|
του . Σ. Ανδρονίδη* |
«Πέτρα στην πέτρα, ο άνθρωπος που ήταν;
Αγέρας στον αγέρα, ο άνθρωπος που ήταν; Χρόνος στο χρόνο, ο άνθρωπος που ήταν;
Τάχα δεν υπήρξες, σπασμένο κομματάκι του ανολοκλήρωτου ανθρώπου, του άδειου
αητού, που απ’ τους σημερινούς δρόμους, που απ’ τ’ αχνάρια, που απ’ τα φύλλα
του νεκρού φθινόπωρου πορεύεται ταλανίζοντας την ψυχή ως τον τάφο; Το χέρι το
πτωχό, το πόδι, η φτωχιά ζωή… Οι μέρες του φωτός που ξέφτυσε μέσα σου, όπως η
βροχή πάνω στις μπαντερίγιες της γιορτής, σάμπως δε δώσανε φύλλο φύλλο τη μαύρη τροφή στο άδειο στόμα;» (Pablo Neruda, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου’).
Το κείμενο αφιερώνεται στην ζώσα μνήμη των θυμάτων των
Ναζί
Η
Καταλανή συγγραφέας Μaria Angels Anglada, στο....