Ούτε σκυμμένοι ούτε σε φέρετρα

Καρτερός Θανάσης
Δεν με τρομάζει ο θάνατος, μόνον η κακή ζωή, δηλώνει ένας από τους μετανάστες της Υπατίας, που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Εκφράζοντας έτσι με δραματικό στη λιτότητά του τρόπο την αποφασιστικότητα των περισσότερων, αν όχι όλων, των απεργών πείνας. Πολλοί από τους οποίους βρίσκονται ήδη σε οριακή κατάσταση,
ενώ η απόφαση ορισμένων να προχωρήσουν και σε αποχή από το νερό κάνει ακόμα πιο δυσοίωνο το αύριο.

Ο θάνατος όμως που δεν τρομάζει τους ίδιους θα πρέπει πριν συμβεί να συγκλονίσει εμάς -όλο το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκεται στο πλευρό τους σήμερα και θα βρίσκεται και αύριο. Που καταγγέλλει την κυβερνητική αδιαλλαξία και το παιγνίδι θανάτου του κάθε Ραγκούση στις πλάτες τους και αρνείται να δεχτεί ότι μια δίκαιη διεκδίκηση κι ένας δίκαιος αγώνας είναι δυνατόν να καταλήξουν σε ανθρωπιστική τραγωδία.

Στις συνθήκες αυτές είναι ανατριχιαστικό το πόκερ των αρμοδίων με ανθρώπινες ζωές. Συντάσσουν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου εμφανίζοντας τους απεργούς περίπου ως αιχμαλώτους, υποδεικνύοντας προκαταβολικά ως ενόχους τους «αλληλέγγυους» -τα εισαγωγικά δικά τους- και νίπτοντας τας χείρας. Λες και δεν είναι αυτοί και μόνον αυτοί υπεύθυνοι να αποτρέψουν το χειρότερο. Και δεν θα είναι αυτοί και μόνον αυτοί υπεύθυνοι για το χειρότερο του χειρότερου που θα ενσκήψει, σε τέτοιες μάλιστα κρίσιμες στιγμές για την κοινωνία και τη χώρα.

Υπάρχει και κάτι όμως που αφορά στους μετανάστες και σε κείνους -και είναι πάρα πολλοί- που στέκονται με κάθε τρόπο πλάι τους. Πολλές φορές στην ιστορία αυτού του τόπου αγώνες και φέρετρα πήγαιναν μαζί. Στους δρόμους της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας συχνά έστηνε ενέδρες ο θάνατος. Όμως πάντα οι δυνάμεις που έλεγαν όχι με σκληρούς αγώνες στην «κακή ζωή», έλεγαν ναι στη ζωή. Και ενώ θεωρούσαν ηρωισμό να δίνει κανείς τη ζωή του για κάποιο σκοπό, θεωρούσαν τυχοδιωκτισμό να μην εξαντλούνται όλα τα μέσα για να μη χαθεί ούτε μια ζωή.

Δεν χωράει συζήτηση: Στη σημερινή κατάσταση ζόφου η Ελλάδα που αντιστέκεται θέλει να δει τους μετανάστες να βγαίνουν από την Υπατία με το κεφάλι ψηλά. Ούτε σκυμμένοι, ούτε ξαπλωμένοι σε φέρετρα. Και στο ναρκοπέδιο ανάμεσα στη νίκη και στον θάνατο τα βήματα όλων πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά...
avgi.gr