Τις επιθέσεις αυτές τις ονόμασαν «πόλεμο... κατά της τρομοκρατίας» και είχαν το θράσος να μιλούν για «απελευθέρωση των λαών που υπέφεραν», όπως και για την «απελευθέρωση των γυναικών» στο Αφγανιστάν!
Μιλούσαν για πόλεμο των πολιτισμών και των θρησκειών και το μοντέλο της «πολιτισμένης χριστιανικής Δύσης» εναντίον των απολίτιστων επιβλήθηκε για μια φορά ακόμα στην ιστορία, για να δικαιολογήσει τις απάνθρωπες επεμβάσεις και την αρπακτικότητα των ιμπεριαλιστών.
Οι ΗΠΑ εμφάνισαν τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους σαν οπισθοδρομικούς, καταπιεστές και επικίνδυνους τρομοκράτες. Και με αυτά τα «επιχειρήματα» ξεκίνησαν τις εισβολές. Την ίδια τακτική (για να μη μείνουν έξω από το φαγοπότι στα πετρέλαια) ακολουθούσαν και οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοι».
ΕπεμβάσειςΜε πρόσχημα την αναζήτηση του Μπιν Λάντεν, στις 7 Οκτώβρη 2001, αμερικανικά και νατοϊκά στρατεύματα εισέβαλαν στο Αφγανιστάν. Τον ίδιο μήνα το Κογκρέσο επικύρωσε την «Πατριωτική Πράξη» του Μπους, που άνοιξε το δρόμο για χιλιάδες παρακολουθήσεις πολιτών στο όνομα της τρομοκρατίας. Ακολούθησαν τα στρατιωτικά δικαστήρια για τους ύποπτους τρομοκρατίας, το Γκουαντάναμο, οι κρυφές φυλακές σε διάφορες χώρες (και στην Ευρώπη), η καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων στο όνομα της «ασφάλειας».
Παρότι κανένας από τους αεροπειρατές των βομβιστικών επιθέσεων στην Αμερική δεν ήταν Αφγανός (ούτε Ιρακινός) και παρά τη δηλωμένη πρόθεση των Ταλιμπάν, πριν αρχίσουν οι βομβιστικές επιθέσεις, να παραδώσουν τον Μπιν Λάντεν, ο Μπους δήλωσε: «Δεν κάνω διαπραγματεύσεις, γιατί δεν θα είναι εποικοδομητικές». Πράγματι, για την κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα ήταν «εποικοδομητικές», γιατί ήθελε πόλεμο. Γιατί μόνο με πόλεμο θα προωθούσε τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά της στην περιοχή, όπως και τη στρατιωτική κυριαρχία της.
Το γεγονός ότι οι 15 από τους 19 αεροπειρατές ήταν Σαουδάραβες, όπως και το ότι η καταπίεση και η δικτατορία σ’ αυτή τη χώρα δεν έχει το όμοιό της, δεν είχε σημασία. Η Σαουδική Αραβία ήταν και είναι πιστός φίλος των ΗΠΑ.
Με τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη η αμερικάνικη κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε, για να εδραιώσει την κυριαρχία της σαν μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη, να επιβληθεί στην περιοχή με τα περισσότερα πετρέλαια και ενδεχομένως να βρει μια διέξοδο από την οικονομική κρίση, μέσω των πολέμων.
Έτσι, στη δεκαετία που πέρασε, μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν είχαμε την επίθεση στο Ιράκ, πόλεμο στο Πακιστάν, πόλεμο το 2006 του Ισραήλ στο Λίβανο, απειλές πολέμου εναντίον του Ιράν. Όλοι αυτοί οι λαοί –και όχι μόνο– ήταν ο λεγόμενος «άξονας του κακού». Τους καταδίωκαν ακόμα και στα δυτικά κράτη όπου ζούσαν για ολόκληρες γενιές, προωθώντας την ισλαμοφοβία, τις διακρίσεις και την τρομοκρατία εναντίον τους.
Ποια ήταν τα αποτελέσματα των «απελευθερωτικών πολέμων»; Στο Αφγανιστάν ο πόλεμος συνεχίζεται και έχει επεκταθεί στο Πακιστάν. Οι γυναίκες και η κοινωνία δεν απελευθερώθηκαν, αλλά ζουν σε τρισχειρότερες συνθήκες λόγω των καταστροφών που έφερε ο πόλεμος.
Στο Ιράκ ο πόλεμος και η κατοχή στοίχισαν ένα εκατομμύριο νεκρούς, χιλιάδες φυλακισμένους, ορφανά, χήρες και, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι πρόσφυγες ξεπερνούν τα 4,5 εκατομμύρια. Έχουν καταστραφεί όλες οι υποδομές και υπάρχει τεράστιο πρόβλημα πόσιμου νερού και ηλεκτρικού. Είναι τραγική ειρωνεία για μια χώρα που έχει πετρέλαιο και δύο μεγάλους ποταμούς (Τίγρη και Ευφράτη). Επίσης τα βασανιστήρια του λαού, όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, μας έδωσαν μια ελάχιστη ιδέα για το τι σημαίνει η κατοχή των Αμερικανών και Άγγλων.
ΤρομονόμοιΤα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας καταπατήθηκαν και καταπατούνται. Εκτός από το Γκουαντάναμο, τις φυλακές, τις εξορίες και τα βασανιστήρια ενάντια στους μουσουλμάνους, η τρομοκρατία των καπιταλιστών στράφηκε ενάντια σε όλους/ες μας. Νομοθετήθηκαν τρομονόμοι, δόθηκαν υπερεξουσίες στην αστυνομία και το στρατό, επιβάλλεται μεγαλύτερος έλεγχος της δικαιοσύνης υπέρ των ισχυρών, κατηγορούνται τα αντιπολεμικά και άλλα κινήματα για «υπόθαλψη της τρομοκρατίας» και για δημιουργία τρομοκρατών.
Οι ιμπεριαλιστές δεν νίκησανΟι ΗΠΑ, όμως, δεν πέτυχαν τους στόχους τους. Οι επιθέσεις τους συνάντησαν και συναντούν τεράστια αντίσταση, που τους στοιχίζει σε χρήμα, ανθρώπινες ζωές και κύρος. Η επιδίωξη να επιβληθούν σαν η μόνη υπερδύναμη απέτυχε. Αντίθετα, στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων αποκαλύφθηκαν ότι δεν είναι αήττητες. Ξόδεψαν στους πολέμους 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια και υπέστησαν τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929.
Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, γλυτώνοντας από τον ασφυκτικό κλοιό των ΗΠΑ –που πολεμούσαν αλλού– κατάφεραν να ανατρέψουν τα δικτατορικά καθεστώτα, να κερδίσουν ελευθερίες και εργασιακά δικαιώματα, να εγκαταστήσουν κυβερνήσεις εχθρικές προς τις ΗΠΑ.
Η Κίνα, στο ίδιο διάστημα, εξελίχτηκε σε μεγάλη υπερδύναμη και δανειστή των ΗΠΑ.
Επίσης, τεράστια κινήματα αντιπολεμικά και ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση εμφανίστηκαν, εμπλέκοντας πολλά εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Και παρότι δεν νίκησαν, αντιστάθηκαν και συνειδητοποίησαν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο εχθρός.
Οι μάζες στον Αραβικό κόσμο που ξεσηκώθηκαν φέτος ενάντια στα καθεστώτα-φίλους των ιμπεριαλιστών, από την πλατεία Ταχρίρ στην Αίγυπτο, ως την Τυνησία, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και τη Συρία, μας δείχνουν ξανά και καθαρά ότι οι ιμπεριαλιστές δεν απελευθερώνουν, μόνο εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες και τους λαούς. Η απελευθέρωση έρχεται μόνο όταν οι καταπιεσμένοι εξεγείρονται για να κατακτήσουν όλα όσα πρέπει να απολαμβάνουν στη ζωή: εργασία και ελευθερία, εκπαίδευση και πρόοδο, δημοκρατία και αξιοπρέπεια.
ΠΗΓΗ:/http://www.dea.org.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου