχυρη αυτοδυναμία και όλοι γνωρίζουμε τις μετέπειτα εξελίξεις, που οδήγησαν μέχρι τις μέρες μας.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να εκτιμήσει με ασφάλεια και σιγουριά, ποιες θα ήταν οι εξελίξεις στην Ελλάδα, αν το Κ.Κ.Ε. είχε πετύχει τον στόχο του και υποχρέωνε τότε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε κυβερνητική συνεργασία……

Όμως, με την τακτική που ακολούθησε το Κ.Κ.Ε. σ’ εκείνες τις εκλογές, κατέγραψε το καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα που πέτυχε ποτέ ως κόμμα, αφού κέρδισε 620.302 ψήφους και ποσοστό 10,93%!
Από τότε μέχρι σήμερα, κύλησε πολύ νερό στο πολιτικό αυλάκι της Αριστεράς στην Ελλάδα, που δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί, αν και σ’ αυτές τις εξελίξεις βρίσκονται τα βαθύτερα αίτια, που εμποδίζουν σήμερα την συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς.
Κάνοντας λοιπόν ένα ιστορικό άλμα 31 ετών, φτάνουμε στις εκλογές του Μάη του 2012, όπου η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης, η Ε.Ο.Κ. έχει μετατραπεί σε Ε.Ε. κι έχουν συναφθεί μια σειρά από συμφωνίες που υποχρεώνουν τα κράτη-μέλη της σε συγκεκριμένες πολιτικές νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα (Μάαστριχτ, Λισσαβώνα, Δουβλίνο κλπ.) κι η χώρα μας έχει πλέον υπαχθεί στον περιβόητο μηχανισμό στήριξης και τα μνημόνια με τις απορρέουσες απ’ αυτά πολιτικές.

Το προηγούμενο διάστημα έχει αναπτυχθεί ένα μεγάλο και πολύμορφο λαϊκό κίνημα αντίστασης στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, που σωστά το Κ.Κ.Ε. εκτιμά ότι δεν έχει πάρει χαρακτηριστικά ανατροπής του συστήματος, αλλά έχει εγκλωβιστεί σε αντιμνημονιακό προσανατολισμό.

Το Κ.Κ.Ε. δέχεται «επίθεση φιλίας» απ’ τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για ενότητα και δημιουργία κυβέρνησης της Αριστεράς για την κατάργηση των μνημονίων, που είναι και το κυρίαρχο αίτημα των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων.
Σε αντίθεση με το 1981, που το Κ.Κ.Ε. ενσωμάτωσε στην εκλογική του τακτική το παλλαϊκό αίτημα για αλλαγή κι εμφανίστηκε ως η δύναμη που εγγυάται την πραγματική αλλαγή, το 2012 αδυνατεί να ενσωματώσει στην τακτική του τον αντιμνημονιακό προσανατολισμό του λαού κι αφού εκτιμά πως το κίνημα δεν είναι ώριμο για την λαϊκή εξουσία, αρνείται την συμμετοχή του σε οποιαδήποτε προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία, καταγγέλλοντας στον λαό την όποια κυβέρνηση θα μπορούσε να προκύψει απ’ τις εκλογές, ως συνέχεια των εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών.

Ιδιαίτερα δε την προοπτική σχηματισμού μιας Αριστερής κυβέρνησης, την χλεύασε ως «αριστερούτσικη», που το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να δώσει χρόνο για ανασύνταξη του καταρρέοντος αστικού δικομματικού πολιτικού συστήματος.
Αρνήθηκε προεκλογικά να πει ακόμα και το αυτονόητο, για κάθε πολιτικό υποκείμενο, πως θα στηρίξει ότι τυχόν θετικό για τον λαό θα έπραττε μια κυβέρνηση, ανεξάρτητα απ’ τον προσδιορισμό της ως Αριστερή ή Δεξιά και θα αντιπαλέψει κάθε αντιλαϊκή εξέλιξη, κάτι που έκανε τελικά μόλις μία βδομάδα πριν τις εκλογές του Ιούνη, στην διακαναλική συνέντευξη που έδωσε η Γ.Γ. του Κόμματος.

Στην κεντρική του προεκλογική συγκέντρωση τον Μάη, είπε στον ελληνικό λαό πως δεν κατάφεραν να διαλύσουν το Κ.Κ.Ε. το 1968, δεν το κατάφεραν την περίοδο 1990-92, δεν θα βάλουν σήμερα στο χέρι το Κόμμα του λαού!

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Χαρίλαου, του Καλούδη, του Αμπατιέλου, του Σάρλη, του Λουλέ, του μπαρμπα Γιώργη του Τρικαλινού και πολλών άλλων, που μόλις 6 χρόνια μετά την διάσπαση του ΄68, οδήγησαν το Κ.Κ.Ε. στις εκλογές του 1974, μέσα από το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς. Αν αποδεχθεί κανείς την σημερινή τακτική και λογική (;) του Κόμματος, τότε όλοι εκείνοι ήθελαν να δώσουν το Κ.Κ.Ε. στο χέρι της αστικής τάξης!
Με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά έδειξε πολιτικό κυβερνητικό αδιέξοδο στον λαό, που ήταν έτοιμος να σαρώσει τον δικομματισμό και να αναδείξει νέες δυνάμεις στην κυβέρνηση.
Στην προσπάθειά του ν’ αντιμετωπίσει τις αλλεπάλληλες προσκλήσεις για συνεργασία, ιδιαίτερα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να διαχωρίσει την θέση του απέναντί του, κατέφυγε και σε μια πρωτοφανή ύβρη απέναντι στην ιστορία του και τον κόσμο που το στηρίζει χωρίς να είναι ενταγμένος στον κομματικό του μηχανισμό.

Ξεχνώντας πως κατά κοινή ομολογία, οι κομμουνιστές απ’ την ίδρυση του Σ.Ε.Κ.Ε. το 1918 μέχρι σήμερα, ήταν πάντα η ψυχή και η καρδιά της Αριστεράς στην Ελλάδα, πέταξε στην προεκλογική αρένα την ατάκα «εμείς δεν είμαστε αριστεροί, είμαστε κομμουνιστές»!!! ενοχοποιώντας πολιτικά τον προσδιορισμό Αριστερός.
Μόνο που πρέπει να θυμηθεί κανείς, πως μέσα από τις αποφάσεις των συνεδρίων του, το ίδιο το Κ.Κ.Ε. μιλά για την ανάγκη δημιουργίας του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (Α.Α.Δ.Μ.). Πουθενά στις αποφάσεις του το Κ.Κ.Ε. δεν μιλά για Κομμουνιστικό μέτωπο!!!

Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Κ.Κ.Ε. για πρώτη φορά στην ιστορία του, είπε στον ελληνικό λαό πως όποιος δεν είναι κομμουνιστής, ουσιαστικά είναι ένας δεξιός υπηρέτης του συστήματος! Έλεος!!!
Αν αυτό δεν είναι παραχάραξη των συνεδριακών αποφάσεων του Κόμματος, τότε τι είναι;;;

Παρ’ όλα αυτά στις εκλογές του περασμένου Μάη, ο δικομματισμός στην Ελλάδα συρρικνώθηκε στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας του, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα, με σημαντική αύξηση της εκλογικής του δύναμης και το Κ.Κ.Ε. διατηρεί τα εκλογικά του ποσοστά σε σχέση με το 2009, καταγράφοντας και μια μικρή αύξηση της δύναμής του, που αντιστοιχούσε σε μισή ποσοστιαία μονάδα.

Μπροστά στο θέατρο του παραλόγου των μετεκλογικών διερευνητικών εντολών, το Κ.Κ.Ε. ήταν το πρώτο κόμμα, που βγήκε και ζήτησε ανοιχτά νέες εκλογές, για να δώσει την λύση ο λαός.

Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε στο Κ.Κ.Ε., τι θα άλλαζε για τον λαό η νέα εκλογική διαδικασία, αφού η όποια μετεκλογική κυβέρνηση θα συνέχιζε την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, σύμφωνα με τις δικές του εκτιμήσεις. Η αξία αυτού του ερωτήματος επιβεβαιώνεται σήμερα, που σχηματίζεται κυβέρνηση από τα ίδια κόμματα που μπορούσαν να την σχηματίσουν και μετά τις εκλογές του Μάη.

Το μόνο που άλλαξε με τις δεύτερες εκλογές, ήταν να υποστεί ο ελληνικός λαός μια πρωτοφανή εκστρατεία τρόμου σε βάρος του, τόσο απ’ την ντόπια άρχουσα τάξη και τους εκφραστές της, όσο και απ’ τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, που ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να επιβάλουν τις επιλογές τους. Αυξήθηκαν σημαντικά τα ποσοστά του νέου δικομματισμού, η Ν.Δ. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την ΔΗΜ.ΑΡ. μπορούν πλέον να σχηματίσουν κυβέρνηση με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναδείχθηκε σε ηγεμονική δύναμη στον χώρο της Αριστεράς και το Κ.Κ.Ε. κατέγραψε το χαμηλότερο εκλογικό αποτέλεσμα της ιστορίας του, μικρότερο σε ποσοστό, αλλά και απόλυτο αριθμό ψήφων ακόμα και από τις εκλογές του 1993, μετά την διάσπαση της περιόδου 1990-92.

Το Κ.Κ.Ε. με την αδιέξοδη προεκλογική τακτική του, ανέτρεψε το δικό του επιχείρημα για την συμμετοχή των Κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης σε αριστερές κυβερνήσεις, που τα οδήγησε στον πολιτικό αφανισμό, αφού και η δική του άρνηση το οδήγησε σε πρωτοφανή συρρίκνωση!

Είναι προφανές πως αν γρήγορα το Κ.Κ.Ε. δεν αλλάξει τακτική, στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν, είναι πολύ πιθανό το Κόμμα του λαού, να γίνει κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς!

Είναι προφανές πως το προεκλογικό σύνθημα του ΄81 «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το Κ.Κ.Ε.» παραμένει και σήμερα επίκαιρο, αφού το Κόμμα της εργατικής τάξης με την ιστορία του, την εμπειρία του και την κοσμοθεωρία του, παραμένει παρά την μείωση της εκλογικής του επιρροής, ο εγγυητής και ο καταλύτης των όποιων θετικών εξελίξεων για τον λαό, μπορεί να υπάρξουν στο μέλλον.

Είναι προφανές ότι την απόδειξη και την αληθοφάνεια των εκτιμήσεών σου για τις πολιτικές εξελίξεις, ενίοτε την προκαλείς με την στάση σου και την αποχή σου από αυτές.
Είναι επίσης προφανές, πως η παντελής έλλειψη αυτοκριτικής από τις εκτιμήσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για τα εκλογικά αποτελέσματα και η μεταβίβαση των ευθυνών της αποτυχίας στα υπόλοιπα μέλη και στελέχη του Κόμματος, δεν προϊδεάζει θετικά για το κατά πόσο το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο του Κ.Κ.Ε. έχει αντιληφθεί τα μηνύματα της πρόσφατης κάλπης. Θέλω να πιστεύω πως η παραπέρα συζήτηση των εκτιμήσεων αυτών στα όργανα και τις οργανώσεις του Κόμματος, θα το οδηγήσουν στα σωστά συμπεράσματα.
Το Κ.Κ.Ε. αναλώθηκε σ’ αυτές τις εκλογές κυρίως στο να δείχνει στον ελληνικό λαό το πόσο κακοί είναι όλοι οι άλλοι κι όχι το πόσο καλό είναι το ίδιο και το πρόγραμμά του και το πόσο θετικές θα μπορούσαν να είναι οι μετεκλογικές εξελίξεις με την δική του συμβολή! Έχασε μια ιστορική ευκαιρία να αναδειχθεί σε καθοριστικό παράγοντα φιλολαϊκής πολιτικής εξέλιξης, επιλέγοντας την αυτοαπομόνωσή του από τις διαθέσεις του λαού. Το μέλλον θα δείξει αν μπορεί να διορθώσει την τακτική του και ν’ ανακάμψει…
Τελειώνοντας αυτή την ανοιχτή επιστολή προς την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., θα ήθελα να προλάβω τους όποιους καλοθελητές θα προσπαθήσουν να μου προσάψουν διάφορα κοσμητικά επίθετα, να σημειώσω ότι όπως το Κ.Κ.Ε. έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από ένα κόμμα που θέλει να λέγεται Αριστερό και γι’ αυτό επικεντρώνει την κριτική του στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και πολύ καλά κάνει, έτσι κι εγώ ως πολίτης που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός και στηρίζω το Κ.Κ.Ε. από τα χρόνια της εφηβείας μου μέχρι σήμερα, επικεντρώνω την κριτική μου στο Κ.Κ.Ε., αφού έχω πολύ μεγάλες απαιτήσεις από ένα Κόμμα που θέλει να λέγεται Κομμουνιστικό!!!
Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Μιχάλης Ματζαβίνος

Υ.Γ. Τελικά η γραμμή του Κόμματος στην Μαγνησία, ήταν για εκλογή Νάνου ή Λούμα;;;
Γιατί ειλικρινά έχω μπερδευτεί απ’ όσα άκουσα και είδα κατά τις δύο προεκλογικές περιόδους…