Περί «Χρυσής Αυγής»: Τις πταίει;

του
Βασ. Δεληγκάρη

Αποτελεί σήμερα τον υπ’αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο. Περί «Χρυσής Αυγής» φυσικά, ο λόγος… Επειδή απειλεί καθημερινά την κοινωνική ζωή και γαλήνη (μαύρη γαλήνη δηλαδή) των πολιτών και τα μέλη της διαπράττουν εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Όλα αυτά, στο όνομα της εχθρότητάς της απέναντι στη Δημοκρατία, στους ξένους μετανάστες που ζουν και εργάζονται νομίμως ή παρανόμως στη χώρα μας, τους πολιτικούς θεσμούς και τα πολιτικά πρόσωπα, τον πολιτισμό και τις εκδηλώσεις του και εν τέλει...
της εχθρότητάς τους απέναντι στο πολυτιμότερο αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης, την ελευθερία!

Μια τέτοια εγκληματική οργάνωση, η οποία εμφανίζεται και δρα με τον μανδύα πολιτικού κόμματος, υπό την ανοχή και την κάλυψη που παρέχει (ορθώς) η αστική μας δημοκρατία, στη λειτουργία ακόμη και των κομμάτων που ευθέως την αμφισβητούν και μάλιστα ενός κόμματος που εδώ και λίγους μήνες διαθέτει και κοινοβουλευτική παρουσία, δεν νομίζω ότι μπορεί πλέον να αντιμετωπισθεί με τα «συμβατικά πολιτικά μέσα», αυτά δηλαδή της πολιτικής κριτικής ή της απαξίας της παρουσίας της.

Το νεοναζιστικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής» διαθέτει δυστυχώς εδώ και λίγο καιρό, σημαντική απήχηση στην ελληνική κοινωνία και στο εκλογικό σώμα, πράγμα που καθιστά το πρόβλημα μέγα και εξαιρετικά δισεπίλυτο. Ένα ανησυχητικά υπολογίσιμο τμήμα των πολιτών και ιδίως της νεολαίας, έχει υποκύψει, κάτω από το βάρος αξεπέραστων ίσως προβλημάτων, αλλά και της δικαιολογημένης έως ένα βαθμό απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, στη γοητεία που ασκούν κατά καιρούς (ιδιαίτερα σε δύσκολους) σε όλους αυτούς που πιθανόν να έχουν χάσει κάθε άλλη ελπίδα, οι οργανωμένες «σκληρές ομάδες», που ξέρουν και μπορούν να επιβάλλουν με κάθε τρόπο τη θέλησή τους. Και από ένα σημείο και μετά, γίνεται βέβαια και μόδα και κακώς εννοούμενη μαγκιά… Ο εκφασισμός της κοινωνίας, δυστυχώς, μέρα με την ημέρα προχωρά!

Τις πταίει;… Περί αυτού, οι γνώμες διχάζονται! Αν και εν τέλει κατά έναν τρόπο συμπίπτουν ως συμπληρωματικές(!), εφόσον κάνει κάνεις μια απολύτως αναγκαία σήμερα υπέρβαση και αφαιρέσεις τις πολιτικές σκοπιμότητες, που ακόμη επιμένουν και υπαγορεύουν στα κόμματα να ερμηνεύουν τα φαινόμενα επιλεκτικά.

Πολλοί λένε και γράφουν και έχουν δίκιο, πως ο άκρατος λαϊκισμός των δύο τελευταίων χρόνων, υπήρξε ο εξολκέας και ξενιστής αυτής της «επιδημίας». Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν χαρακτηρίζεις, αμέσως ή εμμέσως,το σύνολο του πολιτικού προσωπικού που έχει εμπλακεί στην διακυβέρνηση της χώρας, κλέφτες και απατεώνες (ασχέτως αν πράγματι υπήρξαν πολλοί κλέφτες και απατεώνες μεταξύ αυτών), τότε, όσο να ’ναι, συμπίπτεις με τον φασισμό των Χρυσαυγιτών! Όταν επί δύο μήνες διαδηλώνεις από την κάτω μεριά της πλατείας μαζί με τους «του επάνω μαχαλά», που μουντζώνουν και βρίζουν με κατεύθυνση πάνω από τον «Άγνωστο στρατιώτη», μη μου πεις πως δεν αισθάνθηκες το φίδι στον κόρφο σου να γλιστρά… Και όταν ο αριστερός σου ριζοσπαστισμός απορρίπτει συλλήβδην κάθε ευρωπαϊκή οικονομική, θεσμική και πολιτική κατάκτηση των τελευταίων τριάντα ετών και βάλε και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν από τη σημερινή σου «ενηλικίωση», παίζεις με παιχνίδια που μπορούν να σε οδηγήσουν σε αλβανοποίηση της εποχής Χότζα, δεν μπορεί μετά να παριστάνεις τον έκπληκτο και ανήξερο για το πώς γιγαντώθηκε εν τω μεταξύ ο εθνικισμός και ο ρατσισμός και δεν μπορείς να ερμηνεύεις την άνοδο του φασισμού περίπου ως ένα νομοτελειακό κοινωνικό φαινόμενο, που μοναδική αιτία έχει την οικονομική κρίση!

Από την άλλη μεριά, βέβαια, το να υποτιμάς ή να αποσιωπάς, με τον θυμό και την απελπισία να κυριαρχούν, μετά από τρία μνημόνια και αμέτρητες περικοπές και θυσίες όλων αυτών που έφταιξαν λιγότερο ή και καθόλου, πως μια κοινωνία σε απόγνωση και στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, δεν θέλει και πολύ να οδηγηθεί στην αγκαλιά του «κτήνους», δεν είναι και πολύ σοφό! Αν ερμηνεύεις έτσι τα πράγματα, χωρίς δηλαδή να παραδεχτείς ότι σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, η πολιτική που ασκήθηκε κυρίως τα τρία τελευταία χρόνια και εξακολουθεί να ασκείται μέχρι και σήμερα, ακόμη σκληρότερα, αναγκαστικά ή μη (άλλου παπά ευαγγέλιο), αποτελεί μια άλλη μήτρα που γεννά επίσης αυγά του φιδιού, τότε είναι φανερό πως δεν έχεις πάρει το μάθημά σου.

Εφόσον λοιπόν δεν σταματήσει ο λαϊκισμός και δεν υπάρξει ένα τέλος στο διαρκές μαρτύριο του ελληνικού λαού, με τα μνημόνια, τις περικοπές και τα μέτρα, νομίζω πως δεν πρόκειται να σταματήσει να «παράγεται» φασισμός… Το αντίθετο, το φαινόμενο όλο και θα εντείνεται! Όμως, κάτι πρέπει στο μεταξύ να γίνει, δεν μπορεί οι φασιστικές συμμορίες να αλωνίζουν. Ούτε και ένα τμήμα των κρατικών μηχανισμών (ιδιαίτερα στην αστυνομία) να τους ανέχεται, να τους χαϊδεύει ή ακόμη χειρότερα να τους υποθάλπει! Σήμερα, όσο ακόμη υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος και όχι αύριο, όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις και οι πολιτικοί, πρέπει να ενώσουν κατά το δυνατόν τις δυνάμεις τους και να προσπαθήσουν υψώσουν ένα τείχος προστασίας, για τους δημοκρατικούς θεσμούς και το πολίτευμα. Να δημιουργήσουν ένα σταθερό αντιφασιστικό, κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, κινητοποιώντας όσο μπορούν περισσότερους απέναντι σε αυτή την μέγιστη απειλή, πολίτες, τοπικούς φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση, εκκλησία, τους πάντες... Αλλά και τα θεσμικά όργανα του κράτους πρέπει να ασκήσουν επιτέλους με αποφασιστικότητα το έργο τους, να εφαρμόσουν τους νόμους και να προβούν χωρίς δισταγμούς, σε ποινικές διώξεις για όλους εκείνους που εγκληματούν είτε ως φυσικοί, είτε ως ηθικοί αυτουργοί. Και για να αρχίσει να υλοποιείται αυτό, εκτός των άλλων, υπεύθυνος κατά κύριο λόγο είναι ο Πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης, που πρέπει να στείλουν ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα και να δώσουν τις κατάλληλες εντολές

http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=14557&sw=1311