Γιώργου Πίττα“Έχω χάσει λίγο την μπάλα. Αυτή είναι η πολιτική μου εξομολόγηση. Η αναλογία είναι ότι εάν σε μένα συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολύ φοβάμαι ότι για το λαό αυτό μεταφράζεται σε ένα αίσθημα πολιτικής απογοήτευσης. Και πιστεύω, αλλά και γνωρίζω, στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω, ότι υπάρχει ένας κόσμος που δηλώνει και είναι...
απογοητευμένος από μας...”
“Εμείς λοιπόν θεωρώ ότι όχι απλώς δεν κάνουμε όσα πρέπει για να εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά πολλές φορές κάνουμε πράγματα που μας καθιστούν αναξιόπιστους. Αναξιόπιστους με την έννοια τόσο της πολιτικής ασυνέχειας του λόγου μας, όσο και της πολιτικής ασυνέπειας στις πράξεις μας...”
“Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο, βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους. Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού...”
“...Εμείς αυτήν την πολιτική υπεραξία τη μετατρέπουμε προς τα έξω σε εύσημα κυβερνησιμότητας, προς τα μέσα σε δηλώσεις νομιμότητας...”
“Η ιστορία της απεργίας στο μετρό, για να μην πάω πιο πίσω στην ιδιωτικοποίηση ας πούμε της ΑΤΕ, που δεν άνοιξε μύτη, μας βρήκε τελείως απροετοίμαστους. Ξέρετε τι λέει ένα email που μου στείλανε, το οποίο εν πρώτοις, μπορεί να φανεί αφελές, στη βάση του όμως δεν είναι.
Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δε βρέθηκαν στο αμαξοστάσιο εκείνο το βράδυ; Κι εγώ να ρωτήσω με τη σειρά μου...
Γιατί δε βρεθήκαμε συντονισμένα 500 στελέχη από την προηγούμενη εκεί, ώστε να μετατρέψουμε το θέμα της επιστράτευσης σε μείζον πολιτικό θέμα, σε μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία, σε μείζον ζήτημα για την ελευθερία και όχι σε πόλεμο ανάμεσα σε κυβέρνηση και συνδικαλιστές...”
“Στο δρόμο πολιτικοποιείται η σύγκρουση, γιατί εκεί αναπτύσσεται το κίνημα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, που η σύγκρουση προσλαμβάνει χαρακτήρα κοινοβουλευτικό μόνον ή ρητορικό μόνον, η όποια εξέλιξη δε χαρακτηρίζεται σαν ανατροπή, αλλά σαν διαδοχή, που όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι, όπως καταλαβαίνει ο λαός μας θα έχει πενιχρά αποτελέσματα, ακόμη και εάν έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων...”
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σκληρή κριτική της Σοφία Σακοράφα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής (την οποία ολόκληρη μπορείτε να την βρείτε στο σάιτ της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ) εκφράζει πλήθος αγωνιστών-τριών και ψηφοφόρων του.
Ας μην ψάχνουν στις λεγόμενες “ακραίες” (εννοώντας πάντα τις πιο αριστερές) φωνές του ΣΥΡΙΖΑ την αιτία για τη “δημοσκοπική κούραση” που παρουσιάζει τους τελευταίους μήνες η μέχρι τις εκλογές συνεχόμενη δυναμική ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί η Σοφία Σακοράφα στην τοποθέτησή της να μιλάει μόνο για τα πρόσφατα παραδείγματα, αλλά η δεξιά στροφή άρχισε να εφαρμόζεται από την πρώτη μετεκλογική μέρα.
«Νομιμότητα»
Το σύνθημα “θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα” που έριξε λίγες μέρες μετά τις εκλογές ο Παπαδημούλης. Πόσο γελοίο μπορεί να φαντάζει αυτό σήμερα; Μετά άρχισε ο Σταθάκης, μια μετά την άλλη τις συνεντεύξεις για “τη σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών και των μισθών στα σημερινά τους επίπεδα”, την πίστη του στους “ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς” και “μια μη κρατικίστικη κρατική ανασυγκρότηση με βαθιές μεταρρυθμίσεις”...Τον Οκτώβρη όταν τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και συνελάμβαναν τους απεργούς των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο υπουργείο Αμυνας ήρθε ο Σκουρλέτης να εξηγήσει στον Καμπουράκη ότι οι απεργοί του Σκαραμαγκά έκαναν μια “μη ψύχραιμη και λάθος επιλογή να μπούνε μέσα”, ότι “χρειάζεται ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση” αλλά του δημιουργήθηκε το ερωτηματικό “γιατί ήταν πολύ χαλαρή η σε άλλες περιπτώσεις σκληρή στάση της αστυνομίας”.
H απόφαση της ΚΕ. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κινείται σε αισιόδοξη κατεύθυνση. “Αυτή η πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης” αναφέρει σε μια αποστροφή της για τη σημερινή κατάσταση, αφού πρώτα έχει αναλύσει τα προβλήματα και τις αντιφάσεις της συγκυβέρνησης Σαμαρά. Ισχύει αυτό. Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι από μόνες τους οι αντικειμενικές συνθήκες, ούτε την κοινωνία αλλάζουν ούτε καν τις εκλογές κερδίζουν.
Γιατί ο ρόλος της Αριστεράς δεν είναι να ακολουθεί την πραγματικότητα αλλά να την διαμορφώνει. Δεν είναι να περιμένει τις δημοσκοπήσεις για να δει αν η πλειοψηφία είναι ενάντια στο “νόμο και την τάξη”, αλλά να σηκώνει πρώτη τη σημαία της ανυπακοής και της αντίστασης. Δεν είναι να παρακολουθεί την ταξική πόλωση, αλλά να την οξύνει και να φέρνει ανατροπές. Μια τέτοια προοπτική αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι δεν έχει θέση στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου