τρόικα ότι ένα νέο κούρεμα του χρέους αποκλείεται, αλλά ότι μπορεί να συζητηθεί μια αναδιάρθρωση του χρέους – που, πιθανώς, θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια νέα συμφωνία για τα επιτόκια και μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του. Του υπενθύμισε ότι η χώρα μας πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της που έχει αναλάβει – αλλά στη βάση της συμφωνίας που έχει επιτευχθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση, οπότε η χώρα μας θα πρέπει να δεχθεί την αξιολόγηση από την πλευρά της τρόικα για το προηγούμενο Πρόγραμμα και επειδή οι τροϊκανοί έχουν κάνει τις εκτιμήσεις τους η χώρα μας θα πρέπει να μπει σ’ ένα νέο Πρόγραμμα, αυτό της πιστωτικής γραμμής, που σημαίνει νέα αντιλαϊκά μέτρα και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, που από την ίδια μας την εμπειρία γνωρίζουμε πολύ καλά τον αντιδραστικό τους χαρακτήρα.
Επομένως από την πλευρά του Γερούν Ντάισελμπλουμ, και κατ’ επέκταση των εταίρων μας, τα πράγματα είναι απολύτως καθαρά. Χώρια που υπάρχουν και οι συνεχείς παρεμβάσεις ακόμη πιο υψηλόβαθμων στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Μέρκελ, Σόιμπλε κ.α., που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολιών για τις απαιτήσεις των εταίρων μας.
Από την πλευρά, τώρα, της κυβέρνησης απορρίπτεται όλη ή σχεδόν όλη η παραπάνω διαδικασία, που προτείνει η τρόικα και μετέφερε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Επομένως υπάρχει μια συγκεκριμένη διαφωνία. Για να υπάρχει διαφωνία πρέπει και από την πλευρά της κυβέρνησης να κατατέθηκε μια διαφορετική πρόταση, που στις λεπτομέρειές της ακόμη η κυβέρνηση δε μας την έχει κάνει απολύτως γνωστή.
Και λέμε ότι η κυβέρνηση δε μας την έχει κάνει γνωστή, γιατί η κυβέρνηση μας αποκαλύπτει ορισμένα στοιχεία της, όπως π.χ. για τα χαμηλά πλεονάσματα – σε σχέση με τα εξωπραγματικά πλεονάσματα που επέβαλε η τρόικα στη χώρα μας. Την εξασφάλιση ρευστότητας – κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης για να επέλθει μια νέα συμφωνία. Την ύπαρξη Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος – για το οποίο δε μας ξεκαθαρίζει τι ακριβώς θα περιλαμβάνει. Τη συνέχιση μεταρρυθμίσεων, που ούτε σ’ αυτό το θέμα μας ξεκαθαρίζει το περιεχόμενό τους.
Παραπέρα, η κυβέρνηση θέλει να μη συζητήσει με τη συγκεκριμένη τρόικα, αλλά επιθυμεί να συνομιλήσει απ’ ευθείας με τους «θεσμικούς φορείς», δηλαδή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα ανώτατα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν διορίσει την τρόικα. Η κυβέρνηση, δηλαδή, απλώς θέλει να αποφύγει μια συζήτηση με τους «υπαλλήλους». Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να δώσει την αίσθηση του ισότιμου εταίρου για να κερδίσει πολιτικούς πόντους. Αλλά αυτή η επιδίωξη, αν κρίνουμε και από τη στάση που κράτησε ο υπουργός εξωτερικών στο ζήτημα των κυρώσεων για τη Ρωσία, από μόνη της δεν οδηγεί αναγκαστικά σε θετικό αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση, επίσης, προτείνει και μια διάσκεψη για να συζητηθεί συνολικά το πρόβλημα του χρέους – πρόταση η οποία έχει απορριφθεί.
Τι άλλο γνωρίζουμε για την κυβέρνηση; Έχει ξεκαθαρίσει ότι θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές, προφανώς, κατά την κυβέρνηση, στο πλαίσιο της νέας διαπραγμάτευσης και της νέας συμφωνίας. Δεν ξεκαθαρίζει, όμως, το τι ακριβώς θα συζητήσει με τους δανειστές, πέρα απ’ όσα αναφέραμε παραπάνω, ούτε, επίσης, ξεκαθαρίζει τη στάση της στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει συμφωνία, το τι θα κάνει με τους δανειστές. Εγγυάται, όμως, ότι «οι δεσμεύσεις μας σε επενδυτές θα παραμείνουν ανέπαφες».
Γνωρίζουμε ακόμη για την κυβέρνηση ότι, ενώ προβάλλεται ως ισχυρά αντιμνημονιακή, από την άλλη, επιδιώκει την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, του Δημήτρη Αβραμόπουλου, που έχει ψηφίσει όλα τα μέχρι τώρα μνημόνια, ήταν μέλος της κυβέρνησης, η οποία προώθησε μια αντιλαϊκή πολιτική, τη μνημονιακή πολιτική, αυτή που απέρριψε ο Ελληνικός λαός στις πρόσφατες εκλογές και εξακολουθεί να είναι αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος που αποτέλεσε τον κορμό της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι, επίσης, Επίτροπος και υπηρετεί μια μνημονιακή πολιτική από υψηλή θέση.
Γνωρίζουμε, ταυτόχρονα, ότι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, έδειξαν ενδιαφέρον για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης, ότι ο Μπαράκ Ομπάμα επικοινώνησε με την Αλέξη Τσίπρα και του έδειξε να συμμερίζεται την προσπάθεια που κάνει για να απαλλαγεί η χώρα μας από τη λιτότητα, ότι δέχτηκε η νέα κυβέρνηση, ουσιαστικά ή τυπικά, τα συγχαρητήρια για την ανάδειξή της από πολλές πλευρές. Ανάμεσα σ’ αυτά τα συγχαρητήρια υπήρξε και το μήνυμα του Ραούλ Κάστρο, που δε μπορεί να «μπερδεύεται» με το τηλεφώνημα του Ομπάμα ή του Κάμερον.
Υπάρχει, τέλος, και η στάση της αστικής τάξης της χώρας μας, που έχει καταθέσει τις δικές της απαιτήσεις στην κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, που τις συστήνουν «σοβαρότητα» ή την αντιπαλεύουν με πρωτοσέλιδα του τύπου: «Άνοιξαν οι πόρτες του φρενοκομείου», τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, βγάζουν ανακοινώσεις που χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση ότι «δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει».
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι να «ψάχνουμε» αν το επεισόδιο μεταξύ του Γερούν Ντάισελμπλουμ και του Γιάννη Βαρουφάκη ήταν στημένο, γιατί η πραγματικότητα που έχει μπροστά της η κυβέρνηση δε «ψάχνεται». Είναι πολύ συγκεκριμένη. Και αυτή η συγκεκριμένη πραγματικότητα αφορά πάνω απ’ όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας και τα καταστραμμένα μικροαστικά στρώματα.
Όσες, επομένως, πολιτικές παρεμβάσεις επιχειρούν να εγκλωβίσουν και να περιορίσουν το πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας στο εάν ήταν στημένο το σκηνικό ή στην «απόλαυση», που ένιωσαν οι Έλληνες από το επεισόδιο μεταξύ του Γερούν Ντάισελμπλουμ και του Γιάννη Βαρουφάκη αποπροσανατολίζουν τον Ελληνικό λαό από τα πραγματικά του προβλήματα.
Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αντλήσει πολιτικά οφέλη από αυτή τη συγκεκριμένη σκηνή. Το βέβαιο είναι ότι η στάση του Ελληνικού λαού, σε σχέση με τη συγκεκριμένη σκηνή, ανέδειξε τις αγωνιστικές του διαθέσεις. Αυτό είναι το ζήτημα που πρωτίστως ενδιαφέρει.
Πρέπει να αποκρούσουμε, λοιπόν, κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί τις αγωνιστικές διαθέσεις του Ελληνικού λαού, την ώρα που είναι έτοιμη να τηρήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές, έστω και μέσα από μια νέα συμφωνία, που θα εγγυάται, παραπέρα, τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας.
Πρέπει να αποκρούσουμε όλες τις προσπάθειες των φερέφωνων των δανειστών, που ενδιαφέρονται να συνεχιστεί μια αντιλαϊκή πολιτική, που βαθαίνει την πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας μας.
Πρέπει να αξιοποιήσουμε τις αγωνιστικές διαθέσεις του Ελληνικού λαού για να διεκδικηθούν πραγματικές λύσεις στα οξύτατα προβλήματα των εργαζομένων και να φτάσουμε στη ρήξη όχι μόνο με το …«επισκεπτήριο» της τρόικας αλλά με το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να φτάσουμε στην αποδέσμευση.
Και εδώ δε χρειάζεται να μιλάμε για «λεονταρισμούς της κυβέρνησης», που υποτίθεται ότι «προσγειώνουν» τον Ελληνικό λαό στην πραγματικότητα. Αυτό που χρειάζεται να κρατήσουμε είναι οι αγωνιστικές διαθέσεις του Ελληνικού λαού, να τις απογειώσουμε, να τις μετατρέψουμε σε αγωνιστική δράση, γιατί ο Ελληνικός λαός έδειξε τις αγωνιστικές του διαθέσεις, έστω και μέσα από μία άρνηση της κυβέρνησης, που δεν πρέπει να της επιτρέψουμε να τις διασκεδάσει.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να προφυλαχτούμε, επίσης, και από τις απόψεις όλων εκείνων, που παραπλανούν τον Ελληνικό λαό, όταν θεωρούν ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης αντιπροσώπευε την «Εθνική Ελλάδας» και επομένως «απόλαυσαν» τα όσα συνέβησαν στη συγκεκριμένη σκηνή.
http://www.neaspora.gr/wp/?p=3284
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου