Απέναντί του αυτή τη φορά οι ισπανοί «σύντροφοι» της Ενωμένης Αριστεράς – Κ.Κ. Ισπανίας συνδυασμός που στις πρόσφατες εκλογές συγκέντρωσε το 6,9% και πήρε 11 έδρες σημειώνοντας άνοδο 3,15%.
Αφορμή της αντιπαράθεσης στάθηκε κριτική του...εκλογικού αποτελέσματος, την οποία είχε δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης» στις 22 Νοεμβρίου και στην οποία αναφερόταν ότι «η Ε.Α. – Κ.Κ. Ισπανίας εγκλώβισαν τους ψηφοφόρους σε αυταπάτες περί μιας καλύτερης διαχείρισης του συστήματος». Αυτή η εκτίμηση προκάλεσε την απάντηση των Ισπανών, οι οποίοι με επιστολή τους προς το ΚΚΕ, επεσήμαναν ότι «ο χαρακτηρισμός είναι λανθασμένος και δεν ανταποκρίνεται στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, που οι υποψήφιοι και οι αγωνιστές μας στην Ενωμένη Αριστερά υπερασπίσθηκαν». Και συνέχιζαν λέγοντας: «Για την Ε.Α. και το Κ.Κ. Ισπανίας, στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης, την οποία προκάλεσε η καπιταλιστική καταλήστευση που επιτίθεται στα δικαιώματα που κατέκτησε η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο, είναι καιρός για ενότητα της συνεπούς αριστεράς και σύγκλισή της προς την εναλλακτική λύση, το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα».
Μάλιστα οι Ισπανοί έστειλαν με e-mail το εκλογικό τους πρόγραμμα, ώστε «να μας υποδείξετε σε ποιο σημείο υπερασπιζόμαστε μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού».
Το τμήμα Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ ανέλαβε το έργο, παράγραφο-παράγραφο να αποδομήσει το εκλογικό πρόγραμμα των ισπανών συντρόφων του ξεκινώντας πως «και μόνο η συμμετοχή του ΚΚΙ στο προεδρείο του λεγόμενου “Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς” που έχει αποδεχτεί στα ιδρυτικά ντοκουμέντα του τη διαφύλαξη των αρχών της Ε.Ε. και στηρίζεται σε θέσεις που υπερασπίζονται τη διαχείριση του καπιταλισμού, δίνει από μόνο του την απάντηση».
Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες επισημαίνεται ότι το πρόγραμμα «δεν αναφέρει πουθενά ως προϋπόθεση την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού για να υπάρξει λαϊκή ευημερία. Αντίθετα, καλλιεργεί σειρά αυταπατών ότι μέσα από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση». Και το αβίαστο συμπέρασμα είναι πως «όλη η προσέγγισή σας εστιάζει το πρόβλημα σε μια μορφή του καπιταλισμού και τάσσεται υπέρ μιας άλλης δήθεν καλύτερης διαχείρισής του… αυτός είναι ο πυρήνας του προγράμματος της Ε.Α. που παραπέμπει στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση». Και η κριτική συνεχίζεται επί της σελίδας 22 του προγράμματος, όπου αναφέρεται πως «το κράτος πρέπει να επαναφέρει σε ισορροπία την αγορά, όχι μόνο να τη διορθώσει»· σύμφωνα με το ΚΚΕ, «καλλιεργείται η ουτοπία ότι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και η αναρχία του μπορούν να τιθασευθούν… αυτό το κάλεσμα προκαλεί αναμφισβήτητα συγχύσεις στους εργαζόμενους, εμποδίζει την προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης και κινείται στην κατεύθυνση ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων στις στοχεύσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου».
Μάλιστα το τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Περισσού αποφαίνεται ότι «το πρόγραμμά σας είναι σταθερά προσανατολισμένο στη στήριξη της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε., που αποτελεί εχθρό των λαών, και αποπνέει φροντίδα για τη διάσωση και τη διόρθωσή της και όχι για τη διάλυσή της». Και τονίζεται πως στη σελίδα 18 «καλλιεργείται η λογική ότι μπορεί να αποκτήσει φιλολαϊκό χαρακτήρα…. την ώρα που είναι πασίγνωστο ότι η Ε.Ε. φτιάχτηκε από τις αστικές κυβερνήσεις για να υπερασπισθεί τα μονοπώλια και να εκμεταλλευθεί εντατικά τους εργαζόμενους».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έρχεται και το συμπέρασμα: «Στο πρόγραμμά σας εξωραΐζεται ο καπιταλισμός και προβάλλεται η αντίληψη ότι το κεφάλαιο και η εξουσία του που στηρίζονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, μπορούν να γίνουν δήθεν ηθικά και δίκαια». Γιατί, τι άλλο μπορεί να σημαίνει η θέση στη σελίδα 51 όπου σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις «η Ε.Α. δεσμεύεται να αγωνιστεί ενάντια σε αυτές σε συνεργασία με συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα απαιτώντας αυτή η απόφαση να υιοθετείται με διαφάνεια και δημοκρατικό τρόπο». Και για να μην υπάρχει πιθανή παρερμηνεία στο σημείο που η επιστολή αναφέρεται στην «ενότητα της συνεπούς αριστεράς», η απάντηση απευθύνεται όχι μόνο προς τους ισπανούς συντρόφους. «Η διαχειριστική, σοσιαλδημοκρατική γραμμή ενός εξανθρωπισμένου καπιταλισμού, η άρνηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα με αντιεπιστημονικές, ανιστόρητες θέσεις είναι η ιδεολογικοπολιτική βάση της λεγόμενης ενότητας της αριστεράς». Στην επιστολή της «Ε.Α. – Κ.Κ. Ισπανίας» εκφραζόταν η επιθυμία να πραγματοποιηθεί διμερής επαφή στην Αθήνα ή τη Μαδρίτη για να συζητηθούν διάφορα θέματα. Στην απαντητική επιστολή του ΚΚΕ δεν διαφαίνεται αντίστοιχη πρόθεση…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου