ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΥΒΡΕΟΛΟΓΙΟ- ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Εχω ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη ότι το κύριο πρόβλημα του νομοσχεδίου που κατέθεσε η νεοφιλελεύθερη -και όχι μόνον μνημονιακή- κυβέρνηση για τα ΑΕΙ είναι ότι αυτά μετατρέπονται σε επιχειρήσεις στην άμεση πια υπηρεσία του κεφαλαίου.
Και αυτό συμβαίνει λίγο πολύ σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, διότι το υπό κρίση σύστημα παραδίδει πια άμεσα στα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και ό,τι είχε μια...σχετική αυτοτέλεια απέναντί τους, όπως η αλήθεια είναι, όλο και λιγότερο, τα πανεπιστήμια, και διότι επιδιώκεται αυτά να αναπαράγουν τόσο τεχνικά όσο και ιδεολογικά εκείνου του τύπου την εργατική δύναμη που θα εξυπηρετεί άμεσα το κεφάλαιο.

Ως εκ τούτου τα πανεπιστήμια, τόσο οργανωτικά όσο και από άποψη περιεχομένου σπουδών που θα παρέχουν, θα κατατείνουν να παράγουν επιστήμονες και γνώση που από τη μια θα εξυπηρετούν το κεφάλαιο και όχι την κοινωνία, να παράγουν τεχνοκράτες μιας χρήσεως και όχι επιστήμονες με κριτική σκέψη, και από την άλλη να αναπαράγουν με τη δομή και λειτουργία τους την κυρίαρχη ιδεολογία της κυριαρχίας του ανταγωνισμού της αγοράς.

Το γεγονός ότι το σημερινό ελληνικό -και όχι μόνον πανεπιστήμιο- έχει μύριες όσες αδυναμίες, με ευθύνη ακριβώς των ίδιων πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν να περάσουν τη σημερινή μεταρρύθμιση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει πρόφαση για να επιχειρηθεί μια μεταρρύθμιση η οποία επιτείνει αυτές του τις αδυναμίες και το καθιστά ακόμη πιο συντηρητικό.

Και βεβαίως δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο ενός αριστερού κινήματος στα πανεπιστήμια η υπεράσπιση της σημερινής κατάστασης σε αυτά. Το γεγονός ότι με ευθύνη κυρίως των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκαν περιφερειακά πανεπιστήμια λες και επρόκειτο για περίπτερα εφημερίδων, το γεγονός ότι μέσω των ερευνητικών προγραμμάτων πολλά από τα οποία λειτούργησαν στη λογική των χωματερών φρούτων μια και χρηματοδοτούνταν άσχετα από την όποια αποδοτικότητά τους προγράμματα μόνον και μόνον για να καθιερωθεί η έξωθεν χρηματοδότηση της έρευνας και η συνεπαγόμενη έξωθεν εξάρτηση των πανεπιστημιακών, το γεγονός ότι έχουν αναπτυχθεί πελατειακές σχέσεις καθηγητών υποψηφίων για τα πρυτανικά αξιώματα με τις φοιτητικές παρατάξεις και τα ίδια τα κόμματα εξουσίας, ή ακόμη δεδομένα όπως η πολυδιάσπαση σε προπτυχιακά τμήματα, που καμία σχέση δεν έχουν με βασικές επιστήμες, η εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, και πολλά άλλα είναι σαφώς κατακριτέα.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όλα αυτά θεσπίστηκαν από την ίδια πολιτική δύναμη που σήμερα έρχεται λειτουργώντας σταθερά προς την ίδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατεύθυνση, όχι βεβαίως να τα ανατρέψει, αλλά να τα επιτείνει.

Ετσι λοιπόν επιβάλλεται, σαν πρώτο βήμα, να αποφευχθεί αγωνιστικά τούτο το τελικό χτύπημα που επιχειρείται και το οποίο σημαίνει ουσιαστικά το τέλος του πανεπιστημίου.

Παρά τις όποιες αντιδράσεις στα λόγια των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, των αριστερών κομμάτων και μεγάλης μερίδας των πανεπιστημιακών, απέναντι σε αυτό το τέλος, αυτό δεν θα μπορέσει να αποφευχθεί, παρά μόνον αν αναπτυχθεί ένα μαζικό ενωτικό φοιτητικό κίνημα αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου από τις συνεργαζόμενες εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, αλλά και τη Ν.Δ., δηλαδή από το αρραγές μπλοκ της αστικής εξουσίας.

Αν μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα, αυτό οφείλεται κυρίως στην αντικειμενικά εγκληματική ευθύνη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, το οποίο με την πέρα πάσης λογικής σεχταριστική εμμονή του, βρήκε την ώρα που έπρεπε πάση θυσία το φοιτητικό κίνημα να πάρει τα πάνω του, για να αντιδράσει στο νομοσχέδιο έκτρωμα, να πάρει την περίφημη σχετική της απόφαση η ΚΝΕ, περί καταγγελίας συλλόγων και φοιτητικών συνελεύσεων, μποϊκοταρίσματός τους, και διασπαστικής ανέξοδης αντίδρασης στη μεταρρύθμιση.

Ετσι η χειρότερη μεταρρύθμιση που γνωρίσαμε ποτέ περνάει μέχρι τώρα με τις λιγότερες αντιδράσεις που υπήρξαν ποτέ από μέρους του φοιτητικού κινήματος.

Το γεγονός ότι, παρόλο που η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής οργάνωσης των πανεπιστημιακών, η ΠΟΣΔΕΠ, συνέβαλε σε αυτό το κλίμα απάθειας, ένα μεγάλο τμήμα των πανεπιστημιακών, έστω και καθυστερημένα, άρχισε να αντιδρά δεν αρκεί, και τούτο διότι κανένα κίνημα στα πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό δίχως σ' αυτό να πρωτοστατούν οι φοιτητές.

Και ακόμη δεν αρκούν οι ξέχωρες (ακόμη και σε τόπο και χρόνο!!!) παράτες της Αριστεράς κατά του νομοσχεδίου. Αυτό που επιβάλλεται είναι κοινές πλατφόρμες όλων των αριστερών φοιτητικών δυνάμεων και μαζική συμμετοχή στις φοιτητικές συνελεύσεις, έτσι ώστε όσο περισσότερες από αυτές γίνεται να πάρουν αποφάσεις για καταλήψεις κλείσιμο των πανεπιστημίων και κοινές με τους εργαζόμενους δράσεις, με στόχο να μην εφαρμοστεί ο πανεπιστημιοκτόνος νόμος στην πράξη. Το ίδιο ισχύει και για τις συνελεύσεις των πανεπιστημιακών.

Εκεί όπου έφθασαν τα πράγματα, αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί το πανεπιστήμιο. Εστω και την ύστατη τούτη ώρα η κύρια συνιστώσα της Αριστεράς ας αναλογιστεί τις ευθύνες της. Διαφορετικά θα καταγραφεί στην ιστορία ως αντικειμενικά συνυπεύθυνη για το φονικό.

Γ. Ρούσης


ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ- ΥΒΡΕΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΡΟΥΣΗ
νόμος - πλαίσιο, ο κυρ-καθηγητής και οι οπορτουνιστέςΞαναχτύπησε... με νέο άρθρο στην εφημερίδα του συγκροτήματος Τεγόπουλου, την «Ελευθεροτυπία», ο γνωστός «υπερασπιστής» της αλήθειας, καθηγητής του Παντείου, και καθοδηγητής των ομάδων ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΥΡΙΖΑ στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, κ. Ρούσης.

Μετά το προηγούμενο άρθρο του που δυσκολεύτηκαν όλοι να καταλάβουν τι είναι λάσπη και τι απλώς ψέματα, ο ΚΚΕδολόγος καθηγητής έγραψε το νέο του πόνημα με τίτλο: «Για να αποφευχθεί το φονικό στα ΑΕΙ».

Ποιο είναι το ζουμί; Οτι περνάει ένας «πανεπιστημιοκτόνος» νόμος από μια «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις και ότι για αυτό φταίει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ και η διασπαστική λογική του («Αν μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα, αυτό οφείλεται κυρίως στην αντικειμενικά εγκληματική ευθύνη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, το οποίο με την πέρα πάσης λογικής σεχταριστική εμμονή του, ... περίφημη σχετική της απόφαση η ΚΝΕ περί καταγγελίας συλλόγων και φοιτητικών συνελεύσεων...»). Αυτά δεν είναι διαστρέβλωση της αλήθειας αλλά ψευδαισθήσεις και αποκυήματα φαντασίας με επικίνδυνη πορεία προς επιδείνωση της ψυχικής του υγείας. Οτι η αριστερά (sic) δεν πρέπει να υπερασπιστεί το υπάρχον Πανεπιστήμιο αλλά ...τι να κάνουμε, «τώρα αυτό που επιβάλλεται είναι κοινές πλατφόρμες όλων των αριστερών φοιτητικών δυνάμεων» για να αποτρέψει το φονικό. Αν μάλιστα αυτό δε γίνει, τότε το ΚΚΕ «...θα καταγραφεί στην ιστορία ως αντικειμενικά συνυπεύθυνο για το φονικό».

Αρχικά μας προκάλεσε εντύπωση αυτό το άρθρο του κυρ-καθηγητή γιατί δεν έκανε κάποια προσφυγή στο συνταγματικό δικαστήριο, θέλοντας να βγάλει το νόμο αντισυνταγματικό όπως ο ΣΥΝ και τα γνωστά δορυforum του ΠΑΣΟΚ.

Εντύπωση όμως μας προκάλεσε και το εξής: την ίδια βέβαια ακριβώς μέρα η «Αυγή» (28-8-2011) προχωράει τη σκέψη του κυρ-καθηγητή πιο μπροστά αφού γράφει: «Αυτή τη φορά το φοιτητικό κίνημα ετοιμάζεται να δώσει τη μητέρα των μαχών με ακόμη καλύτερους όρους» και η «Αυγή» συνεχίζει: «...Τόσο η ΔΑΠ όσο, και κυρίως η ΠΑΣΠ αρνούνται να ακολουθήσουν τη συναίνεση κορυφής, γεγονός που σημαίνει πως ο νόμος Διαμαντοπούλου είναι εντελώς ανυπεράσπιστος».

Ετσι παιδιά: μετά τον Παναγόπουλο, τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τα Επιμελητήρια, τώρα συμμαχίες με νέους ανυπότακτους: τη ΔΑΠ αλλά κυρίως την ΠΑΣΠ!!!

Κάποιες παρατηρήσεις:Κατ' αρχήν ο νέος νόμος - πλαίσιο δεν είναι πανεπιστημιοκτόνος και η κυβέρνηση δεν είναι «νεοφιλελεύθερη». Είναι ταξικός νόμος που έφερε η αστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όπως και όλοι οι άλλοι αντιλαϊκοί νόμοι που ψηφίστηκαν από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.-ΔΗ.ΣΥ. Είναι νόμος που φτιάχνει το νέο αστικό Πανεπιστήμιο και οι διατάξεις του είναι ήδη στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ από το 2007, όσο και σε αυτό της ΝΔ (βλέπε Θέσεις Παιδεία 2020). Ηδη τρίβουν τα χέρια τους όλα τα τρωκτικά που καιρό τώρα κάνουν μπίζνες, άλλοι που θέλουν να κάνουν, αλλά και οι καθηγητές που είναι μάνατζερ επιχειρήσεων ή ακόμα και επιστημονικοί σύμβουλοι τραπεζιτών, εφοπλιστών και ομίλων τους. Για αυτούς ο κ. καθηγητής συνεχίζει να μη βγάζει κουβέντα.

Συνεχίζει τα ψέματα και τις συκοφαντίες παρά το γεγονός ότι με βάση το προηγούμενο άρθρο του έγινε ρεζίλι για τα ψέματα και τις συκοφαντίες που έριξε ενάντια στο ΚΚΕ. Μάλιστα έχει το θράσος να καταγγέλλει την ΚΝΕ και το ΚΚΕ ότι φταίει που πέρασε ο νόμος με τόσο λίγες αντιδράσεις. Για τον κ. καθηγητή λοιπόν δεν παίζει κανένα ρόλο ότι ο νόμος ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.-ΔΗ.ΣΥ; Δεν άκουσε τις τοποθετήσεις της ΓΓ της ΚΕ και των βουλευτών του ΚΚΕ ότι θα παλέψουμε για να μην εφαρμοστεί ο νόμος; Δεν είδε τα μεγάλα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας; Δε γνωρίζει πως εδώ και ένα χρόνο οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι που μιλάνε, ενημερώνουν, οργανώνουν τον αγώνα ενάντια στο νέο νόμο και συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική; Τι έκανε και πού ήταν ο συρφετός που καθοδηγεί εδώ και ένα χρόνο; Δεν γνωρίζει ποιος είναι ο ρόλος του για το χτύπημα της οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος;


Ολος ο κόσμος τα ξέρει. Αυτό που έχει αποδειχτεί όμως περίτρανα είναι πως άλλος είναι ο σκοπός του. Λυσσασμένα προσπαθεί να κάνει το ΚΚΕ και την ΚΝΕ σαν τα μούτρα του. Η λογική που λέει αν δεν ενωθείτε οι «αριστεροί» τότε θα περάσει ο νόμος και θα φταίει το ΚΚΕ, θυμίζει την αλήστου μνήμης λογική που λέει ότι «όποιος κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ, είναι με τη ΝΔ». Θέλει λοιπόν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να ενωθούν με ανόμοιες και αντικομμουνιστικές δυνάμεις, σαν κι αυτές που καθοδηγεί, έως και με ευρωλιγούρηδες οπαδούς του ευρωομόλογου, του χωρισμού του χρέους σε νόμιμο και παράνομο. Ολα αυτά για να αναβιώσει το χρεοκοπημένο στη ζωή και στη θεωρία ιδεολόγημα της «ενότητας της αριστεράς». Με ένα «όχι στο νόμο» που κοιτάει πίσω, αδιέξοδα και ουτοπικά.

Τώρα χρειάζεται μέγιστη συσπείρωση, δράση και αγώνας για να αναπτυχθεί αντίσταση για να μην πληρώσει την κρίση η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της που σπουδάζουν, να μην εφαρμοστεί ο νόμος-πλαίσιο κοιτώντας μπροστά: για επιστήμη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Μέγιστη ενότητα των φοιτητών που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα με το ριζοσπαστικό κομμάτι των πανεπιστημιακών, τους μαθητές. Με τους εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Αγώνες επιθετικοί για Ανώτατη Εκπαίδευση, Πανεπιστήμια και έρευνα στην υπηρεσία του λαού, της εξουσίας και της οικονομίας του. Αγώνες που θα αλλάζουν τους συσχετισμούς παντού και κάθε μέρα και όχι θα αθωώνουν ακόμα και τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όπως η «Αυγή» και οι οπορτουνιστές. Με ζωντανές διαδικασίες που θα αλλάζουν, όργανα και οργάνωση για πάλη με διάρκεια και αντοχή και όχι φούσκωμα για ξεφούσκωμα.

Οι νικηφόροι αγώνες θα κριθούν από το εργατικό κίνημα, την οργάνωση σε τόπους δουλειάς που πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση το μέλλον και τη μόρφωση των παιδιών τους.

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και οι δυνάμεις που στηρίζει στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ αυτό πρεσβεύουν και αυτό ενοχλεί τον κ. καθηγητή της «Ελευθεροτυπίας». Θα συνεχίσει για πολύ ακόμα να τον ενοχλεί.

Γ