Του Νάσου Θεοδωρίδη*Στην ελληνική ιστοριογραφία, σε σχέση με το 1821, κυριάρχησε ο μύθος της «εξέγερσης σε εθνική βάση», και εκεί εντοπίζεται και η διαιώνιση της αδικαιολόγητης εχθρικής αντίληψης των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους ακόμη και σήμερα. Ακούμε διαρκώς ότι «μας είχαν υποδουλώσει οι Τούρκοι», αντί να....
ακούμε τη σωστή φράση ότι «οι λαοί των Βαλκανίων ήταν συλλήβδην υποδουλωμένοι στον σουλτάνο, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα εκλογικής αντιπροσώπευσης, δικαστικού ελέγχου της φορολογίας που επέβαλε ο δυνάστης, εφαρμογή εγγυημένων ατομικών και πολιτικών ελευθεριών, κ.λπ.». Αυτά ήταν τα πραγματικά προβλήματα, και όχι η εθνική ταυτότητα των κυβερνώντων. Το ελληνικό κράτος όμως επίτηδες αφήνει τους πολίτες του να πιστεύουν ότι ο ένας λαός (δηλαδή οι Τούρκοι, που σημειωτέον απέκτησαν εθνική συνείδηση πολύ αργότερα, και πάντως μετά τη σύσταση ελληνικού κράτους !!) είχε δήθεν υποτάξει τον άλλον λαό (τους Έλληνες γενικώς), και δήθεν ήθελε να του επιβάλει τα δικά του εθνικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα !! Πράγμα αστείο, ανιστόρητο και πρακτικά ανέφικτο. Διότι απλούστατα δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας με τον τρόπο που αφελώς το αφηγούνται οι Έλληνες εθνικιστές για να χάψουμε το παραμύθι τους. Αλήθεια, ποιος Αμερικανός πολίτης πιστεύει σήμερα ότι κάποτε την Αμερική την είχαν υποδουλώσει οι Άγγλοι γενικώς, και όχι συγκεκριμένα ο τότε βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ενάντια στον οποίον δικαίως εξεγέρθηκαν όλοι το 1776;
Ας μην ξεχνάμε ότι οι χριστιανοί αριστοκράτες απέκτησαν από τους Οθωμανούς τον έλεγχο της ενοικίασης φόρων και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης ορυχείων, οργανώθηκαν σε συντεχνίες και στο ναυτικό εμπόριο κέρδισαν περισσότερα προνόμια απʼ όσα είχαν πριν. Γενικά, το οθωμανικό κράτος στηριζόταν στον μεγαλύτερο βαθμό από το ελληνικό εμπόριο. Αξιοσημείωτο αυτής της φαινομενικής παραδοξότητας είναι ότι οι Οθωμανοί σέβονταν τους εμπόρους, εξάλλου ο Μωάμεθ ήταν έμπορος. (Να γιατί λοιπόν οι Έλληνες έμποροι κάνανε τεράστια περιουσία ανενόχλητοι).
Άλλο ένα στοιχείο που αποδεικνύει ότι δεν υπήρχε «εθνικού χαρακτήρα» καταπίεση είναι η ύπαρξη πολλών αυτόνομων Μη Μουσουλμανικών περιοχών. Όχι μόνο η Μάνη και τα Σφακιά, αλλά και τα Άγραφα, το Ζαγόρι, η Νάουσσα, ο Τύρναβος, η Κάσος, τα Ψαρά, το Άγιον Όρος, οι Κυδωνίες (Αϊβαλί), η Τραπεζούντα, τα Αμπελάκια, το Μαλακάσι, η Ζαγορά του Πηλίου, η Ύδρα, οι Σπέτσες η Χίος και το Δουκάτο του Αιγαίου (Νάξος, Άνδρος, Πάρος, Σαντορίνη, Σίφνος και Σύρος).
Προφανώς, παρά την ανυπαρξία καταπίεσης σε «εθνική» βάση (αφού χριστιανοί και μουσουλμάνοι ήταν εξίσου θύματα της ημιφεουδαρχικής διακυβέρνησης του αυταρχικού Σουλτάνου, χωρίς οι Ρωμιοί να υφίστανται κάποιας μορφής ιδιαίτερη εθνική καταπίεση) ουδείς αρνείται την αναγκαιότητα της εξέγερσης σε καθαρά πολιτική βάση, δηλαδή ενάντια στην πολιτική καταπίεση που όλοι οι λαοί υφίσταντο από τον σουλτάνο, με στόχο την αυτοδιάθεση (και ιδίως έτσι όπως περιγραφόταν στα πρώτα συνταγματικά κείμενα ή όπως την ονειρεύτηκε ο θιασώτης της πολυπολιτισμικότητας Ρήγας Φεραίος).
Τέλος, ειδικά σήμερα στις βάρβαρες εποχές του άθλιου Μνημονίου, όπου η πολιτική ελίτ της Ελλάδας στις 25 Μαρτίου έχει το θράσος να γιορτάζει υποκριτικά την ανεξαρτησία της χώρας, τη στιγμή που υπάρχει απόλυτη υποδούλωση τόσο σε ελληνικές όσο και σε ξένες άρχουσες τάξεις, ασφαλώς και είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο ελληνικός λαός υπό την πολιτειακή / συνταγματολογική έννοια του όρου (δηλαδή ένα σύνολο Ρωμιών, Τσιγγάνων, Τούρκων, Μακεδόνων, Εβραίων, Βλάχων, Αρβανιτών κ.λπ., κ.λπ.), που σήμερα έχει χάψει το παραμύθι ότι για όλα φταίνε η ατομική διαφθορά, οι δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ, είχε κάποτε συμμετάσχει σε σημαντικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, όπως ήταν η εξέγερση του 1843 και η απαίτηση να ψηφιστεί επιτέλους Σύνταγμα για να βάλει φρένο στις αυθαιρεσίες της κλίκας των Βιττελσβάχων και των Ελλήνων παρατρεχάμενων τους, οι απεργίες της δεκαετίας του 30, οι αιματοβαμμένες Πρωτομαγιές, το 114, το Πολυτεχνείο, κ.λπ…
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος της Π.Κ. του ΣΥΝ Αμπελοκήπων
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου