Το στυλ «μπολσεβίκ» δεν έπαψε ποτέ να εξασκεί μιαν
ιδιαίτερη γοητεία σε στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι ο
προσωπικός βίος αυτών των στελεχών και μελών δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνον
ενός....
μικροαστού γραφειοκράτη. Έτσι, αν όχι οργή, προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία
το γεγονός ότι η Αριστερή Πλατφόρμα είχε το θράσος να ονομάσει το μέσο
επικοινωνίας της Ίσκρα, θεωρώντας πως έτσι επικυρώνει την επαναστατική της
ταυτότητα ! Σίγουρα, τα κόκαλα του Λένιν θα τρίζουν από το σύνδρομο
«επαναστατικής» μεγαλομανίας που έχει καταλάβει τα κομματικά εκείνα στελέχη, τα
οποία πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του βίου τους στρογγυλοκαθισμένα στα γραφεία
τής Κουμουνδούρου, στα βουλευτικά έδρανα και τώρα σε υπουργικούς θώκους!
Ίσως θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν το «Τι να κάνουμε;», για να καταλάβουν ότι αυτό
που ο Λένιν αποκαλεί «αποκαλυπτική φιλολογία», η οποία αποτελεί τη βασική
προϋπόθεση κάθε επαναστατικού έντυπου λόγου που στοχεύει στην ανάπτυξη της
πολιτικής συνείδησης και δράσης, αφορά στην ολόπλευρη ανάλυση και μετάδοση
γνώσης των σημαντικών εκείνων πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και
ιδεολογικών πρακτικών, που καθορίζουν τη συνείδηση και τη ζωή όχι μόνο των
εργαζομένων, αλλά όλων των τάξεων. Με άλλα λόγια, αυτό που θεωρεί καθήκον κάθε
επαναστατικού έντυπου λόγου ο Λένιν, είναι να μάθει στους αναγνώστες του πώς να
διαβάζουν την πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούνται να ζήσουν και να την
κατανοήσουν, προκειμένου να την υπερβούν.
Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν εξυπηρετεί το ψευδεπίγραφο έντυπο που
διακινείται. Η όλη προσπάθεια επικεντρώνεται αφενός σε έναν άγονο, εσωστρεφή, εσωκομματικό
ανταγωνισμό, και αφετέρου στην «καθοδήγηση» εκείνων των συντρόφων και
συντροφισσών, που έχουν αναλάβει την ανέξοδη αναπαραγωγή στο φαντασιακό των
Οργανώσεων Μελών του στυλ «μπολσεβίκ». Πέρα από το «Τι να κάνουμε;» δεν θα
έβλαπτε και μια ανάγνωση της σημαντικής μελέτης του Τρότσκι Η πάλη ενάντια στο
φασισμό στη Γερμανία.
Οι καιροί ζητούν από την κυβέρνηση και την κομματική ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ
αταλάντευτη πολιτική περίσκεψη και όχι «επαναστατικούς» φαμφαρονισμούς στα
τηλεπαράθυρα. Στην Ελλάδα, και όχι μόνο, το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Μια
αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της Αριστεράς
και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Θα σημάνει και το τέλος του κοινοβουλευτισμού
στην Ελλάδα. Η ευθύνη είναι βαριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου