Σε δεύτερη ανάγνωση όμως σε θλίβει και...
κατόπιν σε προβληματίζει επικινδύνως ανησυχητικά. Θα αναρωτηθεί κάποιος, όλα αυτά από μια δήλωση; Όχι βέβαια. Θα θεωρούσαμε μάλιστα πως του ξέφυγε του μελλοντικού-ίσως- κυβερνητικού εκπρόσωπου και υπουργού επικοινωνίας(!), αν δεν υπήρχαν παρά πολλά και πυκνά τελευταία, που μας προβληματίζουν. Όμως η δήλωση Σκουρλέτη στο “ΒΗΜΑ” είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα που την συναποτελούν οι δηλώσεις Τσίπρα στην ΔΕΘ, οι επεξηγήσεις Δραγασάκη, η συνάντηση του τελευταίου με τον Λούλη (ναι το σύμβουλο του Κ. Καραμανλή), το Κόμο και ο Ντράγκι, η συνάντηση με τον Αργεντίνο υποστηρικτή του Βιντέλα και σημερινό πάπα, οι μνημονιακές πασοκικές και καθόλου αθώες παρουσίες στην παρουσίαση του βιβλίου του Αλ. Μητρόπουλου (της «σοσιαλιστικής συνιστώσας» του ΣΥΡΙΖΑ), οι συναντήσεις με Στουρνάρα, η πρόσκληση Σταθάκη από το ΔΝΤ, οι δηλώσεις Γιαννακόπουλου της παναθηναικής οικογένειας της φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ, κλπ κλπ.
Δύο σχόλια:
Το πρώτο: Υπάρχει ένα αξιακό ζήτημα, που δεν αφορά το σύνολο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ηθικοπολιτικό ζήτημα ανθρωποφαγίας και έπαρσης. Οι αριστεροί της κοινής λογικής του καθημερινού αγώνα, αυτοί που στηρίζουν κόμματα και αγώνες δίνουν μεγάλη σημασία στο σύστημα αξιών και τουλάχιστον στη δημόσια συμπεριφορά ηγετικών στελεχών. Αλήθεια ποιος Λαπαβίτσας; Αλήθεια ποιός Αλαβάνος ή καλύτερα ποιος παλ-Αλαβάνος όπως αποκαλούσαν με περισσή έλλειψη ήθους στελέχη του ΣΥΝ τον πρώην πρόεδρό τους;
Ο Γ. Κατσιφάρας, είχε κάνει λόγο για το ότι «δεν θα τον ήξερε ο θυρωρός του, αν δεν υπήρχε ο Α. Παπανδρέου». Η μνήμη των Σκουρλέτη, Τσίπρα κ.ά είναι μάλλον πολύ ασθενική τόσο για τον Γ. Κατσιφάρα, όσο και για το 2008 όταν ο «παλΑλαβάνος» άνοιγε το δρόμο σε αυτούς που δεν είχαν λερώσει το νυχάκι τους με την κόλλα αφισσοκόλησης. Είναι επίσης πολύ επικίνδυνα ασθενής η μνήμη τους για τον Κ.Λαπαβίτσα, όταν ο τελευταίος συζητούσε με τον πρόεδρο και ηγετικά στελέχη για την ενδεχόμενη υποψηφιότητά του με τον ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Το δεύτερo: Η πραγματικότητα είναι ότι έχει ξεκινήσει η διαπραγμάτευση. Όχι με την τρόικα αλλά με το σύστημα και τους παράγοντές του. Αυτή η συζήτηση που αφορά τους όρους και τα πλαίσια μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται σε απουσία κινήματος και εν κρυπτώ.
Διεξάγεται όμως με όρους αριστεράς (υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων) ή με όρους συστήματος που αφορούν την υπεράσπιση της νέας μνημονιακής κατάστασης (εφαρμοστικοί νόμοι) και κοινωνίας που οικοδομήθηκε με τα συνεργεία και υλικά της κρίσης;
Διεξάγεται με όρους ρήξης και σύγκρουσης ή με όρους αποδοχής και υπακοής, με όρους συμβιβασμού του κεφαλαίου η με όρους συμβιβασμού της αριστεράς;
Με όρους συνέχισης της μνημονιακής κοινωνίας – χωρίς μνημόνια και με «πάγωμα χρέους» - η με όρους ανατροπής της μνημονιακής κοινωνίας και με οικοδόμηση άλλου μοντέλου οικονομικού, κρατικού, κοινωνικού;
Η διαπραγμάτευση διεξάγεται με τους λύκους μέσα στο μαντρί; Με τα μνημονιακά αστικά, με σοσιαλδημοκρατική λεοντή, παραμάγαζα που θα κατακτήσουν τα αυριανά βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ και θα επιβάλουν πολιτικές;
Θα γίνει με την εποπτεία και υποστήριξη των ΜΜΕ των γνωστών εργολάβων που έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο του ελληνικού λαού για περισσότερο από τριάντα χρόνια;
Το “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να αφορά την Αποστολάκη, την Κατσέλη, την Τζάκρη, την Ξενογιανακοπούλου, τον Χριστοδουλάκη και όλα τα παιδιά που μας οδήγησαν στο μνημόνιο… Το τυρί της εξουσίας δεν αφορά όλους όσοι κάνουν αριστερή κριτική και πολύ περισσότερο δεν αφορά τους «ευρωσκεπτικιστές». Η δήλωση Σκουρλέτη στέλνει μηνύματα και προς το σύστημα (διεθνές και ντόπιο) αλλά και σε όσους βρίσκονται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (μέσα και έξω από το κόμμα). Είναι όμως και ένα μήνυμα για εκείνους τους αριστερούς που πατάνε σε δύο βάρκες και που υποστηρίζουν κριτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς για αυτούς, κινδυνεύουν να βρεθούν είτε στη θάλασσα είτε να διαμελιστούν…
Το μήνυμα απευθύνεται και στην υπόλοιπη αριστερά που μερικές φορές μοιάζει να έχει χάσει την κοινή λογική. Το θέμα δεν είναι η αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτική, το ζήτημα είναι η απεύθυνση στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ η γνήσια μετωπική δράση με τον αγωνιζόμενο αριστερό κόσμο χωρίς αποκλεισμούς. Το άμεσο καθήκον είναι η οικοδόμηση μιας αριστερής κριτικής, του μεταβατικού προγράμματος διεξόδου από τη κρίση. Αναγκαίο πρώτο βήμα είναι η συγκρότηση εκτός ΣΥΡΙΖΑ, μιας πολιτικής οργανωτικής οντότητας και χώρου με χαρακτηριστικά (πρόγραμμα, γλώσσα, μορφές) μαζικής απεύθυνσης. Η «αποτελεσματική» κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς σήμερα γίνεται κυρίως από τα δεξιά. Ο χώρος αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καλυφθεί, τόσο για τις συγκρούσεις που έρχονται, όσο και για την ανασύνταξη των δυνάμεων της αριστεράς που θα είναι αναγκαία στη μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Η αριστερά στο σύνολό της κινδυνεύει από την πολιτική και οργανωτική διάλυση μετά από το ισχυρό ενδεχόμενο να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα «διάλειμμα» , εκτός και αν μπορέσει να οικοδομήσει μια άλλη κατάσταση… Αυτό το καθήκον αφορά δυνάμεις που σήμερα βρίσκονται στο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο δυνάμεις που σήμερα βρίσκονται εκτός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με πολλαπλά ελλείμματα φρονήματος και σε αμηχανία (δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανένταχτοι, απογοητευμένοι από το ΚΚΕ κλπ). Αμ' έπος, αμ' έργον…
ΝΙΚΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ
πηγή: αριστερή συμπόρευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου