Συμβαίνει χρόνια τώρα αλλά κάθε φορά πονάει το ίδιο, δυσαρεστεί και εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Κάθε φορά που ο λαός βγαίνει στους δρόμους το ΚΚΕ παίρνει το δικό του δρόμο, εκτελεί το δικό του δρομολόγιο και...μετά αποχωρεί μόνο του, να μην μολυνθούν τα μέλη από τους υπόλοιπους διαδηλωτές.
Έτσι και χτες στη Θεσσαλονίκη. Αφού συγκεντρώθηκαν σε άλλο σημείο από αυτό που πήγαν όλοι οι φορείς και κόμματα της Αριστεράς, έκαναν την πορεία τους ως τον Λευκό Πύργο και μετά αποχώρησαν στρίβοντας αριστερά με βήμα και αλυσίδες πυκνές ώστε να μην παρεισφρήσει κανείς ξενόφερτος στην πορεία.
Το βήμα και τα συνθήματα έδινε αυτοκίνητο που προπορεύονταν με μεγάφωνα στην οροφή του και τον συνοδηγό να διαβάζει με αγωνιστική φωνή τα συνθήματα.
Έκαναν το χρέος τους, έκαναν πορεία και κάθε λεπτό που θα παρέμεναν στο χώρο του Λευκού Πύργου προκαλούσε μεγάλο ζόρι στους καθοδηγητές αφού ερχόταν τα άλλα μπλόκ και υπήρχε κίνδυνος η κάθε επαφή, έστω και οπτική, να μολύνει τους "αδύνατους" τους όχι σε ικανοποιητικό βαθμό ατσαλωμένους με ταξική συνείδηση συντρόφους.
Δε μπορείς να προσεγγίσεις διαφορετικά το όλο θέμα γιατί όταν απουσιάζει ο κοινός νους τότε απλά δε συζητάς γιατί πάντα η βλακεία είναι ανίκητη.
Όμως, όταν τίθεται στο τραπέζι το ζήτημα της ύπαρξης της χώρας μας και των εργαζομένων τότε το τολμάς, ανοίγεις το θέμα αυτής της βλακείας και ας κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς από τους συντρόφους του ΚΚΕ ή το επίσημο όργανό του κόμματος ως αντικομουνιστής.
Η βλακεία πρέπει να ηττηθεί για το καλό όλων μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου