του Λεων. Σαμαρά*
Η
σύμπτωση
Έτυχε να ακούσω το δελτίο ειδήσεων της "ελεύθερης", "αντιστασιακής", ή όποιου άλλου χαρακτηρισμού θέλει καθένας να βάζει, ΕΡΤ3. Έβαλα ένα βίντεο που είδα ως ανάρτηση και στην συνέχεια άρχισε μια λίστα. Η αλήθεια είναι πως έχω παρακολουθήσει πολλά...
δελτία ειδήσεων.Έτυχε να ακούσω το δελτίο ειδήσεων της "ελεύθερης", "αντιστασιακής", ή όποιου άλλου χαρακτηρισμού θέλει καθένας να βάζει, ΕΡΤ3. Έβαλα ένα βίντεο που είδα ως ανάρτηση και στην συνέχεια άρχισε μια λίστα. Η αλήθεια είναι πως έχω παρακολουθήσει πολλά...
Ο μηχανισμός προπαγάνδας
Τα δελτία ειδήσεων είναι "τέρατα". Είναι μια διαδικασία ντυσίματος της πραγματικότητας από αυτούς που ορίζουν το περιεχόμενό τους με ρούχα τέτοια που να την δείχνουν όσο το δυνατόν περισσότερο όπως τους βολεύει έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την επιλογή του περιεχομένου, τον τρόπο προβολής του, την επιλογή καλεσμένων, των ερωτημάτων και τη σειρά αυτών, την κατασκευή πραγματικών ή μη διαλυμάτων, συνοδεία από "κατάλληλες" εικόνες, "ανεξάρτητα" ρεπορτάζ και "αντικειμενικές" παρουσιάσεις από "ειδικούς", ακόμα και κατασκευή "γεγονότων".
Η
νέα ανεξάρτητη ΕΡΤ3 (που δεν είναι και πολύ νέα και ανεξάρτητη
Η ΕΡΤ3 όμως έχει αλλάξει ρότα. Δεν παίζει πια το ΠΑΙΧΝΊΔΙΑς πω και εγώ ένα παραμύθι (ας κάνω μια μεταφορά)
Έχετε δει ποτέ τον μαθητή ενός κακού μάγου να μεταμορφώνεται σε καλό; Ναι μάλλον. Σε αμερικάνικες ταινίες και κόμικς όμως μόνο, όχι στην πραγματικότητα. Και όχι επειδή δεν βλέπετε καλά αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί*. Απλά ο μαθητής φορά τα ρούχα του δασκάλου και αν ο δάσκαλος για τον α' ή β' λόγο, δίκαιο ή άδικο, τον αποβάλει, τότε ο μαθητής ενίοτε τα φορά ανάποδα. Έπειτα τον χλευάζει και ταυτόχρονα από άλλο δρόμο προσπαθεί να φτάσει εκεί που ήταν. Στην πορεία με γοργό ρυθμό τα στοιχεία άρνησης του δασκάλου, των στόχων και των μεθόδων του, δίνουν τη θέση τους σε άμεσες ή έμμεσες αντιγραφές του. Και έτσι το τέρας ξαναγεννιέται, ή για την ακρίβεια επανεργοποιείται. Διότι πολύ απλά ποτέ δεν είχε πεθάνει. Όλα αυτά ισχύουν βέβαια στην περίπτωση που ο μαθητής δεν έχει μάθει, δεν είχε την δυνατότητα για κάτι τέτοιο, κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από όσα ο δάσκαλος του δίδασκε χρησιμοποιώντας τον ως υπηρετικό προσωπικό, αφήνοντας ίσως και μια πόρτα προοπτικής για μελλοντικούς αντικαταστάτες του ανοιχτή, ή έστω μισάνοιχτη.
Το δελτίο
Το δελτίο ξεκίνησε με μια ορθότατα καυστική αναφορά στις νέες αντιλαϊκές εξαγγελίες της κυβέρνησης στον χώρο της υγείας, τις συσχέτισε με το πόσο γρήγορα στέγνωσε το μελάνι των "υποσχέσεων" ανάπτυξης του πρωθυπουργού στην Δ.Ε.Θ., και προχώρησε στο προκείμενο. Το οποίο δεν ήταν άλλο από ένα διμέτωπο αγώνα με δύο (δεδηλωμένους επί της ουσίας) στόχους. Ο πρώτος είναι ο δικαιότατος στόχος επαναπρόσληψης των εργαζομένων της ΕΡΤ3.
► Μα εγώ πότε θα γίνω μάνα (ή αλλιώς εγώ πότε θα κυβερνήσω;)
Ο δεύτερος το "να φύγουν", να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τον πρώτο. Μετά από χρησιμοποίηση φράσεων που στην καλύτερη των περιπτώσεων ανήκαν στον ρητορικό ρεπερτόριο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στη χειρότερη σε ακραία συστημικούς παράγοντες, από χρησιμοποίηση ειρωνειών επιπέδου mega, από απόλυτη έκφραση της λογικής "στις 18 φεύγουν" (αφού στις 17 κάναμε το καθήκον μας), και του "ήρθε η ώρα της αριστεράς" (ξέρουν οι παλιότεροι ότι σε αυτόν τον τόπο αυτή η ώρα έχει "ξαναέρθει" άλλες δύο φορές), πέρασε στο επόμενο ρεπορτάζ. Το οποίο περιλάμβανε ην παρουσίαση και τον εκτενή σχολιασμό των δηλώσεων Κουτσούμπα στην Δ.Ε.Θ.. Μετά από μία συντομότατη και παράλληλα πομπώδη γενική αναφορά στο ότι ο τελευταίος κατέκρινε σθεναρά την ασκούμενη άδικη, αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, πέρασε "στην ουσία του θέματος". Αυτή δεν ήταν άλλη από το τι απάντησε στο θέμα που αφορά τους εργαζόμενους της ΕΡΤ3. Κάτι τέτοιο από μόνο του δεν είναι ούτε παράλογο ούτε κατακριτέο μιας και οι άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους και προφανώς, και καλώς, "καίγονται" για αυτή. Ο βαθμός της έκτασης αλλά και οι υπερβολές μπορούν "άνετα" να δικαιολογηθούν/αιτιολογηθούν από το ότι έχουν βρεθεί στη δίνη της επίθεσης και ως εκ τούτου ασχολούνται πρώτιστα με το δικό τους θέμα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο βέβαια και για την ανακύρηξή του σε πρωτεύον και κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας και της κοινωνικής πραγματικότητας. Μπορεί να γίνει όμως σχηματικά δεκτή η ισχύς του με βάση την αναγνώριση της σημαντικότητας του προβλήματός τους, τον βαθμό ανάπτυξης του κινήματος, αλλά και το ότι η διαδικασία αυτή συνοδεύεται από την ανάδειξη λαϊκών κινητοποιήσεων.
► Τα ρούχα και αν τα βάλεις ανάποδα τα ίδια ρούχα είναι.
Αυτό που δεν μπορεί να γίνει δεκτό είναι η αντιγραφή του κυβερνητικού συστημικού μοντέλου προπαγάνδας, των τρόπων και των στοχεύσεών του. Διότι σε αυτό το ζήτημα το μόνο που απασχόλησε το δελτίο ήταν: "ποια η απάντηση Κουτσούμπα όσο αφορά τη θέση του σύριζα για επαναπρόσληψή των εργαζομένων της ΕΡΤ και για την δυνατότητα υλοποίησής της;". Οι συνεχείς ειρωνείες της παρουσιάστριας, παρά τις απόπειρες μέσω εκλύσεων από τον απεσταλμένο ρεπόρτερ προς επικράτηση μετριοπαθούς αντιμετώπισης του ζητήματος, θύμισαν έντονα διάφορους γνωστούς τηλεοπτικούς σταρ ιδιωτικών καναλιών και έδειξαν δείγματα "ικανοτήτων" κατάταξής ανάμεσά τους. Οι ειρωνείες αφορούσαν τμήματα της δήλωσης που αναφέρονταν:
α) στο ότι "τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και εύκολα"
β) σε εκείνα που έγιναν για να μπορέσει να δικαιολογήσει την ύπαρξη και την ταυτότητά του μέσω αναφοράς "κομμουνιστικών" χαρακτηριστικών, ουσιαστικά εκφραστικών σχημάτων διαφοροποίησής του από τον σοσιαλδημοκρατικόρεφορμιστικό χαρακτήρα του σύριζα, αναφερόμενος στο, ορθότατο, ότι η δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να εξυπηρετεί και κυρίως να εκφράζει τον λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα όταν η ηγεσία της είναι διορισμένη και εξαρτώμενη από το σύστημα εκμετάλλευσης, όταν η λειτουργία της είναι ορισμένη από αυτό.
Όλα αυτά για την παρουσιάστρια ήταν "διάφορα περιττά", επιβλαβή, επικίνδυνα, ενάντια στον έναν και μοναδικό στόχο, κυβέρνησης σύριζα εδώ και τώρα, όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας, επαναπρόσληψη που θα γίνει από την νέα αριστερή κυβέρνηση, με αυτόν να είναι ο μόνος τρόπος/δρόμος για αυτό, και επί της ουσίας (αν και όχι δεδηλωμένα) επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Επιστροφή όσο αφορά την ΕΡΤ, το εργασιακό της καθεστώς, τον ρόλο και την λειτουργία της, αλλά και γενικά την κοινωνία
Τι ήταν, και τι μπορεί να είναι η ΕΡΤ;
Η ΕΡΤ ήταν αντικειμενικά, αναπόφευκτα, λογικά (και με όποιο παραπλήσιο επίρρημα καθένας προσθέσει) προπαγανδιστικός μηχανισμός της κάθε φορά αστικής κυβέρνησης. Μια ΕΡΤ που ορίζει και ταυτίζει την δυνατότητα επαναλειτουργίας της με την επικράτησή μια άλλης (δια)κυβέρνησης και την προμοτάρει ανοιχτά, ενίοτε αισχρά, και με στυλ και τρόπο "συστηματογενή", γιατί να αποτελέσει σε μια τέτοια εξέλιξη κάτι διαφορετικό από αυτό που ήτανε; Υπάρχει κάποιο λογικό αντεπιχείρημα στην άποψη που λέει ότι ο στόχος είναι ακριβώς αυτός και ότι η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει είναι το όνομα του κυβερνητικού συνασπισμού;**
Το ουσιαστικό τέλος του δελτίου....
Έτσι λοιπόν μετά από μια ανοιχτή έκκληση σε ψήφιση της αλλαγής το δελτίο πέρασε στο επόμενο θέμα......
Περί "δυαδικών εξουσιών" και άλλων (μικροαστικών) ονειρώξεων
Εδώ και πολύ καιρό διάφορα τμήματα της αριστεράς αναφέρονται στον στόχο της δυαδικής εξουσίας. Δηλαδή σε μια εξουσία που θα έχει δύο πόλους. Τον λαϊκό και τον αστικό που θα βρίσκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αντιπαράθεση και εν τέλει, μετά από μια σειρά αόριστα αναφερόμενων και θολά περιγραφόμενου περιεχομένου διαδικασιών, θα επικρατήσει η πρώτη. Πέραν του ότι ακούγεται σαν όμορφο παραμυθάκι, πέραν από ότι περιγράφει ένα κακέκτυπο αντίγραφο αυτού που έγινε στην Ρωσία το 1917 και παρότι οι συνθήκες είναι πάρα πολύ διαφορετικές και το ότι οι ίδιοι φορείς της άποψης χρησιμοποιούν το μόλις προαναφερθέν επιχείρημα για καταστάσεις που οι όροι δεν έχουν αλλάξει, παρότι η δυαδική εξουσία προέκυψε σαν αποτέλεσμα ιστορικής μοναδικής συγκυρίας και ως απότοκο της πάλης για την μία και μοναδική εξουσία, παρότι ότι ήταν σύντομη και όχι ιστορικό στάδιο, ιστορικό μια "στιγμή" της ιστορίας, υπάρχει κάτι πιο "απλό". Η δυαδική εξουσία έτσι όπως αυτοί την φαντάζονται και όχι όπως ιστορικά προέκυψε, με τον τρόπο και τον στόχο που την θέτουν ως προγραμματική δήλωση και όχι ως μία από τις χιλιάδες εκδοχές εξέλιξης που ιστορικό προτσές είναι όχι απίθανο να φέρει, ή δεν είναι εξουσία, ή δεν είναι δυαδική. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι λαϊκή εξουσία και δεν αφορά τον λαό και την επαναστατική του προοπτική.
► Οι δύο εκδοχές της στόχευσης αυτών που έχουν την δυαδική εξουσία προγραμματισμένη σαν κέρμα (ή και λαγό) που είναι έτοιμοι να βγάλουν από το τσεπάκι τους (που δεν είναι "και πολύ" δύο).
Δηλαδή. Η μία της εκδοχή (της μη εξουσίας) περιλαμβάνει περιπτώσεις "τύπου ΕΡΤ3", όπου κάποια τμήματα μικροαστικών στρωμάτων που πλήττονται βάναυσα από την επίθεση του συστήματος ενεργούν για να διασώσουν ότι τους παίρνεται. Χρησιμοποιώντας την αναφορά σε αγώνες αλλά και σε αγώνες που και οι ίδιοι λαμβάνουν πιθανά μέρος. Αναμένοντας, στοχεύοντας, και επιδιώκοντας στο να επιτρέψει το σύστημα μια άλλη μορφή διακυβέρνησής του, που θα τους χωράει σε μία του άκρη. Η δεύτερη εκδοχή (της μη δυαδικής) σχετίζεται επί της ουσίας πάλι με την ίδια στόχευση. Το να μπορέσει, η από το σύστημα επιτρεπόμενη, αλλαγή διακυβέρνησης να δημιουργήσει (μεταλλαχθεί σε) εξουσία στην οποία θα αποτελούν τμήμα της, αφού θα έχουν συμβάλλει στα πρώτα βήματά της και θα έχει αυτή, και σε αυτήν την περίπτωση, κάτι να τους ξεπληρώσει. Από την τελευταία πρόταση γίνεται φανερό ότι αυτό που υποστηρίζω είναι πως οι δύο εκδοχές δεν έχουν στην ουσία διαφορετικές στοχεύσεις, αλλά μία και ενιαία που δεν είναι άλλη από την επιθυμία επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση
Αριστερή κυβέρνηση = εναλλακτική ("αριστερότερη") κριτική στήριξή της = προγραμματική διακήρυξη δυαδικής εξουσίας = Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, ΑΗΤΤΗΤΟΣ ΑΣ ΤΟΝ "ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ" ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ (ή με διάφορες διατυπώσεις και συναμαρτούντα).
Πόσο διαφορετική είναι στην ουσία της η προγραμματική στόχευση της δυαδικής εξουσίας από την στόχευση της αριστερής κυβέρνησης, από το "παλιό" μα καθόλου ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο "μότο" του Αλαβάνου: "ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών με κινηματική στήριξη", από το "κκε - αλλαγή - δεύτερη κατανομή", από το "από δευτέρα σοσιαλισμός", από το "στις 18 φεύγουν", από την πρόταση για φιλελευθεροποίηση της χούντας, από τον "τρίτο δρόμο", από την ανακοίνωση "εξαφάνισης" ή "ενσωμάτωσης" της εργατικής τάξης ή από την ανακήρυξη του συνόλου του λαού σε εργατική τάξη (και άρα και πάλι "εξαφάνισή" της), από την θεωρία ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων είναι τόσο μεγάλη που η σημασία της ταξικής αντιπαράθεσης πέρασε σε δεύτερο πλάνο, από την θεωρία του "παλλαϊκού κράτους", από το "κόκκινες νησίδες μέσα στον καπιταλισμό", από τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια - απελευθερωτικοί χώροι, από το "αίτημα" για "ενιαία ανώτατη/πανεπιστημιακή εκπαίδευση", από την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων που θα βοηθήσουν την εθνική οικονομία μη δίνοντας αυξήσεις και απαγορεύοντας τις απεργίες, από παρουσίες στον ΣΕΒ, από την συγκυβέρνηση του 89', από τους λίβελους στον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν, από υποκλίσεις στην περεστρόικα, από το 20ο συνέδριο του κκσε του 56, από την 6η πλατιά ολομέλεια του κκε.......; Όχι και πάρα πολύ διαφορετική....
Μήπως όλα αυτά είναι "(ψιλο)εφικτά";
Και θα ρωτούσε κάποιος. Γιατί ονειρώξεις; Γιατί όχι δηλαδή κάτι τέτοιο να μην αποτελεί μια προοπτική, αν όχι για το σύνολο του λαού, έστω για ένα τμήμα του που έχει αναλάβει να φέρει πιο κοντά την πραγματοποίησή του; Εδώ θα έλεγα ότι βρίσκεται η ουσία. Για τρεις κύρια λόγους: 1) το καπιταλιστικό - ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά δομική κρίση. Κρίση υπερσυσσώρευσης, αλλά κύρια κρίση ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Κρίση τέτοια που δεν έχει να προσφέρει στους λαούς καμία προοπτική άλλη πέραν από την "προοπτική" της ανεργίας, της φτώχιας, του πολέμου. Η φάση αυτή δεν αφήνει περιθώρια για παραχωρήσεις από μεριάς του όπως στον παρελθόν. Το δέος και ο τρόμος που έσπερνε στο σύστημα η ύπαρξη σοσιαλιστικών ή έστω κατά όνομα σοσιαλιστικών κρατών έχει προ πολλού εκλείψει. Η οργάνωση της εργατικής τάξης επίσης. Μαζί τους και το θάρρος και η ελπίδα που γεννούσαν στους εργάτες και κατά επέκταση στο λαό. Παρότι λοιπόν διάφοροι ρεφορμιστές καταριούνται πρωί - βράδυ τον Στάλιν και την ΕΣΣΔ (προφανώς και θα είναι "καταπληκτικά καυστική" κάθε αναφορά τους για την ενημέρωση τότε), γνωρίζουν κατά βάθος και αυτοί πως η βαθιά υποχώρηση της γραμμής που εξέφραζε, και η μη ύπαρξή της σήμερα ως νικηφόρα τους στερεί το περιθώριο διαπραγμάτευσης με το σύστημα.
Αλλάζει ο Μανωλιός;
2) Και; Και γιατί δεν αλλάζουν ρότα; Γιατί δεν μπορούν, γιατί είναι τέτοιος ο ταξικός τους χαρακτήρας και προσανατολισμός που θα τον "αλλάξουν" μόνο όταν ο πόλεμος θα μας, και τους, πέσει στο κεφάλι "όπως ο ουρανός στους Γαλάτες", όπως ο πρώτος παγκόσμιος έφερε χωρίς να το καταλάβουν χιλιάδες ανθρώπους στα χαρακώματα να σκοτώνουν και να σκοτώνονται "για του αφέντη το φαί".
Και τι κάνουμε;
3) ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! Η πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΡΤ έδωσε, σε διάφορους βαθμούς, έναν μεγάλο αγώνα και συνεχίζουν με τις διαφοροποιήσεις του και τον τρόπο τους να δίνουν. Ήμασταν, είμαστε, και θα είμαστε στο πλάι τους όπως και σε όποιον άνθρωπο χάνει τη δουλειά του και παλεύει για αυτήν, για το δικαίωμά του στη δουλεία, στη ζωή με αξιοπρέπεια. Η υποστήριξη αυτού του αγώνα ήταν και παραμένει διαρκώς "υποχρέωση" οποιουδήποτε προοδευτικού ανθρώπου, οποιουδήποτε κατανοεί ότι η λαϊκή υπόθεση περνάει μέσα από αντιστάσεις και την ανάπτυξή τους, μέσα από αγώνες και από τα λάθη τους. Άλλο τόσο όμως υποχρέωσή μας είναι όμως να προσδιορίζουμε ότι οι αγώνες για να συμβάλλουν σε ένα μέλλον του λαού και όχι σε υποχώρηση της προοπτικής του δεν πρέπει να υποτάσσονται και να εντάσσονται στα πλαίσια διαχείρισης αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Όχι για κάποιον ηθικολογικό ή ηθικό λόγο ή κάποιας υπέρτατης αρχής ή δόγματος, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος να είναι νικηφόροι....
Μια (μικρή) γωνιά της γωνιάς
Και που κολλάει η δυαδική εξουσία αφού οι αναφερόμενοι στο άρθρο ανήκουν στην σοσιαλδημοκρατικορεφορμιστική θεώρηση και όχι στους φορείς της άποψής αυτής; Η απάντηση έχει δοθεί στο περιεχόμενο του άρθρου, αλλά "δεν αντέχω" να μην κάνω μια μικρή προσθήκη. Εντελώς διαφορετικό έως και αντίθετο "πράγμα" η αναγκαία συμπαράσταση και η στόχευση για επαναπρόσληψη των εργαζομένων, από το δόσιμο (ή αν επιθυμείτε έστω πάρσιμο) μιας εκπομπής στην ελεύθερη κλπ ΕΡΤ3.....
*δεν μπορεί να συμβεί δηλαδή η αλλαγή προσανατολισμού ταξικής στόχευσης κάποιου που με την συνολική του στάση ανήκε στους πολέμιους της λαϊκής-εργατικής υπόθεσης; Σαφώς και μπορεί, όπως και έχει στο παρελθόν πολλές φορές συμβεί. Με κάποιες σοβαρές υποσημειώσεις όμως. Υποσημειώσεις από αυτές που κάποιοι βρίσκουν από περιττές έως επιβλαβείς και επικίνδυνες 1) "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ". Πολλοί αγώνες χρειάζονται για να καταδείξουν το μάταιο της προσμονής (του συστήματος, της ανέλιξης σε αυτό, της επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση), το δυνατό του αγώνα αντίστασης και ανατροπής, και τα όσα ο συνδυασμός αυτών των δύο γεννά 2) η κατά πολλούς "μη υπαρκτή" εργατική τάξη να έχει μπει στο προσκήνιο των εξελίξεων και των αγώνων αποκτώντας βασικό και πρωτοπόρο ρόλο σε αυτά 3) να ηττηθούν οι φωνές που σε κάθε αγώνα θα προβάλλουν επιχειρήματα και αιτήματα αντίστοιχα των "να ξαναγυρίσει η ΕΡΤ3 στον λαό και στην υπηρεσία του", ή "να ξαναπάρουμε το κράτος στα χέρια μας", γιατί δεν ανήκουν στην προοπτική νίκης του λαού, αλλά υποταγής του και προσμονής σωτήρων 4) πολλά άλλα που δεν αναφέρω για τρεις λόγους: α) για να μην κουράσω β) γιατί δεν τα ξέρω γ) γιατί δεν τα ξέρει κανείς μιας και ακόμα δεν έχουν γεννηθεί
** επιχειρήματα τύπου: "η κυβέρνηση αυτή θα έχει αναδειχθεί από τον λαό και άρα θα είναι στην υπηρεσία του" δεν απαντώνται γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε πλεονασμό μιας και έχουν απαντηθεί πολλές φορές από την ιστορία και μάλιστα στην Ελλάδα από την πολύ πρόσφατη - μετά το 81' (πασοκ τότε) -. Επιχειρήματα του τύπου: "εμείς οι συνεπείς αριστεροί (ή και κομμουνιστές) θα πιέσουμε για την επικράτηση σε αυτήν (όντας μέσα ή και έξω - δίπλα - από αυτήν) των 'αριστερών τάσεών της" δεν απαντιούνται για τον ίδιο λόγο (κκε και κκε εσωτερικού τότε)
Αντίο σας
*Καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (το αδιόριστος έχει καταστεί πλέον πλεονασμός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου