Ο Πιερ Λοράν είναι εδώ και λίγους μήνες ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, ενώ έχει εκλεγεί και πρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Οικονομολόγος, εργάστηκε για χρόνια στην εφημερίδα «L' Humanite», ήρθε στην Αθήνα με αφορμή το Διεθνές Συνέδριο που διοργανώνει το ΚΕΑ.... Στη συνέντευξή του στην «Ε» μιλά για την πρόταση του ΚΕΑ, την ανάγκη μετατροπής του Ταμείου Οικονομικής Σταθερότητας σ' ένα ταμείο για την Κοινωνική Οικολογική Ανάπτυξη και Αλληλεγγύη, που θα χρηματοδοτεί τις δημόσιες επενδύσεις οι οποίες θα δημιουργούν θέσεις εργασίας ποιότητας και δημόσιες υπηρεσίες που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των λαών της Ευρώπης.
Κ. Λοράν, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς πόσο μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη και να αναγκάσει τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών να κάνουν στροφή στην μέχρι σήμερα πολιτική που ασκούν;
«Οι αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μεγαλώνουν τόσο εδώ στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα, αλλά και παντού στη Ευρώπη. Αυτές οι κινητοποιήσεις οδήγησαν στην προοδευτική συνειδητοποίηση από τους Ευρωπαίους πολίτες, της ιδέας ότι δεν είναι οι λαοί που πρέπει να πληρώσουν για την κρίση. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί μια αποφασιστικής σημασίας νίκη, καθώς ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι πολίτες αμφιβάλλουν σχετικά με τη δυνατότητα επιτυχίας μιας εναλλακτικής στις υπάρχουσες πολιτικές επιλογές. Αυτό ακριβώς θέλει να αλλάξει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Θέλουμε μέσα από αξιόπιστες λύσεις να καταστήσουμε απαραίτητο τον αναπροσανατολισμό των χρηματαγορών στις ανθρώπινες ανάγκες. Καλούμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να δεσμευτούν σε αυτόν τον δρόμο επαναδημιουργίας της ελπίδας, ώστε οι τρέχουσες κινητοποιήσεις να είναι αυτές που θα πλειοψηφήσουν».
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας δηλώσατε ότι αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική στην Ελλάδα είναι πιθανόν να υπάρξουν φαινόμενα λαϊκής εξέγερσης. Επιμένετε σε αυτή την άποψη;
«Βεβαίως και επιμένω! Η κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι εκρηκτική. Θέλω πρώτα από όλα να ξαναδηλώσω την αλληλεγγύη μου σε όλους τους Ελληνες που αγωνίζονται με θάρρος εδώ και μήνες, ενάντια στα σχέδια λιτότητας που συναποφασίστηκαν και οδηγούνται από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους ηγέτες και υλοποιήθηκαν υπό πίεση από τον κ. Παπανδρέου.
Αυτά τα διαδοχικά σχέδια, τώρα έρχεται η συνθήκη ανταγωνιστικότητας που θέλουν να επιβάλλουν η Ανγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί, δίνοντας ουσιαστικά κάθε ελευθερία στις χρηματαγορές απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων με τρόπο άδικο και αφόρητο. Πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση του ΦΠΑ, πτώση των δημοσίων δαπανών, επιμήκυνση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.
Κάθε ένα από τα παραπάνω μέτρα αποτελεί κοινωνική καταστροφή από μόνο του. Μαζί δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Οσο περισσότερο θα βιώνουν αυτά τα μέτρα -τα οποία εκτός από άδικα είναι και αναποτελεσματικά και οδηγούν σε μια νέα κρίση- τόσο περισσότερο ο θυμός θα μεγαλώνει. Υπό αυτές τις συνθήκες, ναι κοινωνικές εξεγέρσεις είναι πιθανές».
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου αναφερόμενος στην κρίση έχει πει να «μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία». Μπορεί μια κρίση σαν αυτή που ζει σήμερα η Ελλάδα να είναι ευκαιρία; Και τι είδους;
«Η κρίση, που αυτήν τη στιγμή βιώνει η Ελλάδα, είναι κρίση όλης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού συστήματος που έχει θυσιάσει τα πάντα, την ανθρώπινη εργασία καθώς και το κοινωνικό συμφέρον, στη συσσώρευση χρήματος και την κερδοσκοπία από τις χρηματαγορές. Μιλάμε λοιπόν για κρίση των πολιτικών ιδεών. Με πολιτική απόφαση, όλες οι εξουσίες εκχωρήθηκαν στους μετόχους, τους πολυεκατομμυριούχους, τις χρηματαγορές.
Ο μόνος τρόπος να βγούμε από αυτήν την κρίση, και μάλιστα να την μετατρέψουμε σε ευκαιρία, είναι να πάρουμε διαζύγιο με τη σημερινή "λογική" και να επανακτήσει ο λαός τον έλεγχο του πλούτου, προάγοντας έναν νέο κόσμο κοινωνικής, οικολογικής και δημοκρατικής ανάπτυξης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτισμική πρόκληση και η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Για να είμαστε αντάξιοι αυτής της πρόσκλησης πρέπει να πάρουμε μέτρα ριζικά αντίθετα με αυτά που ζητούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές».
Η Ελλάδα μπορεί να απορρίψει την καταβολή των δανείων αν δεν γίνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων;
«Αυτά θα ήταν τα πρώτα απαιτούμενα βήματα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αλλά δεν θα αρκούσαν για την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού από την κυριαρχία των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Αλλα μέτρα πρέπει να αποφασιστούν: επαναφορά των τραπεζών υπό δημοκρατικό έλεγχο και υποχρέωση αυτών στο να δημιουργήσουν μια επιλεκτική πίστωση των ανθρώπινων αναγκών, να δημιουργηθούν και πάλι δυνατότητες παρέμβασης των εργαζομένων στις στρατηγικές επιλογές των εταιριών. Το να εκδιωχθούν χώρες από τη ζώνη του ευρώ, όπως κάποιοι προτείνουν, θα οδηγούσε σε ένα αδιέξοδο καθώς θα έβαζε ακόμα περισσότερους λαούς υπό τον εκβιασμό των χρηματοπιστωτικών αγορών και θα ενίσχυε την ηγεμονία του δολαρίου. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο εμείς προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας σ' ένα Ταμείο για την Κοινωνική Οικολογική Ανάπτυξη και Αλληλεγγύη, το οποίο σε συνδυασμό με την εκδημοκρατισμένη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα χρηματοδοτεί τις δημόσιες επενδύσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας ποιότητας και δημόσιες υπηρεσίες που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των λαών της Ευρώπης».
Με δεδομένο ότι η Γερμανία είναι οικονομικά ισχυρή πιστεύετε ότι χώρες όπως η Ελλάδα μπορούν να αντισταθούν στην πολιτική που επιβάλλει η καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ;
«Η Ελλάδα έχει ανάγκη αλληλεγγύης και δεν είναι μόνη σε αυτήν την περίσταση. Σίγουρα όμως η λύση δεν θα προκύψει από τη φίμωση της φωνής των λαών. Αν ο Γ. Παπανδρέου είχε το πολιτικό κουράγιο να ανοίξει τις πόρτες της εξουσίας στο λαό, αντί να δεσμευόταν σε μια αντισοσιαλιστική διαφυγή λιτότητας, η φωνή της Ελλάδας θα είχε ένα σημαντικά μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην Ευρώπη. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γαλλία, όπου για παράδειγμα ο Νικολά Σαρκοζί προδίδει κάθε μέρα και λίγο περισσότερο τη φωνή των Γάλλων. Ακόμα και να το σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες, θα μπορούσαν να βγουν από την κρίση και να ξαναβρούν τη θέση τους στην Ευρώπη μέσα από πολιτικές οικονομικής λιτότητας, είναι ένας παραλογισμός τόσο πολιτικός αλλά και οικονομικός. Σε κάθε χώρα, οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι δημοκρατικές, συνδικαλιστικές και κοινωνικές δυνάμεις πρέπει να κάνουν θαρραλέα βήματα προς το σπάσιμο της κυριαρχίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και να στοιχηματίσουν στη φωνή των λαών, αναζητώντας συμμάχους στην Ευρώπη που θα στηρίξουν αυτόν το δρόμο. Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα είναι εκεί».
Το γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα προωθεί τις συνεργασίες; Είναι πιθανό να συνεργαστεί με τους Σοσιαλιστές στις επόμενες εκλογές;
«Στη Γαλλία, θέλουμε με κάθε τρόπο να νικήσουμε τον Νικολά Σαρκοζί και τη Δεξιά που τόσο κακό έχουν ήδη κάνει στη χώρα μας. Εχουμε δημιουργήσει εδώ και δύο χρόνια το Μέτωπο της Αριστεράς, μαζί με το Κόμμα Αριστεράς, ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από προσωπικότητες που εγκατέλειψαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα μετά την επιλογή του τελευταίου να ταχθεί υπέρ της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Εκτοτε, αυτή η συμμαχία μεγαλώνει με άλλες πολιτικές δυνάμεις και πολίτες που συντάσσονται σε επίπεδο πολιτικό, συνδικαλιστικό αλλά και συλλογικό. Με το Μέτωπο της Αριστεράς θέλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες, ούτως ώστε να δημιουργήσουμε τους όρους ενός νέου πολιτικού σχεδίου που να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές απαιτήσεις για μετασχηματισμό και να είναι αποδεκτό από το σύνολο της Αριστεράς. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια πολιτική πλειοψηφία για την Αριστερά, αλλά για να γίνει αυτό πραγματικότητα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει να δεχτεί να απελευθερωθεί από τη νεοφιλελεύθερη λογική που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Σε αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν, έχουμε ξεκινήσει μια εθνική διαδικασία επεξεργασίας ενός δημοφιλούς κοινά αποδεκτού για τις προεδρικές εκλογές του 2012». *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου