Η εντολή στον Τσίπρα δεν ήταν για στροφή δεξιά

του

Ν. Λούντου

Οι μέρες που ο Αλέξης Τσίπρας είχε τη διερευνητική εντολή στα χέρια του ήταν οι πιο έντονες από όλες τις μέρες των παζαριών. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε δύναμη να παίρνει την εντολή από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, η άλλη πλευρά εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για...
να αυξήσει τις πιέσεις πάνω στην Αριστερά. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να σχηματίσει την κυβέρνηση της Αριστεράς. Κάτι τέτοιο δεν έβγαινε με κανέναν τρόπο από τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Το πρόβλημα είναι ότι πάνω σε αυτήν την προσπάθεια η άρχουσα τάξη δοκίμασε πόσο νερό μπορεί να βάλει στο κρασί της η Αριστερά, και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε διαρκώς υποχωρήσεις.
Η ίδια η συμμετοχή στα ραντεβού με τους αρχηγούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν μια πρώτη υποχώρηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεχόταν την πίεση ότι δυσκολεύει τον σχηματισμό κυβέρνησης και προσπάθησε να φανεί “υπεύθυνη δύναμη”. Η επιστολή του Αλέξη Τσίπρα προς την ΕΕ ήταν άλλο ένα τέτοιο βήμα προς τα πίσω.
Οι εκκλήσεις προς την ηγεσία της ΕΕ “να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη” είναι χαρακτηριστικές. Όπως και η διαπίστωση: “Είναι βαθιά η πίστη μας ότι το πρόβλημα της κρίσης είναι ευρωπαϊκό, και άρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να βρεθεί η λύση.” Αν θεωρεί κανείς ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ξέρουν καλά τα συμφέροντά τους και πως η Αριστερά θα τους πείσει ότι πρέπει να σταματήσουν τη λιτότητα γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη, αυταπατάται. Σαν αποκορύφωμα αυτής της λογικής ήρθε η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, μιλώντας στο CNBC ότι θα κάνει το παν ώστε να μην βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Έχει δίκιο ο Αλέκος Αλαβάνος που έκανε παρέμβαση ζητώντας από τον Αλέξη Τσίπρα να πει ανοιχτά πως ρήξη με το Μνημόνιο σημαίνει και έξοδος από την Ευρωζώνη: “Η παραμονή στο ευρώ δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με την έξοδο από το μνημόνιο”, είπε χαρακτηριστικά.

Ευρώ

Πάνω στη λογική ότι το βασικό είναι να μη βγει η Ελλάδα από το ευρώ, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ένα ένα τα βήματα για να αποδέχονται ότι ούτε και η άμεση ρήξη με το μνημόνιο είναι απαραίτητη.
Στη συνάντηση των τριών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Παπούλιας ρώτησε τον Αλέξη Τσίπρα: “επανεξέταση ή ανατροπή της τωρινής ευρωπαϊκής πολιτικής;” για να πάρει την απάντηση: “Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Θα πρέπει να υπάρξει ριζική αλλαγή αυτής της πολιτικής. Και αν με ρωτάτε θα σας πω ότι εννοούμε πως πρέπει και το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας να επανεξεταστεί. Δεν το λέμε μόνο εμείς, το λένε και δυνάμεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα όπως ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας κ. Ολάντ.
Να διευκρινίσω για να μην υπάρχει καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού: Επανεξέταση του πλαισίου στρατηγικής δεν σημαίνει επανεξέταση μόνο του μνημονίου, αλλά όλου του πλαισίου στρατηγικής.”
Η άρνηση της “μονομερούς ενέργειας” σημαίνει ότι η υποτιθέμενη Αριστερή κυβέρνηση που προαναγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σταματήσει το μνημόνιο, δεν θα σταματήσει να πληρώνει το χρέος, αλλά θα μπει σε μια διαδικασία συζητήσεων, ελπίζοντας ότι ο Ολάντ, ο ηγέτης του αδελφού κόμματος του ΠΑΣΟΚ στη Γαλλία, θα καταφέρει να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για λογική κεντροαριστερής κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά σε επίπεδο Ευρώπης αυτή τη φορά.
Όσον αφορά το χρέος, ακόμη και στο στοιχειώδες ζήτημα που τέθηκε μέσα στη συνάντηση των αρχηγών, για το αν πρέπει να πληρωθεί ένα ομόλογο που έμεινε εκτός PSI και λήγει εντός των ημερών, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την άποψη του... Παπαδήμου: “Το πρόβλημα με αυτό το ομόλογο δεν προέκυψε την 7η του Μάη. Ήταν ένα πρόβλημα που το γνωρίζαμε πολύ πριν. Άρα, όφειλε η Κυβέρνηση να έχει έναν στρατηγικό σχεδιασμό για την αντιμετώπισή του. Από τη στιγμή που εμείς θα έχουμε μία συγκεκριμένη εισήγηση από την πλευρά του κ. Παπαδήμου, θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας. Έχουμε σκέψεις για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε αυτό το θέμα. Θεωρώ όμως χρήσιμο και κρίσιμο να έχουμε και την άποψη του Πρωθυπουργού.” Αν η Αριστερά διστάζει να προτείνει στάση πληρωμών σε ένα ομόλογο που ακόμη κι ο Σαμαράς συζητάει αν πρέπει να πληρωθεί, τότε τι θα έκανε αν βρισκόταν αντιμέτωπη ως κυβέρνηση με τα διεθνή θηρία των χρηματαγορών;
Το 5ο σημείο εξάλλου των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την αριστερή κυβέρνηση δεν κάνει λόγο ούτε καν για μερική διαγραφή. “Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέος και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του”. Ο Γιάννης Δραγασάκης έφτασε να υποτιμά ακόμα και την πρόταση του Τσίπρα να αναιρέσουν οι δύο αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τις υπογραφές τους προς την Τρόικα. Το ίδιο έκανε και για το ζήτημα της επιστροφής στο δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών, κάτι που υπάρχει στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δραγασάκης άρχισε να συμπεριφέρεται σαν Υπουργός Οικονομικών που αγνοεί τις δεσμεύσεις του κόμματός του, πριν καν του δοθεί η ευκαιρία να καθίσει στην υπουργική καρέκλα.
Οι τρεις μέρες που η Αριστερά διερευνούσε αν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση είναι πολύ διδακτικές για το πόσες υποχωρήσεις θα πιεστεί και θα κάνει αν όντως τα κατάφερνε. Τη μάχη με το μνημόνιο και τη λιτότητα δεν θα τη δώσει κανένας αριστερός υπουργός και πρωθυπουργός για χάρη μας. Ιδίως αν είναι τόσο μπερδεμένος και φοβισμένος μπροστά στα μεγάλα διλήμματα που έχει ανοίξει η κρίση.

πηγή: εφημερίδα "ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΗΛΛΕΓΓΥΗ"