Φτάνουν οι αγώνες διαμαρτυρίας. Ώρα για ρήξεις κι ανατροπές! / Ηλ. Σμήλιος /VIDEO Δήλωση

Μερικά στιγμιότυπα κι ένα συμπέρασμα από το αγωνιστικό 3ήμερο ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα δημόσιων κοιν. υπηρεσιών  - Δήλωση του επικεφαλής της "ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ" Ηλ. Σμήλιου

Τριήμερο (19-21 Μάρτη) έντασης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στις ...

απολύσεις περίπου δυο χιλιάδων καθηγητών και σχολικών φυλάκων και τη διάλυση δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών κι αξίζει να σταθούμε σε κάποια σημεία:

> "Πέρασε και δεν άγγιξε" το Δήμο μας. Ίσως οι 13 σχολικοί φύλακες κι άλλοι τόσοι περίπου καθηγητές του ΕΠΑΛ Αμπ/πων (ή άλλων που κατοικούν στο Δήμο) που απολύονται, θεωρούνται αμελητέα ποσότητα για το νυν Δήμαρχο και τους άλλους δύο κυβερνητικούς συνδυασμούς (των κ. Κυριλλίδη και Καζαντζίδη). Κι αν απ' αυτούς δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο από το ...μηδέν, πώς να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι πέραν της Ε' ΕΛΜΕ και της δημοτικής κίνησης "ΑΝΥΠΑΚΟΗ" ουδείς άλλος ασχολήθηκε;

> Δυστυχώς δεν άγγιξε κι όλη την πόλη, αφού οι διαδηλώσεις είχαν μεν παλμό αλλά ήταν (με εξαίρεση ίσως της Τετάρτης) άμαζες. Φαίνεται πως η ιδεολογία του κοινωνικού αυτοματισμού (άνεργοι, φτωχοί κι εξαθλιωμένοι εναντίον των "βολεμένων" δημοσίων υπαλλήλων), η καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής (μη διακινδυνεύσουμε τη θεσούλα, μη χάσουμε το μεροκάματο...) και οι εκλογικές αυταπάτες (ανάθεση κι αναμονή για καλύτερη διαχείριση της ίδιας πολιτικής, που εκπορεύεται από Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ) καλά κρατούν...

Τα ΜΑΤ φυλάνε το πολιτικό γραφεί του Ιωαννίδη. Με 500 ευρώ το μήνα

 > Για τους ...πραιτοριανούς της πόλης, τα πάνοπλα ΜΑΤ που σε κάθε βήμα βρίσκουμε μπροστά μας, δε χρειάζεται να πούμε πολλά: αποτελούν αναγκαίο ...αξεσουάρ της πιο μισητής κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών για την επιβολή της πολιτικής της. "Άξιος ο μισθός τους" και κυρίως τα 500 ευρώ της "ανάπτυξης" που θα τσεπώσουν...

> Υπήρξαν κι όμορφες στιγμές, διδακτικές: Από την κατάληψη του γραφείου του (γνωστού μιζαδόρου) Κυρ. Μητσοτάκη, που οι φωτογραφίες απ' την ταράτσα του ξύπνησαν μνήμες Νομικής του 1973 κι ελπίδες για ένα σύγχρονο Πολυτεχνείο, ως τη διαδήλωση της Παρασκευής στη Θεσ/νίκη, που από μια συγκέντρωση λίγων ανθρώπων έγινε μια μαχητική πορεία μιας χιλιάδας ανθρώπων, μόλις απέκτησε συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και κατευθύνθηκε στα γραφεία των υποστηρικτών των μνημονίων Γκιουλέκα-Ιωαννίδη-Βενιζέλου.

Η κυβέρνηση (αν και όχι αλώβητη...) φαίνεται να κέρδισε αυτή τη μάχη. Καιρός ν' αλλάξουμε ρότα, αν θέλουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο, να πάρουμε πίσω τη δουλειά μας (σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα), να επανακτήσουμε τα εργατικά και κοινωνικά μας δικαιώματα, να πάρουμε πίσω τη ζωή που μας κλέψανε. Στα 4 μνημονιακά χρόνια τίποτα πιο φανερό από το ότι οι αγώνες διαμαρτυρίας, οι δεκάδες αποσπασματικές απεργίες δεν οδηγούν πουθενά. Ούτε τρομάζουν ούτε πολύ περισσότερο μπορούν ν' ανατρέψουν τη χούντα κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. που μας κυβερνά. Γιατί ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!