1. Η λιτότητα είναι σήμερα η κυρίαρχη πολιτική στον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Αντιμέτωπες με μια παγκόσμια κρίση που επιταχύνθηκε από τις κερδοσκοπικές ορέξεις των μεγάλων τραπεζών, οι άρχουσες τάξεις της Δύσης επέλεξαν να φορτώσουν το...
κόστος στις πλάτες των εργαζόμενων και των φτωχών. Οι μαζικές περικοπές των δημόσιων δαπανών έχουν παγιδεύσει τον πλανήτη σε μια αργή ανάπτυξη. Εδωσαν όμως ταυτόχρονα και τη δυνατότητα να περάσουν περισσότερες νεοφιλελεύθερες “μεταρρυθμίσεις” σαν αυτές που εξαρχής είχαν επιτρέψει στις χρηματαγορές να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.
2. Η ατυχία για την Ελλάδα είναι ότι αποτελεί το δοκιμαστικό πεδίο για αυτές τις πολιτικές. Η ευρωζώνη μόλις συμφώνησε σε ένα δεύτερο πακέτο “διάσωσης” για την Ελλάδα. Πρόκειται για διάσωση των τραπεζών, κύρια γαλλικών και γερμανικών, οι οποίες είχαν δανείσει στην Ελλάδα τα χρήματα που τώρα χρωστάει. Αυτό γίνεται πλέον φανερό με τη δημιουργία ενός δεσμευμένου λογαριασμού στον οποίο θα καταβάλλονται τα νέα δάνεια, και από τον οποίο θα γίνονται οι αποπληρωμές προς τις τράπεζες προτού πάει στην Ελλάδα οποιοδήποτε ποσό.
3. Οι απλοί άνθρωποι στην Ελλάδα πληρώνουν βαρύ τίμημα για αυτή την τραπεζική διάσωση όπως και για την προηγούμενη. Η οικονομία έχει συρρικνωθεί με ρυθμούς πρωτοφανείς από τη δεκαετία του '30 (7% την περασμένη χρονιά, πιθανά το ίδιο και φέτος), ενώ οι άνεργοι, οι άστεγοι και οι αυτοκτονίες έχουν εκτοξευθεί. Τα συσσίτια πολλαπλασιάζονται, ενώ οι πλούσιοι σιγουρεύουν πως ο πλούτος τους θα είναι ασφαλής. Τα βασικά ελληνικά κόμματα συνεργάζονται ώστε να υλοποιήσουν ακόμη σκληρότερες περικοπές (ο κατώτατος μισθός περικόπηκε κατά 22%, οι επικουρικές συντάξεις κατά 15%, ενώ 15 χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων είναι υπό κατάργηση). Η Τρόικα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σφίγγουν όλο και περισσότερο τα λουριά.
4. Για την εφαρμογή της λιτότητας, απαιτήθηκε τεράστια συρρίκνωση της δημοκρατίας. “Τεχνοκρατικές” κυβερνήσεις επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και την Ιταλία. Υπήρξαν εκκλήσεις από βορειοευρωπαίους πολιτικούς να αναβληθούν οι κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα που είναι προγραμματισμένες για τον Απρίλη. Η οικονομική κυριαρχία της Ελλάδας έχει πρακτικά ανασταλεί και η Τρόικα ασκεί ολοένα και πιο λεπτομερή έλεγχο στα υπουργεία, ενώ τα ΜΑΤ επιτίθενται άγρια στους διαδηλωτές και τους απεργούς. Δεν πρόκειται για πρόβλημα που αφορά μόνο την Ελλάδα: τον περασμένο Νοέμβρη αποκαλύφθηκε πως γερμανοί πολιτικοί είχαν μάθει λεπτομέρειες για τον επερχόμενο προϋπολογισμό της Ιρλανδίας πολύ πριν αυτές κατατεθούν στο ιρλανδικό κοινοβούλιο.
5. Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή ώστε να αποδυναμωθεί η αντίσταση στη λιτότητα στον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, όπως παραδέχεται η ανάλυση της ίδιας της Ευρωζώνης για τη βιωσιμώτητα του χρέους της, πρόκειται για μια πολιτική καταδικασμένη να αποτύχει. Η περικοπή δημόσιων δαπανών μειώνει τη ζήτηση για θέσεις εργασίας και υπηρεσίες , προκαλώντας έτσι τη συρρίκωνση της οικονομίας και κάνοντας τους στόχους για το χρέος ακόμα πιο δυσπρόσιτους. Οι χώρες που εφαρμόζουν λιτότητα περνάνε το μαρτύριο του Σίσυφου, που σύμφωνα με τον κλασικό μύθο ήταν καταδικασμένος να σπρώχνει ένα βράχο πάνω σε ένα βουνό μόνο για να τον δει να ξανακυλάει κάτω.
6. Ευτυχώς, η Ελλάδα έχει το πιο μαχητικό εργατικό κίνημα στην Ευρώπη. Η λιτότητα βρήκε απέναντί της τη μια γενική απεργία μετά την άλλη, όπως και μια σειρά από πολύ μαχητικές μαζικές διαδηλώσεις.Οι εργάτες της βάσης πιέζουν τις ηγεσίες των συνδικάτων να προχωρήσουν σε πιο μαχητική δράση. Τα δύο βασικά κόμματα βρίσκονται σε κρίση, υποφέρουν από διασπάσεις και αναγκάζονται να διαγράψουν μεγάλο αριθμό βουλευτών τους. Στις δημοσκοπήσεις, τα κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά του σοσιαλ-φιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ κερδίζουν περίπου 40%. Αναδύεται μια επαναστατική αντικαπιταλιστική αριστερά που στηρίζει τους ανερχόμενους αγώνες.
7. Αν αυτή η αντίσταση γίνει ισχυρότερη και πιο εστιασμένη μπορεί να προσφέρει τη βάση για ένα πρόγραμμα πολιτικών ρήξης με τη λιτότητα και το νεοφιλελευθερισμό. Αυτές οι πολιτικές θα περιλαμβάνουν την άρνηση αποπληρωμής του χρέους με έξοδο από την Ευρωζώνη. Όχι για να διασωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός, αλλά για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο ώστε να παρθούν μέτρα με βάση την κρατικοποίηση των τραπεζών και ένα πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που θα δίνουν προτεραιότητα στις θέσεις εργασίας, τις υπηρεσίες και το βιωτικό επίπεδο. Θα αποτελούν μέρος ενός πιο διευρυμένου αγώνα όχι απλά για την υπεράσπιση της δημοκρατίας αλλά για το βάθεμά της, μέσα από το κέρδισμα ολοένα και μεγαλύτερου ελέγχου πάνω στην οικονομία από τους εργάτες. Έτσι θα άνοιγε μια ευρύτερη προοπτική δημοκρατικού σοσιαλιστικού σχεδιασμού ως εναλλακτικής λύσης απέναντι στο χάος και την αδικία του καπιταλισμού
8. Ο αγώνας των εργατών, φοιτητών και φτωχών ανθρώπων στην Ελλάδα είναι και δικός μας αγώνας. Αν νικήσουν, θα γίνει ακόμα δυσκολότερη η εφαρμογή της λιτότητας στον υπόλοιπο κόσμο. Αν χάσουν, τότε τα σχέδια που ήδη έχουν εγκριθεί από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν στόχο τη μετατροπή της λιτότητας σε μόνιμη πολιτική, θα έχουν πιο ανοιχτό δρόμο μπροστά τους. Αυτό δεν σημαίνει απλώς ότι υποστηρίζουμε την αντίσταση στην Ελλάδα. Όσο πιο αποτελεσματικά παλέψουμε την λιτότητα στις ίδιες μας τις χώρες, τόσο πιο πολλές δυνατότητες θα έχουν τα αδέρφια μας στην Ελλάδα να νικήσουν.
Το κείμενο αυτό υπογράφουν οργανώσεις από 31 χώρες.
πηγή: ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου