τουΓ. Ασημακόπουλου*
Βαδίζουμε σε μιά χρονιά ορόσημο. Η κυβέρνηση των τραπεζών, μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 12/2, αλλά και σχεδον σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας,ακυρώθηκε στην συνείδηση του κόσμου και κυρίως στην συνείδηση των εργαζομένων.
Παρά τις αδίστακτες προσπάθειες των φρουρών του συστήματος να τρομοκρατήσουν τους...
εξεγερμένους διαδηλωτές, παρά την διαστρέβλωση των γεγονότων από τους γκεμπελίσκους δημοσιογράφους (Χούκλη,Πρετεντέρης, Τρέμη και λοιπούς συγγενείς) και παρά τις όποιες άλλες προσπάθειες για καταστολή της συνείδησης, ο λαός, η βουλήτων από "κάτω", όχι μόνο ψήφισε ενάντια στο νέο μνημόνιο και την κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), αλλά έδειξε μέσα από την αυθόρμητη αυτοάμυνα του (λαϊκή αντιβία) , ότι τα πράγματα άλλαξαν στο στίβο της ταξικής πάλης.
Όμως το καίριο ερώτημα παραμένει. Τελικά η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου, γιατί δεν έπεσε? Αυτό το ερώτημα,κατά τη γνώμη μας, δίνει τη δυνατότητα για το άνοιγμα μιάς μεγάλης συζήτησης, στην προοπτική των συνταρακτικών εξελίξεων που έρχονται. Η απάντηση λοιπόν πρέπει να αναζητηθεί σε τρία σημεία.
1) Παρατηρώντας τον ταξικό μας εχθρό, δηλαδή κυβέρνηση. ΕΕ, ΔΝΤ, διεθνή και εθνική αστική τάξη. (Τράπεζες, βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ) θα διακρίνουμε ότι παρά τις όποιες "ενδοοικογενειακές" αντιθέσεις κι αν έχουν, στο στόχο τους παραμένουν ξεκάθαροι. Αυτός ο στόχος είναι η διάσωση του ετοιμοθάνατου ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που περνά μέσα από τη διάσωση, του επίσης ετοιμοθάνατου ελληνικου καπιταλισμού και τούμπαλιν. Αυτή η διάσωση όμως του σάπιου συστήματος θα επιτευχθεί έστω και προσωρινά, μόνο πάνω από τα πτώματά μας, κυριολεκτικά μονο πάνω από τα πτώματά μας, αν τους αφήσουμε. Επί της ουσίας μιλάμε για μια παγκόσμια σήψη, του δομικού συστήματος του καπιταλισμού. Οι ξακουστοί πατριώτες της κυβέρνησης, στο όνομα της εθνικής ενότητας, μας οδηγούν στην πλήρη εξαθλίωση, προσθέτοντας, κάθε μ΄έρα που περνά, άλλο ένα κρίκο στην αλυσίδα της σκλαβιάς, αφηνοντας άλλους ξακουστούς πατριώτες να έχουν 600 δις στην Ελβετία. Η κοινωνική και δημοκρατική τους ευαισθησία εξαϋλώνεται όταν πρόκειται να υπερασπιστούν το ταξικό τους συμφέρον, εμφανίζοντας τότε το αληθινό τους πρόσωπο, τη βαρβαρότητα.
2) To επόμενο σημείο αναζήτησης αφορά ένα σημαντικό παράγοντα αντίστασης. Το χώρο της κοινοβουλευτικής αριστεράς και των εργατικών συνδικαλιστικών δυναμεων. Δυστυχώς τόσο το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, γιά άλλη μιά φορά, έδειξαν την αδυναμία τους.
Παρ' ότι μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης (ΚΚΕ/ΠΑΜΕ) ή γενικά στο όνομα των εργαζομένων (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), αρνήθηκαν να πάρουν στην πλάτη τους τον συντονισμό των διάφορων διάσπαρτων αντιστάσεων με στόχο την ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης και κατ' επέκταση την ανατροπή της κυβέρνησης. Μα πώς είναι δυνατόν, να ξεστομίζονται τέτοια λόγια, θα αναρωτηθεί κάποιος αγωνιστής. Όχι, δεν αναιρούμε την αγωνιστική διάθεση και παρουσία κανενός αγωνιστή, στην αρένα του ταξικού πολέμου.
Μέσα στα πλαίσια όμως, της τελευταιας κοινωνικής, εργατικής δόνησης (10-12 Φλεβάρη) παρατηρούμε τις ηγεσίες των ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να συμμετέχουν με τη φυσική τους παρουσία και ψήφο, σ' αυτόν το μεταλλαγμένο κοινοβουλευτισμό της χούντας, αναζητώντας έτσι την νομιμότητα της παράνομης κυβέρνησης. Την εκδοχή, να παραιτηθούν από τα παχυλά έδρανα της βουλής, ενώνοντας τις δυνάμεις τους μαζί με τους εξεγερμένους, . μάλλον τους διέφυγε.Το αξιοσημείωτο όμως είναι, ότι ενώ στα λόγια, μιλάνε για ξεσηκωμό,ή ενάντια στο ρόλο της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ,ιδίως τοΚΚΕ/ΠΑΜΕ, στην πράξη, όχι μόνο αδυνατούν να δώσουν διέξοδο, αλλά εχθρεύονται και κινήσεις που προέρχονται από τα κάτω.
Πιό συγκεκριμένα, έπρεπε σε σε πολιτικό, εργατικό, κοινωνικό επίπεδο, να καλεστούν γενικές συνελεύσεις, σε χώρους δουλειάς, επιτροπών αγώνα, φοιτητικούς- μαθητικούς χώρους, με στόχο να πέσει η κυβέρνηση. Να μην σταματήσουν οι κινητοποιήσεις την Κυριακή 12 Φλεβάρη, αλλά να συνεχιστόυν με καταλήψεις σε δημόσια κτήρια, σχολεία-σχολές, δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π. Το σύνθημα- πρόταση πολιτική απεργία διαρκείας, ούτε καν ακούστηκε.Ακόμα και η ελπίδα τους, για αλλαγή μέσα από εκλογές ( αλήθεια, πότε είπανε ότι θα τις κάνουν?) μπάζει από παντού.Χωρίς να υποτιμούμε την αξία κάθε μάχης, άρα και των εκλογών, τονίζουμε το εξής. Το εκκρεμές των ταξικών αγώνων, χτυπά προς τ'αριστερά, αλλά χωρίς στόχο, πολιτική δράση και πρόγραμμα, οι εκλογές θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε κυβερνήσεις διάφορων αποχρώσεων, έως καθαρόαιμων ακροδεξιών, χωρίς καμιά αξία ή συμφέρον για τους εργαζόμενους..
3) Να λοιπόν που μπήκαμε στο τρίτο και πιο δύσκολο σημείο. Αυτό λοιπόν το σημείο, είμαστε εμείς, οι από "κάτω". Οι εργαζόμενοι-ες οποιασδήποτε μορφής, οι άνεργοι-ες, οι μετανάστες-ιες, οι συνταξιούχοι-ες, οι νέοι-ες, όλοι εμείς που παράγουμε αυτόν τον τεράστιο πλούτο, χωρίς όμως να τον απολαμβάνουμε. Εμείς που καλούμαστε να ξεπεράσουμε τις αντιλήψεις του παρελθόντος, που μας θέλει να αναθέτουμε τις ζωές μας, σε αντιπροσώπους δια βίου και χωρίς έλεγχο. Εμείς που πιστέψαμε πως θα καλυτερέψουμε τις ζωές μας μέσα σ' αυτό το σύστημα, ξεχνώντας, ότι αυτό το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται.
Άμεσα ο στόχος μας πρέπει να είναι ΤΩΡΑ κάτω η κυβέρνηση των δοσίλογων, με μια πολιτική δράση που θα ξεκινά από τοπικές συνελεύσεις και θα εξαπλώνεται συντονίζοντας τους αγώνες, σε ευρύτερο γεωγραφικό χώρο, έχοντας αυτές οι συνελεύσεις τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Με ένα πρόγραμμα άμεσων διεκδικήσεων. Παύση πληρωμών- διαγραφή χρέους, λογιστική επιτροπή ελέγχου και δήμευση περιουσιών αυτών που ευθύνονται. Έξω από ΕΕ και Ευρώ. Καμία αναγνώριση μνημονίων- συνθηκών -χαρατσιών. Αύξηση μισθών, με αναδιανομή του πλούτου. Εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Κατάργηση προνομίων και δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Μαχόμενοι και πιστά αλληλέγγυοι, χαιρετίζουμε τους ηρωικούς αγώνες των εργατών της Χαλυβουργίας, του ALTER και των άλλων ΜΜΕ, της κατάληψης του νοσοκομείου στο Κιλκίς της COCA-COLA, των Χατζή και GΟΟDY'S, όπως και τόσων άλλων. Μα πάνω απ' όλα, όλοι εμείς οι σκλάβοι, να σπάσουμε τις αλυσίδες μας, βλέποντας τον εαυτό μας πέρα από τα ασφυκτικά πλαίσια των εθνικών συνόρων, αγκαλιάζοντας τα ταξικά μας αδέρφια, στο δρόμο της διεθνούς κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Η νίκη είναι δική μας.
Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων της 12/2
Α Ν Τ Α Ρ Σ Υ Α - Ν Α Ο Υ Σ Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου