«Οπως ξέρετε, η SIEMENS στη Γερμανία έχει νέα διοίκηση και, μάλιστα, η νέα διοίκηση ήταν απότοκος αλλαγών στην εταιρεία (...). Με την αλλαγή σελίδας, με τις κινήσεις μας και με τη νέα διοίκηση στη SIEMENS, ως αποτέλεσμα, προκύπτει επίσης η δυνατότητα μιας υγιούς σχέσης με αυτή την εταιρεία. Το λέω αυτό, διότι ξέρω ότι υπάρχουν διαγωνισμοί - πολλοί υπουργοί, μου το... έχουν πει - που έχουν γίνει και που πρέπει να κατακυρωθούν».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος λογυδρίου που εκτοξεύτηκε διά χειλέων πρωθυπουργού. Πρώην πρωθυπουργού. Ηταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου που διαβεβαίωνε - στις 25/1/2011 - τα μέλη του Υπουργικού του Συμβουλίου ότι η «Ζήμενς» είχε... «αλλάξει» και ότι άνοιγε πεδίον λαμπρόν για μια «υγιή σχέση» με μια εταιρεία που έχει λαδώσει από υπουργούς μέχρι κλητήρες του δικομματισμού, με μια εταιρεία που βρωμάει και ζέχνει μίζα, διαφθορά, διαπλοκή, αρπαχτή και ξετσιπωσιά.
Εν ολίγοις, και ενώ το «πόπολο» γινόταν δέκτης όλων εκείνων των «ταρατατζούμ» περί «κάθαρσης», ενώ οι ταγοί μας φλόμωναν το «λαουτζίκο» με τα ηχηρά «πατριωτικά και τα λοιπά παρόμοια περί έγερσης ζητήματος αποζημιώσεων από τη «Ζήμενς», ενώ είχαν στηθεί (για... ξεκάρφωμα) ακόμα και εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή, την ίδια στιγμή πίσω από τις κλειστές πόρτες είχαν - από πολύ νωρίς - ξεκινήσει οι... διευθετήσεις.
Κάπως έτσι, λοιπόν, στρώθηκε η «κάθαρση». Και, μάλιστα, για μια υπόθεση που οι ίδιοι εκείνοι που την κουκούλωσαν, οι ίδιοι που τη δημιούργησαν, τη βάφτιζαν ως «σκάνδαλο των σκανδάλων»...
Αμέσως μετά τον Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήρθε η τρικομματική κυβέρνηση «σωτηρίας» του Παπαδήμου.
Θυμάστε τι μας είχαν πει για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Η «συγκεκριμένη αποστολή» της, όπως μας έλεγαν, ήταν να φέρει σε πέρας την υπόθεση του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης (σ.σ.: και όλα όσα συγκροτούν τον κοινωνικό αφανισμό υπό την κωδική ονομασία «Μνημόνιο 2»).
Ναι, αλλά ακούσατε ποτέ να μας λένε ότι η συγκυβέρνηση, η συνύπαρξη, το πρώτο εκείνο συνεταιριλίκι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπό τον κ. Παπαδήμο είχε, μεταξύ άλλων, ως αποστολή να φέρει πιο κοντά - και μάλιστα με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο - το κουκούλωμα του σκανδάλου «Ζήμενς»;
Μας είπαν ποτέ ότι από το «λαδάκι» που πήγε σε Τσουκάτους και Μαντέληδες, σε κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, σε C4i, σε ταγούς της ενημέρωσης και σε γαλαζοπράσινες «εξυπηρετήσεις», αρκούσε - τελικά - μια τόση δα «εξωδικαστική» στάλα για να βγάλουν «λάδι» τους ενεχόμενους σε ένα έγκλημα δισεκατομμυρίων (!) εις βάρος του ελληνικού λαού;
Οχι, ποτέ δε μας είπαν κάτι τέτοιο. Να όμως που τώρα αποδεικνύεται (οποία έκπληξις!) ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου επιτέλεσε «σπουδαίο» έργο και στον τομέα της υπόθεσης «Ζήμενς».
Τουτέστιν, «εργάστηκε σκληρά» και ως εκ τούτου της ανήκει όλη η «τιμή» πως προπαρασκεύασε το έδαφος για τον ολικό ενταφιασμό του σκανδάλου.
Οσο για τη νέα κυβέρνηση της νέας τρικομματικής αθλιότητας (συγγνώμη: «σωτηρίας» θέλαμε να πούμε...) ήρθε κι αυτή με τη σειρά της να ολοκληρώσει τα έργα των προηγούμενων.
Να βάλει, δηλαδή, την ταφόπλακα στην υπόθεση «Ζήμενς».
Αλλά, τέτοια δυσώδης «πρόνοια», τέτοια εξαγγελία περί το κουκούλωμα διά του «εξωδικαστικού συμβιβασμού» με τη «Ζήμενς», δεν είχαμε δει, δεν είχαμε ακούσει, ούτε στην προγραμματική συμφωνία των τριών εταίρων, ούτε στις προγραμματικές τους δηλώσεις, ούτε πολύ περισσότερο στις προεκλογικές τους δηλώσεις.
Επιβεβαιώνεται, έτσι, για πολλοστή φορά, το ρηθέν ότι «στην πολιτική λέγονται πράγματα που δε γίνονται και γίνονται πράγματα που δε λέγονται». Και μαζί με την προηγούμενη ρήση επιβεβαιώνεται και κάτι ακόμα:
Οτι τα περισσότερα από αυτά που «δε λέγονται», ισοδυναμούν με την πλήρη απόδειξη της πολιτικής ατιμίας εκείνων που τα διαπράττουν.
Για την ακρίβεια:
Ισοδυναμούν με απόδειξη της πολιτικής ατιμίας ενός συστήματος, όπου το μέτρο της «νομιμότητάς» του είναι ο νόμος των πολυεθνικών και το μέτρο της «ηθικής» του είναι η σύμφυση - με ή χωρίς μίζες - μεταξύ κράτους και μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου