1. Ο Μελιγαλάς, η τραμπούκικη επίθεση κατά μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν μια απόπειρα επιθετικής αναβάθμισης της ατζέντας (μετατόπιση του κέντρου βάρους από τις επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, στις επιθέσεις ενάντια σε στελέχη του κινήματος και της Αριστεράς), του τρόπου δράσης (δολοφονικές επιθέσεις σύμφωνα με τα...
2. Η βίαιη αντίδραση της κυβέρνησης, που οδήγησε στην επιχείρηση «εξάρθρωσης» της Χ.Α., ήταν υποχρεωτική επιλογή, που έγινε από θέσεις αδυναμίας και όχι δύναμης, διότι η επιτυχία της απόπειρας αναβάθμισης του ρόλου της Χρυσής Αυγής θα είχε σοβαρές αποσταθεροποιητικές συνέπειες:
α. Θα κατέρρεε η «συνταγή» οικοδόμησης του αυταρχικού μνημονιακού κράτους των Σαμαρά - Δένδια. Η οικοδόμησή του στηριζόταν στην προϋπόθεση ότι η επίθεση στην Αριστερά (θεωρία δύο άκρων», που στόχο είχε και έχει την Αριστερά και το κίνημα και όχι τη Χρυσή Αυγή), ο ρατσισμός (στρατόπεδα συγκέντρωσης, «Ξένιος Δίας» κ.λπ.), η καταστολή θα πραγματοποιούνταν από το ίδιο το κράτος, τους θεσμούς του και τις δυνάμεις καταστολής, με τη Χρυσή Αυγή σε συμπληρωματικό ρόλο. Η «πρόωρη επίθεση» της Χ.Α. απείλησε να ανατρέψει σε μεγάλο βαθμό αυτή τη βασική προϋπόθεση σε όλες της τις πλευρές.
β. Η επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ, κυρίως όμως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, διακινδύνευαν την ενεργοποίηση μιας διαδικασίας «θερμής» αναμέτρησης από τα κάτω ανάμεσα στους ναζιστές από τη μια και το κίνημα και την Αριστερά από την άλλη, διαδικασία που θα μπορούσε να νομιμοποιήσει τη συγκρότηση ενωτικών - μαχητικών συσπειρώσεων βάσης από το κίνημα και την Αριστερά, εξαιρετικά επικίνδυνων για το αστικό - μνημονιακό κράτος, την κυβέρνηση και τα μνημόνια. Η μαζικότητα των αντιφασιστικών πορειών σε όλη την Ελλάδα, αλλά και το γεγονός ότι ο συντριπτικά μεγαλύτερος όγκος των δυνάμεων που συγκεντρώθηκαν στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου συμμετείχε στην πορεία προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, σηματοδοτώντας την αποτυχία του «συνταγματικού τόξου» να μαντρώσει το κίνημα και τις δυνάμεις της Αριστεράς, υπογράμμισαν με έμφαση αυτούς τους κινδύνους.
γ. Για τα κυρίαρχα τμήματα της αστικής τάξης δεν είχε έρθει η ώρα να γίνει η Χρυσή Αυγή βασική -και πολύ περισσότερο κυρίαρχη- επιλογή τους. Η Χρυσή Αυγή όμως είχε φτάσει ήδη πολύ μακριά στην επέκταση των οικονομικών της ερεισμάτων: από την «προστασία» μαγαζιών και τις μαφιόζικες δραστηριότητες (όπλα, ναρκωτικά, τράφικινγκ-πορνεία), αναβαθμίστηκε σε επιβολή καθεστώτος ειδικής οικονομικής ζώνης με όρους εργασίας και επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων μεταναστών. Στο Πέραμα, σε συνεργασία με τους εργολάβους, ο στόχος ήταν η επιβολή μιας τέτοιας ειδικής οικονομικής ζώνης. Το «πακέτο» μιας τέτοιου τύπου προστασίας ήταν μια ελκυστική πρόταση προς τους εργοδότες: εμείς θα σας εξασφαλίσουμε κάτι περισσότερο από τους μισθούς που σας υπόσχεται το μνημόνιο, δηλαδή μισθούς και εργασιακούς όρους μεταναστών. Το πράγμα απειλούσε να ξεφύγει και να κάνει και στην οικονομικής του διάσταση το ναζιστικό κόμμα ανεξέλεγκτο, όταν μάλιστα ακουγόταν για ενίσχυση από εφοπλιστές κ.λπ.
Οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης της αστικής-μνημονιακής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» ήταν πολύ μεγάλοι, όταν μάλιστα οι καθαρά μνημονιακές πολιτικές εφεδρείες έχουν καεί (κατάρρευση ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης παραμένει, η Αριστερά διεκδικεί εκλογικές νίκες και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει ένα σκληρό τεστ αντοχής με τα νέα μέτρα, το νέο μνημόνιο, τα «stress test» των τραπεζών, το χρηματοδοτικό κενό και το «κούρεμα» του χρέους με τα σκληρά ανταλλάγματα που θα ζητηθούν.
Από την άλλη μεριά, οι Ευρωπαίοι και οι τροϊκανοί, αλλά και οι αγορές, που μέχρι τώρα βαθμολογούσαν σαν υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα του ελληνικού «πολιτικού ρίσκου» τον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας γνώση όλων αυτών αλλά και δημοσκοπήσεων που έδειχναν δυναμική της Χ.Α. ακόμη και προς το 20% ενόψει ευρωεκλογών, άσκησαν σημαντικές πιέσεις προς την κυβέρνηση για να «εξαρθρώσει» τη Χ.Α.
Να λοιπόν για ποιους λόγους ο Σαμαράς και ο Δένδιας υποχρεώθηκαν να χτυπήσουν στα δεξιά ενώ λυσσάνε από τη διάθεση να χτυπήσουν αριστερά!
3. Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αμφιβολία ότι μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να ξαναστήσει στα πόδια του το προηγούμενο μοντέλο: θεωρία των «δύο άκρων», κρατικός ρατσισμός, κράτος «νόμου και τάξης», κύριος εχθρός η Αριστερά, άγρια καταστολή του κινήματος. Όμως τα νέα μέτρα και το τρίτο μνημόνιο είναι πολύ κοντά, η επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα της λιτότητας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, της φοροεπιδρομής κ.λπ. θα γίνει σύντομα, η «αιμορραγία» από το μέτωπο με τη Χρυσή Αυγή θα διαρκέσει ακόμη πολύ, η πολιτική αυτουργία που αποκαλύπτεται με την ανοχή, τη συγκάλυψη, ακόμη και τη φυσική αυτουργία σε δραστηριότητες της Χ.Α. Γι’ αυτό, η επίθεση στην Αριστερά με όρους «άκρου» που είναι εκτός «συνταγματικού τόξου» θα γίνεται πλέον από χειρότερες θέσεις σε σχέση με πριν.
Η αστική τάξη, που μόλις αποκαθήλωσε τη Χρυσή Αυγή από βασική της επιλογή, τώρα θα ρίξει όλο της το βάρος για να «εξημερώσει» τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι εφεδρείες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ έχουν καταρρεύσει. Η πίεση για σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει τώρα ασφυκτική, με την τακτική του «μαστίγιου» και του «καρότου». Ο βασικός κίνδυνος είναι αυτός και όχι «μετά τη Χρυσή Αυγή να ‘‘δέσουν εμάς’’». Και ο κίνδυνος αυτός έχει δύο πλευρές: από τη μια το «συνταγματικό τόξο» και από την άλλη το «περιμένετε ήσυχα τις εκλογές, αν θέλετε να έρθει η σειρά σας». Προοπτικά, αν η δικομματική δεν αντέξει, όλα αυτά θα συνοψιστούν στη μεγάλη παγίδα της «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» ή «εθνικής σωτηρίας» με μνημονιακές δυνάμεις. Πρέπει όλες οι δυνάμεις που τον συνειδητοποιούν, να δώσουν τη μάχη ενάντια σ’ αυτόν τον κίνδυνο, κλείνοντας «ρωγμές» και «παράθυρα» που μπορούν να οδηγήσουν στην άλωση του ΣΥΡΙΖΑ από τις πιέσεις της «εξημέρωσης»!
4. Η διαδικασία «εξάρθρωσης» της Χρυσής Αυγής αποτελεί σημαντικό πλήγμα για το ναζιστικό κόμμα και ρεύμα. Στην πολιτική του δυναμική, στα οικονομικά του μέσα, στην πολιτική του έκφραση, στο μηχανισμό του. Όμως θα ήταν τεράστιο λάθος να πιστέψουμε ότι απαλλαγήκαμε από το θανάσιμο κίνδυνο του φασισμού χάρη στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Δένδια! Το κοινωνικό υπόβαθρο που γέννησε το φασισμό παραμένει άθικτο, η πολιτική διεργασία που συγκρότησε τη Χρυσή Αυγή άφησε ίχνη τα οποία δεν σβήνουν έτσι εύκολα, το πανεθνικό δίκτυο πυρήνων και ο εκτεταμένος μηχανισμός των ταγμάτων εφόδου, οι μηχανισμοί εκβίασης και «προστασίας» που έχουν στήσει οι φασίστες δεν θα «αυτοδιαλυθούν».
Ήδη οι δημοσκοπήσεις δίνουν στη Χ.Α. (αυτή τη στιγμή και ύστερα από όσα έγιναν!) 6,5% που σίγουρα είναι μεγαλύτερο με δεδομένο ότι πολλοί διστάζουν τώρα να πουν ότι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Ήδη οι φυλακισμένοι απολογούνται με ιδεολογικά μανιφέστα, καλούν τα μέλη της Χ.Α. σε συσπείρωση, προσπαθούν να εμπνεύσουν κομματικό πατριωτισμό. Είναι βέβαιο ότι η Χ.Α. -ή όπως αλλιώς μετονομαστεί- θα (ανα)προσαρμόσει την τακτική της σε ένα σχέδιο ανασύνταξης, με ορίζοντα τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Δεν θα μας απαλλάξουν λοιπόν από το φασισμό ο Σαμαράς και ο Δένδιας – ούτε θέλουν αλλά ούτε και μπορούν! Και όσο η κοινωνική τραγωδία των ακραία ταξικών πολιτικών παίρνει πιο αποκρουστικές μορφές, όσο η κοινωνική απελπισία επεκτείνεται, όσο η Αριστερά παραμένει διεκδικητής της (κυβερνητικής) εξουσίας, ο φασισμός θα παραμένει στο δρόμο μας θανάσιμος κίνδυνος, σαν πολιτική έκφραση της «αντεπαναστατικής απελπισίας» ενός τμήματος των κατεστραμμένων μεσαίων τάξεων αλλά και των εργαζομένων.
Το σοβαρό πλήγμα που αναγκάζεται να του δώσει η μνημονιακή κυβέρνηση απλώς μας δίνει πολύτιμο χρόνο για να ετοιμάσουμε καλύτερα τον αγώνα ενάντιά του. Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε ούτε λεπτό από αυτό το χρόνο!
H Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, για μας σημαίνει ότι το κίνημα και η Αριστερά, μέσα από τις μαζικές τους εκφράσεις και τη μαζική τους δράση θα επιβάλουν απ’ τα κάτω την απαγόρευση των δράσεων των φασιστικών πυρήνων σε όλη τη χώρα! Πρέπει χωρίς χρονοτριβή να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία για να ξανακλείσουμε τους φασίστες στις τρύπες τους, να δυσκολέψουμε στο μέγιστο βαθμό τη διαδικασία ανασύνταξής τους! Μην ξεχνάμε ότι στα 1924, δέκα χρόνια πριν πάρει την εξουσία, ο Χίτλερ είχε επίσης φυλακιστεί με πολυετή ποινή φυλάκισης αλλά βγήκε σε 5 μήνες… Το αντιφασιστικό κίνημα όχι μόνο δεν πρέπει να περιπέσει σε κατάσταση αμηχανίας, αλλά πρέπει να αναπτυχτεί με νέα ορμή, με στόχο να «ανακαταλάβουμε τους χώρους» που είχαμε χάσει από το φασισμό στις γειτονιές, στα σχολεία, στην κοινωνία συνολικά.
5. Στη βάση των παραπάνω, τα καθήκοντα για την Αριστερά και το κίνημα συμπυκνώνονται στο εξής: Πρέπει και μπορούμε να μετατρέψουμε το υποχρεωτικό τους χτύπημα στα δεξιά σε πολιτική και κινηματική αντεπίθεση απ’ τ’ αριστερά! Πρέπει να μετατρέψουμε τη διαδικασία «εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής σε διαρκή πληγή:
- Το μέτωπο της «αποναζιστοποίησης» πρέπει να παραμείνει ανοιχτό, με διαρκή πίεση να ξεριζωθούν όλοι οι φασιστικοί θύλακοι στο βαθύ κράτος, να τιμωρηθούν μέχρις ενός οι τραμπούκοι και δολοφόνοι, να αποκαλυφτούν και να διαλυθούν όλα τα ναζιστικά «πλοκάμια». Δεν πρέπει να αφήσουμε την κυβέρνηση να κλείσει το θέμα γρήγορα προστατεύοντας το μεγάλο μέρος των φασιστικών μηχανισμών και των στηριγμάτων του στην αστυνομία, το στρατό και τη δικαιοσύνη. Το κίνημα πρέπει να ανοίξει όλους τους φακέλους με τα τραμπούκικα και δολοφονικά χτυπήματα της Χρυσής Αυγής, με τους μηχανισμούς εκβίασης και «προστασίας», με την οικονομική τους ενίσχυση από εφοπλιστές, επιχειρηματίες κ.λπ...
- Η κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου πρέπει να καταγγελθούν σαν ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί της ραγδαίας ανάπτυξης της Χρυσής Αυγής, πρέπει να παραμείνουν στο στόχαστρο και όχι να επιβραβευτούν με απόψεις του τύπου «καλό, αλλά ήρθε κάπως αργά»: Για το γεγονός ότι με τις πολιτικές του μνημονίου παράγουν σε μαζική κλίμακα τις κοινωνικές προϋποθέσεις για τη μαζική ανάπτυξη του φασισμού (την τεράστιας έκτασης ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση που τρέφουν την κοινωνική απελπισία και στρέφουν ένα μέρος της στο φασισμό), για το γεγονός ότι καλλιέργησαν τη θεωρία των «δύο άκρων» ταυτίζοντας το κίνημα και την Αριστερά με τους φασίστες δολοφόνους, για το γεγονός ότι νομιμοποίησαν τις ρατσιστικές και τις φασιστικές ιδέες με τον «Ξένιο Δία», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών κ.λπ., για το γεγονός ότι ανέχτηκαν και άρα εμμέσως πλην σαφώς ενέκριναν και ευνόησαν τη συνεργασία των ναζιστών με τμήματα -ιδιαίτερα των ειδικών σωμάτων- των δυνάμεων καταστολής και του στρατού, για το γεγονός ότι κάλυπταν την ατιμωρησία των τραμπούκων και δολοφόνων την ίδια στιγμή που ποινικοποιούσαν σκευωρώντας τις δράσεις του κινήματος ενάντια στο μνημόνιο.
- Η Αριστερά και το κίνημα πρέπει αποφασιστικά να διαμηνύσουν στην κυβέρνηση να μη διανοηθεί να επαναφέρει ξανά τη θεωρία των δύο άκρων, να μη διανοηθεί να αξιοποιήσει τη διαδικασία «εξάρθρωσης» της Χ.Α. για να ποινικοποιήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις στο μνημόνιο και τις πολιτικές λιτότητας, την πολιτική στήριξη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς σε αυτές. Η σημαία του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα ενάντια στις πολιτικές ακραίας λιτότητας και στα μνημόνια δεν υποστέλλεται.
- Η Αριστερά θα πρέπει αποφασιστικά να κηρύξει πολιτικό ανένδοτο για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης. Το σύνθημά μας πρέπει να είναι «να ‘‘εξαρθρώσουμε’’ τις πολιτικές της ακραίας λιτότητας και των μνημονίων, να ανατρέψουμε τη μνημονιακή κυβέρνηση, κυβέρνηση της Αριστεράς για να καταργήσουμε τα μνημόνια». Η αμφιταλάντευση και διστακτικότητα, οι απόψεις για προσχώρηση στο μνημονιακό «συνταγματικό τόξο» και η υπονομευτική για την Αριστερά καταγραφή τέτοιων διαθέσεων, πρέπει να παραμεριστούν άμεσα και αποφασιστικά. Το ότι ύστερα από την επίθεση των φασιστών στο Πέραμα και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η πρωτοβουλία των κινήσεων έμεινε στα χέρια του Σαμαρά και δεν πέρασε στην Αριστερά, δεν είναι «αντικειμενικό», δεν δείχνει τη δύναμη του Σαμαρά, αλλά την αδυναμία της Αριστεράς και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πήρε πολιτικές πρωτοβουλίες, αλληθώρισε προς το «συνταγματικό τόξο», διαχώρισε πολιτικά τη θέση της από το αντιφασιστικό κίνημα ακόμη και τα συνδικάτα που πορεύτηκε μαζικά προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και που ακόμη τώρα δείχνει ισχυρά συμπτώματα αμηχανίας και έλλειψης πρωτοβουλίας.
- Η «ανάσα» χρόνου που δίνεται στην Αριστερά και το κίνημα για να οργανώσει τον αντιφασιστικό αγώνα πρέπει να αξιοποιηθεί χωρίς καμία χρονοτριβή. Καμία αυταπάτη ότι τελειώσαμε με τους φασίστες, καμία αυταπάτη ότι μπορούμε πλέον να αφιερωθούμε αποκλειστικά στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και την κυβέρνηση και ότι δεν χρειαζόμαστε πλέον ένα αυτόνομο, ενωτικό, δικτυωμένο σε γειτονιές, συνδικάτα και κοινωνικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα αντιφασιστικό κίνημα.
Αν κάνουμε όλα αυτά, δεν έχουμε κανένα λόγο να μη χαρούμε μαζί με τους συγγενείς, φίλους και συντρόφους του Παύλου Φύσσα, τους μετανάστες, τον κόσμο της Αριστεράς και του κινήματος για το γεγονός ότι το αυταρχικό μνημονιακό κράτος του Σαμαρά και του Δένδια αναγκάζεται να φυλακίσει τους δολοφόνους και να βγάλει εκτός νόμου τη Χρυσή Αυγή. Αλλά κοντά στο συναίσθημα, η γνώση και κυρίως η οργάνωση της αντεπίθεσης. Από αυτό θα εξαρτηθεί αν αυτές οι εξελίξεις θα αποδειχτούν ευκαιρία ή κίνδυνος για το κίνημα και την Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου