Για τη στάση των πρυτανικών αρχών του Πανεπιστημίου Αθηνών
σε μερικά επίκαιρα θέματα
Κάτω τα χέρια από το Ευγενίδειο- Κάτω τα χέρια από την περίθαλψή μας «Τι θα πει μονόδρομος; Να ψάξουν να βρουν λύση. Αυτή είναι η δουλειά τους. Το να κόβουν λεφτά από μισθούς και συντάξεις ήταν το εύκολο. […] Μπορούσε να το κάνει ο καθένας».
Αυτά αναφέρει ο πρύτανης, Θ. Πελεγρίνης, σε συνέντευξή του...στην Ελευθεροτυπία (29/5/11), για την κρίση στη χώρα και τη διαχείρισή της από «τους πολιτικούς». Μόνο που ακριβώς τα ίδια λόγια θα μπορούσαμε να πούμε κι εμείς για την κρίση στο Ευγενίδειο και τη διαχείρισή της από τις πρυτανικές αρχές…
Πριν από μερικές μέρες, λάβαμε όλοι ανακοίνωση από το γραφείο του Πρύτανη για την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει «ο πνευματικός κόσμος του τόπου για πρώτη φορά [...] συγκροτημένα [...] για την αφύπνιση της κοινωνίας ενάντια στα μέτρα που λαμβάνονται ερήμην μας». Από την 1η Ιουνίου οι εργαζόμενοι στο Ευγενίδειο θα τελούν υπό καθεστώς εκ περιτροπής απασχόλησης (4 ημέρες εργασίας την εβδομάδα), μετά από μια απόφαση της διοίκησης του θεραπευτηρίου, που ταυτίζεται στην ουσία με τις πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ. Απόφαση που λήφθηκε ερήμην τους.
Φαίνεται πώς έτσι ανταποκρίνεται το ΕΚΠΑ «στον ηγετικό ρόλο του στην ελληνική κοινωνία» (όπως αναφέρει ο πρύτανης στην επιστολή του για την πρωτοβουλία του πνευματικού κόσμου). Παίρνοντας μια πραγματικά πρωτοπόρα απόφαση για φορέα του δημόσιου τομέα, φέρνοντας τα μέτρα του Δ.Ν.Τ. μέσα στο πανεπιστήμιο και τα κληροδοτήματά του.
Φαίνεται πως έτσι «αντιστέκεται» το ΕΚΠΑ στο «χάος της οικονομικής εξαθλίωσης». Με τη διοίκησή του στο ρόλο εκείνων «που είτε με την ψήφο του ελληνικού λαού, είτε ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής πολιτείας εμφανίζονται ως σωτήρες» και απεργάζονται ποιος ξέρει τι.
Φαίνεται πώς έτσι αντιλαμβάνεται ο –συγκεκριμένος- πνευματικός κόσμος «της χώρας [το] χρέος [του] να αναλάβει την πρωτοβουλία να οδηγήσει την κοινωνία έξω από το αδιέξοδο».
Για να σοβαρευτούμε: οι πρυτανικές αρχές θα πρέπει να αποφασίσουν τι ρόλο παίζουν. Στο μέτωπο των αντιστεκόμενων δε χωράνε φορείς που οι πολιτικές τους υπαγορεύονται από λογικές μνημονίου. Δε χωράνε όσοι λένε ότι η «εκ περιτροπής εργασία [βλ. περικοπή των μισθών] είναι το μόνο μέτρο το οποίο μπορεί να βοηθήσει […] να ανακάμψει οικονομικά» ένα κληροδότημα του πανεπιστημίου (Θ. Λιακάκος, πρακτικό διαβούλευσης 17ης/5/11). Ισχυριζόμενοι ότι το μέτρο «επιβάλλεται […] προς αποφυγή απολύσεων», αρνούμενοι ταυτόχρονα οποιαδήποτε διερεύνηση των λόγων που δημιούργησαν το πρόβλημα, αντιμετωπίζοντας το Θεραπευτήριο με όρους κερδοσκοπικής επιχείρησης.
Οι αιτιάσεις περί «μονόδρομου» κι η περικοπή μισθών ταιριάζει στην άλλη πλευρά, εκείνη του «όλοι μαζί τα φάγαμε», που απλώς έχει στόχο να κατανείμει μερίδιο ευθύνης και στους/ις μόνους/ες που δε φταίνε για την οικονομική κρίση, τους/τις εργαζόμενους/ες. Όσοι χρησιμοποιούν την κρίση σαν άλλοθι για να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις, για να καταργήσουν συλλογικές συμβάσεις, ας ταχθούν ανοιχτά με εκείνους που πρέπει: την κυβέρνηση και το ΔΝΤ.
Αν αυτό εννοούν με τις «πρωτοβουλίες αφύπνισης», δε χρειάζεται να προσπαθούν άλλο.
Γιατί αν κάτι πέτυχε η απόφαση της διοίκησης του ΕΚΠΑ για το Ευγενίδειο, ήταν «να διεγείρει τις συνειδήσεις των συμπολιτών μας»: τις δικές μας. Για το λόγο αυτό, την ευχαριστούμε.
Σημαντική εξέλιξη των τελευταίων ημερών: Η συγκέντρωση που διοργανώνεται στο πλαίσιο της «πρωτοβουλίας του πνευματικού κόσμου» αξιοποιείται τις τελευταίες μέρες από παράγοντες της διοίκησης του ΕΚΠΑ προκειμένου να «καθαρίσουν» τα Προπύλαια από τους Αφγανούς πρόσφυγες που βρίσκονται εκεί, ζητώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο. Οποιαδήποτε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, είτε γίνεται με άλλοθι «κινήσεις αφύπνισης», είτε χωρίς, είναι απαράδεκτη. Το πανεπιστημιακό άσυλο διασφαλίζει την ελάχιστη δυνατότητα των συγκεκριμένων προσφύγων να διεκδικήσουν το να αναγνωριστεί το καθεστώς τους στη χώρα.
Και μόνο το γεγονός ότι τέθηκε ζήτημα απομάκρυνσής τους, πόσο μάλλον οποιαδήποτε ενδεχόμενη επιχείρηση διωγμού τους από τα Προπύλαια, κινείται στην κατεύθυνση της επιβεβαίωσης μιας βάσιμης υποψίας: ότι ο διωγμός των μεταναστών απεργών πείνας από τη Νομική στις 27/1/2011 δεν έγινε μόνο κατόπιν πίεσης, αλλά στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης για το ρόλο του Πανεπιστημίου. Εκείνης που κάνει τη διοίκηση του ΕΚΠΑ να μην παίρνει θέση ούτε για μέλη ΔΕΠ, όπως η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου (Αναπλ. Καθηγήτρια Τμήματος Σλαβικών Σπουδών), που διώκονται με κατηγορίες ακροδεξιών κύκλων περί «έλλειψης εθνικοφροσύνης» και οδηγούνται εκτός πανεπιστημίου με αποφάσεις υφυπουργών. Το ότι «δουλειά του διανοούμενου είναι να αμφισβητεί, να αγωνιά, να αντιδρά, να αντιστέκεται, να βγαίνει στους δρόμους» (Θ. Πελεγρίνης στην Ελευθεροτυπία), είναι κάτι που αποδεικνύεται στην πράξη. Δεν είναι κάτι που δηλώνεται με τυμπανοκρουσίες.
Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση
Πρωτοβουλία Γένοβα
Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών
Πριν από μερικές μέρες, λάβαμε όλοι ανακοίνωση από το γραφείο του Πρύτανη για την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει «ο πνευματικός κόσμος του τόπου για πρώτη φορά [...] συγκροτημένα [...] για την αφύπνιση της κοινωνίας ενάντια στα μέτρα που λαμβάνονται ερήμην μας». Από την 1η Ιουνίου οι εργαζόμενοι στο Ευγενίδειο θα τελούν υπό καθεστώς εκ περιτροπής απασχόλησης (4 ημέρες εργασίας την εβδομάδα), μετά από μια απόφαση της διοίκησης του θεραπευτηρίου, που ταυτίζεται στην ουσία με τις πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ. Απόφαση που λήφθηκε ερήμην τους.
Φαίνεται πώς έτσι ανταποκρίνεται το ΕΚΠΑ «στον ηγετικό ρόλο του στην ελληνική κοινωνία» (όπως αναφέρει ο πρύτανης στην επιστολή του για την πρωτοβουλία του πνευματικού κόσμου). Παίρνοντας μια πραγματικά πρωτοπόρα απόφαση για φορέα του δημόσιου τομέα, φέρνοντας τα μέτρα του Δ.Ν.Τ. μέσα στο πανεπιστήμιο και τα κληροδοτήματά του.
Φαίνεται πως έτσι «αντιστέκεται» το ΕΚΠΑ στο «χάος της οικονομικής εξαθλίωσης». Με τη διοίκησή του στο ρόλο εκείνων «που είτε με την ψήφο του ελληνικού λαού, είτε ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής πολιτείας εμφανίζονται ως σωτήρες» και απεργάζονται ποιος ξέρει τι.
Φαίνεται πώς έτσι αντιλαμβάνεται ο –συγκεκριμένος- πνευματικός κόσμος «της χώρας [το] χρέος [του] να αναλάβει την πρωτοβουλία να οδηγήσει την κοινωνία έξω από το αδιέξοδο».
Για να σοβαρευτούμε: οι πρυτανικές αρχές θα πρέπει να αποφασίσουν τι ρόλο παίζουν. Στο μέτωπο των αντιστεκόμενων δε χωράνε φορείς που οι πολιτικές τους υπαγορεύονται από λογικές μνημονίου. Δε χωράνε όσοι λένε ότι η «εκ περιτροπής εργασία [βλ. περικοπή των μισθών] είναι το μόνο μέτρο το οποίο μπορεί να βοηθήσει […] να ανακάμψει οικονομικά» ένα κληροδότημα του πανεπιστημίου (Θ. Λιακάκος, πρακτικό διαβούλευσης 17ης/5/11). Ισχυριζόμενοι ότι το μέτρο «επιβάλλεται […] προς αποφυγή απολύσεων», αρνούμενοι ταυτόχρονα οποιαδήποτε διερεύνηση των λόγων που δημιούργησαν το πρόβλημα, αντιμετωπίζοντας το Θεραπευτήριο με όρους κερδοσκοπικής επιχείρησης.
Οι αιτιάσεις περί «μονόδρομου» κι η περικοπή μισθών ταιριάζει στην άλλη πλευρά, εκείνη του «όλοι μαζί τα φάγαμε», που απλώς έχει στόχο να κατανείμει μερίδιο ευθύνης και στους/ις μόνους/ες που δε φταίνε για την οικονομική κρίση, τους/τις εργαζόμενους/ες. Όσοι χρησιμοποιούν την κρίση σαν άλλοθι για να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις, για να καταργήσουν συλλογικές συμβάσεις, ας ταχθούν ανοιχτά με εκείνους που πρέπει: την κυβέρνηση και το ΔΝΤ.
Αν αυτό εννοούν με τις «πρωτοβουλίες αφύπνισης», δε χρειάζεται να προσπαθούν άλλο.
Γιατί αν κάτι πέτυχε η απόφαση της διοίκησης του ΕΚΠΑ για το Ευγενίδειο, ήταν «να διεγείρει τις συνειδήσεις των συμπολιτών μας»: τις δικές μας. Για το λόγο αυτό, την ευχαριστούμε.
Σημαντική εξέλιξη των τελευταίων ημερών: Η συγκέντρωση που διοργανώνεται στο πλαίσιο της «πρωτοβουλίας του πνευματικού κόσμου» αξιοποιείται τις τελευταίες μέρες από παράγοντες της διοίκησης του ΕΚΠΑ προκειμένου να «καθαρίσουν» τα Προπύλαια από τους Αφγανούς πρόσφυγες που βρίσκονται εκεί, ζητώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο. Οποιαδήποτε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, είτε γίνεται με άλλοθι «κινήσεις αφύπνισης», είτε χωρίς, είναι απαράδεκτη. Το πανεπιστημιακό άσυλο διασφαλίζει την ελάχιστη δυνατότητα των συγκεκριμένων προσφύγων να διεκδικήσουν το να αναγνωριστεί το καθεστώς τους στη χώρα.
Και μόνο το γεγονός ότι τέθηκε ζήτημα απομάκρυνσής τους, πόσο μάλλον οποιαδήποτε ενδεχόμενη επιχείρηση διωγμού τους από τα Προπύλαια, κινείται στην κατεύθυνση της επιβεβαίωσης μιας βάσιμης υποψίας: ότι ο διωγμός των μεταναστών απεργών πείνας από τη Νομική στις 27/1/2011 δεν έγινε μόνο κατόπιν πίεσης, αλλά στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης για το ρόλο του Πανεπιστημίου. Εκείνης που κάνει τη διοίκηση του ΕΚΠΑ να μην παίρνει θέση ούτε για μέλη ΔΕΠ, όπως η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου (Αναπλ. Καθηγήτρια Τμήματος Σλαβικών Σπουδών), που διώκονται με κατηγορίες ακροδεξιών κύκλων περί «έλλειψης εθνικοφροσύνης» και οδηγούνται εκτός πανεπιστημίου με αποφάσεις υφυπουργών. Το ότι «δουλειά του διανοούμενου είναι να αμφισβητεί, να αγωνιά, να αντιδρά, να αντιστέκεται, να βγαίνει στους δρόμους» (Θ. Πελεγρίνης στην Ελευθεροτυπία), είναι κάτι που αποδεικνύεται στην πράξη. Δεν είναι κάτι που δηλώνεται με τυμπανοκρουσίες.
Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση
Πρωτοβουλία Γένοβα
Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών
